GÖZYAŞI DENİZİ( SESSİZLİK YEMİNİ)

~ "SANA BEN İNANMIŞTIM ! "~

3k'dan hepinize selamlarr🙈
Okumaya başlamadan önce köşedeki yıldıza tıklayıp oy verirseniz sevinirim😻💕❣

Sizleri çok seviyorum|İremsu Yiğit

Keyifli okumalar 🙈❤💓

O an birden kapı açıldı, içeri potoslayan şahıs Bartu'ydu.
Hıçkırıklarımı saklamama yarayan ağzımı kapattığım ve nefes almama engel olan yastığı tek bir hamlesiyle elimden almayı başardı.
-"ne yapıyorsun delirdin mi sen?"dedi sesindeki kızgınlık belirten bir ses tonuyla.

-"niye döndün? kalsaydın ya sevgilinin yanında"

Diyerek çıkıştım haklı olarak.

-"Bak Asena beni tamamen yanlış anlıyorsun,ben seni al-dat-ma-dımm!"

-"ya benim gördüklerim neydi,rüya mıydı yoksa onlar?"

-Asena o kı-z"

Konuşmasını bölerek,

-"Bende ki de saflığa bak hâlâ seni dinlemeye kalkıyorum,ne dinleyeceğim ki, kendi gözlerimle gördüm, başka ne denilebilir ki buna?"

Bartu'nun yapacağı tek şey yalan savunma yapmaktı,ve artık beni kandırmasına izin vermeyecektim.
Yalanlarıyla daha fazla gözümde küçülmesine izin veremezdim ve onu dinlememeye çalıştım.

O eski Asena yok artık karşısında.

-"izin verirsen gideceğim"dedim önümde duvar gibi durup gitmeme engel olan şahısa.
-"hayır gidemezsin!"dedi beni kolumdan tutarak,
"Önce beni dinleyeceksin!"
diyerekte ekledi ardı ardına gelen sert çıkışlarına.

-"dinlesem ne değişecek ki?!"

Dedim 'daha sana inancım kalmadı'gibi bakan gözlerle.

-"gerçekten o kızla hiçbir bağlantım yok,daha kızı bile tanımıyorum"

-"Çocuk mu kandırıyorsun sen ?

-"sana bunu yaptığımı nasıl düşünüyorsun?"

Cevap vermek istemedim,sağıma soluma bakındım ve tekrar tekrar gözümün önüne getirdim Bartu'nun o sarışın kızla beni aldattığını, gerçi o sahne ne gözümün önünden ne de aklımdan gidiyordu.

Gözümün önünden slayt gibi geçen o sahneden sonra ona karşı olan öfkem iki kat daha büyümüştü.

Her ne kadar kendimi sessiz moduna almaya çalışsamda o an ki sinirli ve öfkeli duruşumun ardından gelen
-"İNATÇIYIM BEN İNATÇI,BANA LAF ANLATAMAZSIN !
KENDİ GÖZLERİMLE GÖRDÜM DAHA NİYE LAF YAPIYORSUN BOŞUNA, DAHA FAZLA ACITMA KALBİMİ,YETER,BENCE LAF YAPMA DEĞMEZ"
Gözlerimden yanaklarıma kadar akan gözyaşlarımı ellerimle sildim.

Vücudunu itikleyerek onu kendimden uzaklaştırdım ve önümde gitmeme engel olan yolu açtım.
Bavulumu kendime doğru çektim ve arkama bile bakmadan odanın kapısını sertçe vurup odadan çıktım.

Bende istemezdim sevdiğim adamdan göz göre ayrılmayı,bende istemezdim kalplerimizi bir daha kavuşturamayacak kadar uzak tutmayı ama bunu yapmalıyım.
Hiç bir şey olmamış gibi tekrardan devam edemezdim hayatıma, gözardı edemezdim bu yaptığını.
Çünkü bu yaptığı şey affedilecek bir şey değildi.
Bazen aşktan da önce gelebiliyor gurur ve ben gururumu ayaklar altına alacak bir kız değilim.
Bu yaptığını hiç bir kız affetmezdi.

Gözlerimden ard arda süzülen gözyaşlarımı silmeye yetişemedim bir müddet.

Alt kata indim ve son kez etrafı süzdüm,
'belkide bu evde büyütebilirdik çocuklarımızı,belkide mutlu bir yuvamız olacaktı,kim bilir?'