I'm Pregnant, Shan ✔

Chapter 5

Unnice's POV:

"S-shan?" nauutal kong sabi. Am I dreaming? I thought umalis siya at pumuntang ibang bansa? What is he doing here? Bakit nasa hospital s'ya? Madaming katanungan ang pumasok sa isipan ko. Impossible. Hindi pwede. Hindi pa ako handang harapin s'ya.

"Uhmm? Sino?" usal nung lalaking kaharap ko. Alam kong siya si Shan. Hindi na siya tulad ng dati, mas lalo siyang pumayat at kitang kita sa mata niya ang pagod.

What happened to you? Mas mukhang stress ka pa sa buntis?

"Ikaw si Shan." Turo ko sa kanya na halatang naguguluhan. Hindi ako maaaring magkamali. Ilang taon na kaming magkasama. Or am I just hallucinating some things?

"Look Ms., baka kamukha lang ako nung sinasabi mo. I'm Hendry," paliwanag nya. Umiling ako at ramdam kong nanggigilid na ang luha ko. Hindi ako naniniwala. "At makikiraan lang ho, may naiwan ako sa room na hinaharangan mo."

"Shan, ganyan mo ba talaga kinamumuhian ang tulad ko?! Na pati sarili mo ay tinatago mo para hindi ka maging isang tatay?!" I started to burst out. Mabuti nalang at hindi pa ako umiiyak sa oras na ito. Sinusubukan kong hindi maging mahina sa harapan niya.

"Ms. What are you saying? Wag kang umiyak at sumigaw basta-basta, baka mamaya pagkamalan akong masamang tao ng mga pasyente at doctor dito." Binigyan niya ako ng tissues pero tinapon ko lang yun sa sahig. He looked really confused.

So am I.

"Stop being rude! Geez, lumalala sakit ko sa iyo," dagdag pa niya. Wait, may sakit s'ya?!

"I hate you! I hate you!" I shouted on the top of my lungs. Wala na akong pake kung mapaos ako at wala na akong pake kung pinagtitinginan na kami ng maraming tao. I started to punch his chest weakly. He just let me do that. See? He's Shan West!

"Ngayon nalabas mo na lahat ng galit mo sa nang-iwan sa iyo or should I say Shan? Pwede na ba akong umalis?" he calmly said. Bakit ganyan s'ya umasta?

"Nagka-amnesia ka ba?" tanong ko. Umiling lang s'ya. Bakit hindi niya ako matandaan?

"I can hear what's on your mind. Hindi talaga kita matatandaan kung hindi pa kita nakikilala before!" Nagulat naman ako ng sumigaw s'ya.

"Bakit mo ko sinisigawan?! Ikaw na nga yung nang-iwan, ikaw pa yung may ganang magalit?! You tried to kill our child! Or should I say MY CHILD!" sigaw ko pabalik.

Great, we're making a big scene in this hospital.

"Oo anak mo lang yan! Impossibleng anak ko rin yan dahil may allergy ako sa jowa! I don't even know how to kiss a girl! How come makakabuntis ako ng ayos?!" Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya. Shan is a good kisser! He is a good kisser!

"Hindi naman labi ang pinapasok para maging buntis ang babae eh!" I manage to shouted that infront of the other patients.

"Y-You," he stutters while pointing at me. "Y-You made baby Hendry cry!" He fell down and started to cry.

"H-Hoy! Tumayo ka nga dyan!" Hindi niya ako pinapakinggan at patuloy lamang sa pag-iyak. Nagsisimula na akong mataranta sa sitwasyon.

"I hwate you! I hwate strangers!" He screams. Iimik na sana ako nang marinig kong bumukas ang pinto sa aking likuran at may nagsalita. "Sorry Ms., ginulo ka ba ng lalaking ito?" sabi ng isang magandang babae habang nakatingin ng masama kay Shan. Umupo yung babae at nagsimulang punasan ang luha nito.

"A-ah, hindi naman," awkward kong sabi. Tumingin sa akin si Shan at namamaga ang mata niya. What's wrong with him?

"Sorry talaga Ms." She bowed. "Tara na."

Dinala muli ng babae si Shan sa loob ng room at rinig ko ang paglock ng pinto . How come hindi nya ako naalala. Nagka amnesia ba talaga sya? And who is that girl? Is that his new girlfriend?

"Ah shit!" bulong ko sa sarili ko habang hawak hawak ang sentido. Sumasakit na naman ang ulo ko! Mukhang napuwersa ang aking katawan. Arghh!

"Unnice!" rinig kong tawag ni Manly sa akin bago ako bumagsak.

Napabuntong-hininga ako ng mapansin kong nandito na naman ako sa pamilyar na kwartong ito. Kung saan nakahiga ako sa puting kama at unang bubungad sa akin ang puting kisame. I weakly place my hand on my tummy's bump. I started to sing a song. Nagpatuloy lang ako sa pagkanta habang nakatingin sa tiyan ko.

Bigla namang bumukas ang pinto at iniluwa noon ang dalawa kong bespar. "Unnice!" sabay na sigaw nung dalawa. I suddenly flinched.

"Oh gosh sorry," they apologized in a low tone. Alam nila na hindi ko gusto ang ingay lalo na't kung kakagising ko lang. I'm not a fan of noise but I want to scream.

"What's wrong? Parang isang taon akong natulog ah. Over acting?" I asked then giggled. Hindi ko naman inaasahang babatukan ako ni Manly. Hindi naman s'ya malakas pero sensitibo akong magbuntis kaya...

"Ouch!" sigaw ko. "Ikaw yung OA diyan," Jaine commented. My eyes automatically rolled.

"Guess kung ilang araw kang tulog," Manly said. Nanliit naman ang mata ko at nag-isip.

"20 hours?" Bigla naman akong binatukan muli ni Manly. What the?! Nakakadalawa na s'ya!

"Tigilan mo ko sa masamang tingin na iyan. Hindi iyan makaka-affect sa beauty ko." He flips his imaginary long hair. Nag-apir naman yung dalawa. "At saan napunta iyang brain mo my friend? Kakasabi ko lang na ilang araw tapos oras yung sinabi mo. Gosh, you're draining my brain cells."

"Manahimik ka, Mr. Gwapong mahilig sa talong," I said grumpily. "So ilang araw ba ako natulog?"

"Kulang kulang 1 week." This time, ako naman ang nanakit. Buawahahahahaha. "Para saan yun?!"

"Sabi mo kasi days. Eh week yung sagot mo eh!" I answered sarcastically. Jaine just laughed and sat at the bed.

"Dinaig mo pa si sleeping beauty. You should make a parody. Sleeping Ugly With A Baby in a tummy."

Boom!

That's how Manly ended in a room, unconscious.