POCZĄTEK: 25 czerwca 2018
🌺Mogą pojawiać się sceny 18+ i przekleństwa
🌺Wszystkie pozostałe ważne informacje w części #0
NAJWYŻSZE OCENY:
✅472 miejsce w FANFICTION (2 lipca 2018 rok)
Szybkim krokiem znalazłam się w umówionym miejscu. Była to jedna z wielu sal konferencyjnych w jednym z droższych hoteli w naszym mieście. Od razu spodobało mi się te miejsce, widziałam, że Jaebum się postarał. -Jestem- powiedziałam wieszając płaszcz na oparciu krzesła i zajmując miejsce. -Cieszę się- odpowiedział mi z uśmiechem. -Chłopcy będą?- zapytałam patrząc na zegarek i zauważając tym samym, że było już ponad piętnaście minut po umówionej godzinie. -Jesteśmy sami jako kapitan i jego prawa ręka- powiedział klepiąc się w klatkę piersiową przez co prychnęłam. -Kto dał ci takie stanowisko?- zapytałam splatając ręce. -Ewidentnie mi się należy po tym, co dla ciebie robię- powiedział przesuwając się.- Nie zaprzeczysz. -Yugyeom wczoraj u mnie był- powiedziałam chcąc, aby się odsunął, ponieważ kiedy mówił zaczął zmniejszać odległość między nami. -Czego chciał?- zapytał, a ja widziałam jak jego szczęka oraz pięści coraz bardziej się zaciskają. -Chciał porozmawiać- powiedziałam wzruszając ramionami. -Zrobił ci coś?- zadał kolejne pytanie oglądając mnie uważnie. -Nie, wszystko w porządku- powiedziałam wyrywając lekko dłoń, którą złapał.-Zaczynajmy. -Na pewno wszystko okej?- spojrzał na mnie, co zauważyłam jedynie kontem oka, ponieważ już odwróciłam głowę. -Zapraszamy!- krzyknęłam, a po chwili drzwi się otworzyły i wszedł do środka pierwszy chłopak. Jaebum spojrzał na mnie z mordem w oczach i wzrokiem wyrażającym, że jeszcze będzie chciał wrócić do tej rozmowy, ale zignorowałam go zajmując się przybyłym chętnym.
-Nie mam już siły- powiedział kiedy wyszła 73 osoba. -Musimy dobić do tej setki- powiedziałam stawiając wielki krzyżyk przy tym nazwisku. -Na pewno?- zapytał cicho ziewając. -Tak, jestem pewna. Trzeba dać szansę wszystkim- powiedziałam chcąc jak najszybciej wrócić do poprzedniego zajęcia zanim będzie chciał podjąć temat naszej poprzedniej rozmowy.- Następny! Chwilę czekaliśmy i myślałam, że będę musiała powtórzyć. Do pokoju wszedł wysoki chłopak w czarnych włosach, który uśmiechał się do mnie w taki sposób, że na moment zapomniałam jak się nazywam.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Jestem tym, czego potrzebujecie- powiedział od razu na wejściu. O tak, potrzebuję cię.
