Inferior University

Chapter 19

Many of us would probably agree that one of the hardest things that a person can go through in life is moving on. Yes it is really hard and very painful especially to the person who is currently going through such circumstances.

I understand that these things are very hard because who wouldn't have a hard time after spending so much time with a person and suddenly it falls apart and you found yourself alone and broken.

Isang linggo ang lumipas, pagtapos ng pangyayaring iyon ay madalas na akong tahimik at bihira na lamang magsalita.

Labis labis na trauma ang naramdaman ko dahil nakita ko kung paano pinatay o namatay ang tatay ko.

Isang linggo akong hindi pumasok, nagdadalamhati dahil sa pagkawala ng tatay ko.

When i was a kid, Daddy was always my hero. He spoils me of my needs, lahat ng gusto ko mapa-alahas man yan o ano. Lahat ginagawa nya para maging masaya ako.

It hurts when you go through something that kills you inside but you have to act like it doesn't affect you at all.

Sinusubukan kong maging malakas para kay Mommy. Ayokong sabayan ang pagiging wasak nya dahil walang magaasikaso sa kanya.

Si kuya Dylan at ang D6 ay hindi nawala sa tabi namin ni Mommy. Lahat ginagawa nila para mapasaya kami.

After all we all just need to accept what happened and move on.

"I missed you Daddy" malungkot na sambit ko bago umalis sa harapan ng kanyang puntod

Sumakay ako sa kotse ni Kuya. He insist that i should call him Kuya from now on kase sya na ang tatayong padre de pamilya dahil wala na si Daddy. Nag-decide na rin sya na sa bahay na tumira para may kasama kami ni Mommy at mabantayan nya kami.

Tahimik lamang kaming dalawa habang binabaybay ang daan patungo sa eskwelahan. Walang naglalakas ng loob magsalita dahil parehas kaming broken ngayon.

Nagpark ang sasakyan, huminga ako ng malalim dahil nandito nanaman ako sa pesteng paaralan na ito. Napagusapan namin na tatapusin lang namin ang school year na to at lilipat na kami ng school.

I bid my goodbye before turning my back to my brother. Hindi ko na sya hinintay na ihatid ako sa room dahil siguradong issue nanaman yun kung magkataon.

Nakasalubong ko si City habang naglalakad sa hallway. Mugto ang mga mata nito habang nakatingin sa akin. Lumapit sya sakin at saka ako niyak.

Humahagulgol na ito. Nagdadalawang isip ako kung yayakapin ko ba ito pabalik dahil alam kong galit ito sakin.

"Im sorry Elaila hindi kita pinakinggan, inuna ko yung galit ko, sana mapatawad mo ko" Nahihirapang sambit nito.

I just caressed her back. We stayed like that in a couple of minutes before we go to our classroom.

Kagaya ng dati galit pa rin sa akin ang mga kaklase ko maging ang iba kong tinuturing na kaibigan.

Dumiretso ako sa upuan ko not minding the lovers on my side.

I knew i mature when i realize every situation doesn't need a reaction. Sometimes you just gotta leave people to do the dumb shits they do.

Lumipas ang oras at lunch break na. Nagdesisyon ako na manatili na lamang sa classroom para umiwas sa gulo.

"Buy me a sandwich babe, dito na lang muna ako" She sweetly said.

"Yeah, sure" Lennox replied.

And that brokes my heart again. Tahimik ang classroom dahil dalawa na lamang kaming naiwan dito. Si City ay nagpunta sa library dahil may isasauling libro.

"Buhay ka pa pala, i thought you're dead too like your father" pangasar na sabi ni Kim.

I ignored her.

"Hindi ka ba nadala, ang sabi ko sumagot ka kapag kinakausap kita. Oh baka naman gusto mo yung nanay mo naman ang mamatay"

Agad naginit ang ulo ko dahil sa sinabit nito. Nilingon ko sya at tinitigan ng masama.

My mouth gets real disrespectful when im mad, that's why i try not to argue. Pero ang sinabi nya ay hindi ko mapapalampas. Pero at the same time ay natatakot ako para sa nanay ko. I can't lose her.

Magsasalita pa sana ito pero dumating na si Lennox. I bowed my head on my armchair habang hinihintay mag simula ulit ang klase.

I hope soon everything will be alright.