Tımarhane [Düzenleniyor] [kitap olacak]

Oda

Mitch'i takip etmeye başladım. Asansörün önüne gelmiştik Mitch bir an duraksadı.

M;"Adın ne demiştin ?"

R;"Rachel"

M;"Tamam Rachel şimdi görüceklerinden kimseye bahsetmemelisin."

Asansör gelmişti Mitch içeri girdi ben biraz endişeliydim. İçeri girdim asansör kapısı korkunç bir sesle kapandı.       R;"Bu oda tam olarak ne için ?"

M;"Hastalar sorun çıkarırsa bu odaya getiriyoruz."

R;"Peki onlara neler yapıyorsunuz ?"

Mitch cevap vermedi. Üstelemeye de niyetim yoktu zaten, kapı açılmıştı. Bodrumdaydık,yerin altında. Burayı aydınlatan 2 ampul dışında hiçbir şey yoktu. Zaten o iki ampul de sallanıp cızırdıyorlar ve arada bir sönüyorlardı. Upuzun bir koridor, sağ ve sol kollarda sırasıyla dizilmiş odalar. koridor çok karışık ve kirliydi. Sarı ışık insanı ne kadar rahatsız etsede, sanki bir melodiyle cızırdıyor gibiydi. Mitch önden yürümeye başladı. Labirent gibi bu yerde nasıl kaybolmadığımız merak konusuydu. Yerler ve kapılarda siyah lekeler vardı, kapıların ardında ne olduğunu merak etmistim hızlı bir şekilde yürüken kapılardan birini açık olduğunu ve birinin bana baktığını yeni fark etmiştim. Samara denen ölü kız, o burdaydı ağzı bir insanın açamayacağı kadar açılmıştı. Yırtılmak üzereydi ve çok tuhaf bir cızırtı sesi çıkarıyordu.Işıklar yanıp söndü ve çığlık sesi tiz ve kulak tırmalayıcı olmuştu. korkup yere çöktüm. kulaklarımı kapamıştım,duvara yaslandım. Mitchin bunları fark edip fark etmediğine bakmak için kafamı çevirdiğimde karşıma çıkan manzarada kanım donmuştu. Mitch yerde kafatası ezilmiş ve ikiye ayrılmış bir şekilde yatıyordu. Kafamı çevirdiğimde kız gözümün önündeydi. Gözleri vahşi bir canavrınkini andırıyordu. Koyu Siyah iri gözlerinden kanlar akıyordu ve hala bağırmaya devam ediyordu. Çok güçlü bir çığlık atmıştım. Mitch bir anda beni dürttü ve kendime geldim. 

M;"İyi misin ? yaklaşık on dakikadır yerde çığlık atıp ağlıyorsun."

R;"İyiyim. sorun yok biraz kötü hissediyorum."

M;"Sana bir sır vereyim mi ? buradan istifa et ve git. hiç yaşanmamış gibi hayatına devam et."

R;"Ne- Ne demek istiyorsun ?"

Mitch cevap vermedi ve Yürümeye devam etti. Arkasında kalmak istemiyordum bu yüzden koşarak Mitch'e yetiştim. 

Bir sağa,bir sola dönerek uzun koridorlardan geçtik ve en sonunda demirden ve pas tutmuş olan demir kapının önünde durduk. Bu kapı diğerlerinden daha farklıydı. Uzun ve genişti ve bana diğer kapılardan daha fazla negatif enerji veriyordu. Mitch kapıyı açtığında yüzüme tüyler ürpertici bir soğukluk vurdu. İçeri girdiğimizde kapı gıcırtılı bir şekilde kapandı. Soğuk ve hastahane odasına benzeyen bu odada, dolaplar ve her sedyenin yanında ise perdeler vardı. Yine odada gördüğüm o çerçeve vardı. 

R;"Mitch neden her yerde bu kızın resmi var ?"

M;"Çünkü o kız.."

Mitch'in  sözünü çerçeveden gelen tuhaf bir ses kesti. 

M;"Hadi gidelim burdan. Bugünlük bu kadar inceleme yeter." 

Tablo ve dolaplar hareket etmeye başlamıştı ve.. 

Arkadaşlar bu bölüm 5 vote ve 50 okur olduğunda devam edeceğim :D