GÖZYAŞI DENİZİ( SESSİZLİK YEMİNİ)

~EN ETKİLİ İLAÇ SENDİN SENDE GİTTİN~

-"Bak Mert beni neyden ne şekilde ne yaparak koruyosun bilmiyorum ama ben korunmaya ihtiyacım olduğunu düşünmüyorum."

-"Asen-a"

İşaret parmağımı dudağına getirerek
-"Sözümün bitmesine izin ver lütfen"dedim her zamanki ses tonumla.

Buna karşılık sustu ve bana odaklanıp beni dinlemeye koyuldu.

-"Bu aralar duygusal bir boşlukta olabilirim belki sen böyle düşünüyosun bilemem ama şunu bilmeni istiyorum ki ben ne yaşarsam yaşayayım bunu kimseye yansıtmak istemem. Bu zamana kadar da böyle olmuştur zaten, her şeyi tek başıma aşmıştırım.İnan bundan sonra da böyle olacaktır.Yinede teşekkür ederim yardımların için. "

Uzun bir sessizlikten sonra "ben sadece sana yardım etmek istemiştim diyerek sessizliği bozmuştu.

Arabanın içinde sağa sola bakındıktan sonra" burdan sonrasını ben halledebilirim"dedim ve dudaklarıma bana bugüne kadar yapmış olduğu iyilikler adına bir gülümseme yerleştirip arabadan inmek için kapıyı açmaya koyuldum.
O an hiç ummadığım sırada kolumu tuttu ve
"Gidemezsin" dedi çatallaşmış sesiyle.

"Ne diyosun Mert?"

"Seni korumam gerekiyor"dedi hazır cevapmış gibi.

"Zamanı gelince her şeyi açıklayacağım,inan bana"diyerek ekledi o sesinin farklı bir tonuyla.

2 gün önce tanıdığım birine ne için inanayım?

" Sana inanmak mı?Ben seni ne kadar süredir tanıyorum ki?Sana inanmak için bir sebebim var mı,yok "

"Evet haklısın beni fazla tanımıyosun"diyerek söze girdiği an direk lafa daldım.
"Hiç tanımıyorum"

"Sözümü bitirmemi bekler misin?"

Dişimi sıkarak sağa sola baktım.

- "Belli ki yalnız yaşıyorsun yaşananlardan da anladığıma göre başın belada,Bartuyla da aran bozuldu, izin ver sana yardım edeyim bu durumdayken nereye gideceksin"

"Çok sıkıldım konuşmandan"

Boynunu sağa sola hareket ettirerek kıtlattı.
Haraketlere bak hareketlere,yok yok bu kafadan kırık.

"Asena fazla zorluyosun"

"Ben mi zorluyorum,yanlışın var sabahtan beri ben hayır dedikçe zorluyorsun,sana mı kaldı beni düşünmek"

Gözlerimin içine bakıyordu bu söylediklerimin ardından.

Boğazını temizledi ve gözlerinde her şekilde fark edilebilecek bir öfke belirdi.Kaşlarını çattı ve gözlerime yoğunlaşıp hafifçe bana doğru eğildi
"Ben yanlış yapmam Asena"
Bastıra bastıra ismimi zikretmesi kulağa hiç de hoş gelmiyordu.

Derin derin konuşması ve söylediğim şeylerden bunu çıkarıp cevap olarak verdikleri IQ sünün yok denecek kadar düşük olduğunu gösteriyordu zaten.

"Bi daha karşıma çıkma yoksa çok fena olur"

Bela mı bunun göbek adı ne ?
İnsanı çileden çıkarır bunun gibileri.

Ah Asena Güneş ahh,itiraf et ki özlüyosun Bartu Sarıhanı.
Nasıl bir insan bu hiç mi merak etmez hiç mi aramaz sormaz.Suçlu işte ne diyebilir ki ?

Hiçbir şey yolunda gitmiyor,kafam pili bitmiş boş batarya gibi bağırıyor.

Gitmeliyim,evime dönmeliyim yuvama.
Ben hatayı ait olduğum yerden ayrılmakla yapmışım, en başında dönmeliymişim aslında, bir serçenin suda yapamayacağı her zaman bellidir ama ben ufacık bir ihtimal verip kendimi boş umutlara adamışım.
O zaman bana da defalarca nefret olsun.Kafamı nelere yormuşum, bu bedene bu ruhu nasıl yakıştırmışım.

Zaman zaman kendim olamayacağım kişilerin yanında nasıl yaşayacağımı düşünmüşüm.
Bu zamanda inanmak diye bir şeyin olmadığını nasıl unutmuşum.

Zaman,bizden insanları da alıp mı götürüyordu, öyle olmalıydı çünkü bu benim tanıdığım insan değildi.
Bedeni yerinde duruyor olsa da bu ruh ona ait olamazdı.

Kolay kolay da değişmezdi ki bir insan, ya kendini yetersiz görüp değiştirirdi ya da birilerine yetemediğini fark ettiği noktada silkelerdi kendini.

Bana yettiğini de yetersiz olmadığını da bilse yine değişir miydi ?

Çok yanlış limanlarda mola vermişim nefessiz kalacağımı da bilseydim yine de bu limanda mola vermeseymişim bu limanının gemisi kaptanını çoktan kaybetmiş.

Keşke sana mecburmuşum gibi yaşamasaydım.

Kafamı bir yere odaklamak gayesindeydim bu boşlukta.Bir şekilde bunları düşünmeme engel olmam gerekiyordu ama biz değil miydik bunu başaramayan biz değil miyiz kendi hapishanemizde duygularımızın önüne geçemeyen.

Özür dilerim ben sana yetemedim Bartu...