ecemin ağzından -Onu çok özledim hemde çok aslında gitmesine alıştım diyebilirim belki ama kendimi avutuyorum.Unutamadım nilaya olan kalbimdeki yeri başkasıyla dolduramadım.Rabia var evet ama rabianın yeri ayrı nilayın yeri ayrı kalbimde ikisi içinde ayrı yerler var kalbim sanki 3'e bölündü biri nilaya biri rabia'ya diğeri ise kereme.Hergün bu boşluğun karanlığın içinde bogulmak istiyorum.Bazen canıma kıymak istiyorum aceba nilay cenazeme gelirmi diye.Ama sonra düşünüyorum içimdeki canlıya bunu nasıl yapabilirim bunu ona nasıl reva görbilirim.içimdeki yarayı nasıl kapatacağımı bilmiyorum yıllardır birlikte olduğum kardeşim annem babam en iyi arkadaşım can yoldaşım bir anda ellerimin arasından kayıp gitti.Bir keresinde koltukda oturmuş kahve yudumlamak üzereyken kahvenin sıcak olduğunu anlyıp ufak bir çığlık atmıştım,yukartıdan nasıl geldiğini anlamadan yanıma geldi.Belki şimdide öyle bir çığlık yada ondan biraz daha fazla bir çığlık atsam gelirmi ki? -gelmiycek ecem -belki gelir olamazmı doktor hanım gelemezmi? -ecem niayın gidişinin üzerinden tam 2 ay geçti o iki ay içinde o sancılarındaki çığlığında gece nilay diye cığlık atıp kabuslar görerek uyandığında gelmediyse şimdi neden gelsin bir sebebi var mı? -gelsin artık tek duam tek dileğim bu. Nilay gideli uzun zaman oldu tamı tamına 2 ay ben 8 aylık hamileyim artık.ve nilay gitti gidli psikolağa geliyorum, arıyorum telefonu sürekli kapalı.İyice içime kapandım kerem ile ulaşamıyor bazen bana bunu bana reva gördüğü için nilayı hiç affetmiyeceğini söylüyor.seni çok seviyorum nilay sen ve ben olalım dünyada kardeşim
You & I
