Unnice's POV:
"Yes Mr. West. Naandito na po ako. Alright. Leave it to me." The call ended. Tinawagan ako ni Mr. West upang kumustahin si Hendry. Turns out wala pa pala yung lalaking iyon dahil may inaasikaso daw na program.
Nagpalit na ako ng damit at sinuot ang proper uniform ko. Since hindi naman ako neurosurgeon or psychologist or something who deals with brain, isang nurse uniform muna ang aking susuotin.
And did I mention that I wasn't a Doctor? No, so yeah I'm a physician assistant or PA for short who deals with the practices of a medication with the collaboration of a physician. Usually, ako ang assistant sa mga surgeries and I also stitch wounds. Hindi pa rin ako makapaniwala na itatransfer ako sa lugar na ito dahil lang sa kondisyon ni Hendry.
I'm not wasting 6 years of my life learning to be a PA just to be here, looking for someone who has a disease I didn't even major in! At sinasabi ko sayo, ginawa ko na ang lahat para kumbinsihin na dapat ang doctor ni Hendry ay isang expert pagdating sa field na iyan. And surprisingly, he already has one. I just turned out to be just his caregiver.
I decided to wait at my cubicle, arranging and reading some information that was sent by the neurosurgeon tungkol sa Little Patootie Disease. I also sent a quick text to Hendry na pumunta sa cubicle ko pagkadating ng Hospital.
I didn't even realize that I was too engrossed in learning about the disease until I noticed that it's already been two hours since I've stepped in this Hospital. Huh, Hendry is testing my patience. Kinausap ko na rin si Manly tungkol sa pagbabantay muna kay Kevin sapagkat mukhang malalate ako ng uwi.
Tumayo ako sa kinauupuan ko at naramdaman ang sakit ng aking puwetan. Inilagay ko muna sa folder ang mga papel bago napagdesisyunan na pumunta sa lobby. Nang makarating ako sa lobby ay umupo muna ako sa bleacher at tiningnan ang cellphone ko incase na nagtext si Hendry ngunit ni seen wala.
Snobber si Koyah.
"Hendry, where the hell are you?" I tapped my foot patiently while looking at the front door that was made of glass. Tinanong ko na rin sa Front Desk kung dumating na ba si Hendry which they answered 'no'.
"Doc. Lee!" Nakahinga ako ng maluwag nang marinig ang isang pamilyar na boses. Speaking of the Devil nga naman. Pagkaharap ko sa kanya ay tumatakbo na siya sa direksyon ko at masayang kumakaway. I'm gonna admit, I still have this bitter feeling in my chest whenever I see Hendry. Why? He looks exactly like that monster, that's why.
Pilit ko namang hindi pinansin yung sakit at pinitik ko na lamang si Hendry nang makalapit na sa akin. Napanguso naman siya sa aking ginawa habang binigyan ng isang matamis na ngiti.
"What's with you and others flickering my forehead," he whined while rubbing the spot I've hit.
"Tandaan: Hindi pinaghihintay ang maganda," saad ko. Kumunot naman ang noo niya.
"Kaya nga pinaghintay kita." Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya. Bigla naman namula yung mukha ko sa inis at senyales na yun ni Hendry para tumakbo kung kaya't ayun ang ginawa ng mokong na iyon..
I chased after him, trying to be careful because they are other patients wandering around the hallway. Hingal na hingal kong binuksan ang pintuan ng room ni Hendry. Hindi na rin ako nagulat sa itsura ng kanyang room since anak siya ng may ari nitong Hospital.
He was there, at the center of the bed. Smiling cheekily like an innocent kid. But we all know he's far for being innocent.
"Okay okay, tama na ang laro. It's time for check-ups. I'm just gonna ask you a few questions and then all you have to do is to answer properly," inilabas ko ang pen sa aking bulsa at kinuha ang papel sa drawer na nasa tabi ng kama ni Hendry.
BINABASA MO ANG
I'm Pregnant, Shan ✔
Любовные романыHighest Rank: Completed #21 in Teenfiction "I-I'm Pregnant,Shan." Kabado kong wika. Tumingin siya sa akin ng walang emosyon. "I don't care," sambit niya. Napahigpit ang pagkakapit ko sa envelope na aking hawak. Hindi ako makapaniwala sa kaniyang s...