If I See You Again

Chapter 29 Too Late

Luisa's Pov

Napatitig ako ng husto kay Steven nang marinig ang lahat ng sinabi niya. He missed his bestfriend at ako iyon? Funny isn't it? Ngayon lang talaga niya ako tinawag at tinuring na bestfriend dahil ba nalaman na niya ang dahilan ng pag-iwas ko sa kanya? At dahil alam niyang iyon ang naging big deal sa akin ay tatawagin niya agad akong bestfriend? Mas lalo tuloy akong nainis sa kanya.

"Tss... Huwag mo ng subokang bumawi Steven dahil huli na. Nagawa ko nang kalimotan na may isang taong malapit sa puso ko noon ang napipilitan at nagtatyagang kaibiganin ako. And the worst thing is..." tumigil ako, I should be able to tell him right? After all noon iyon at hindi na ngayon. So...

"The worst thing is... minahal kita noon... ng sobra-sobra." Tiningnan ko ang kanyang reaction and I can see na talagang nagulat siya. Tama ba ang nakikita kong kislap ng mga ito, na parang may pag-asa pa ang lahat para sa aming dalawa? Pero kaagad ko ring iwinaglit sa isipan ko iyon.

"Tinanong mo ako kung bakit hindi ako sumama sa inyo noong lumipad kayo papunta rito sa States noon after graduation. Kung bakit tiniis kong mawalay sa mga magulang ko. Alam mong hindi ako close sa mga relatives ko ngunit pinili kong manatili sa Pilipinas noon. Alam mo kung bakit? Dahil sa mga oras na iyon, mahal na mahal kita sobra. Minahal ko ang taong gustong-gusto akong mawala at tumigil sa kakadikit sa kanya. Alam mo ba ang nararamdaman ko noon? Ang sakit, sakit dito." Itinuro ko ang aking puso. "Hindi mo alam kung ano'ng klaseng pangungulila ang pinagdaanan ko ng mga panahong iyon. Sayo at sa parents ko. Ang sakit, sakit pero sa mga oras ding iyon hiniling ko na sana'y sa pamamagitan ng pagkakalayo natin ay makalimotan kita." Suminghot ako at pinunasan ang mga butil ng luhang masaganang tumulo sa aking mga mata habang nagsasalita ako.

I smiled bitterly at nagpatuloy habang si Steven ay tahimik parin. I should be able to tell him everything and after this makakatingin narin ako ng diretso sa kanyang mga mata ng walang pag-aalinglangan. "I made a promise to myself... A promise that... I would never step into the same ground where you are standing again, I would never breathe the same air you are breathing again... Not until masiguro ko sa sarili kong nakamove on na ako sayo. Not until masiguro ko sa sarili kong hindi na kita mahal... And guess what... I am here now. Sitting right accross to you in this secluded space. And that only mean one thing... Hindi na kita ma..."

"No... please dont... please huwag... huwag mong sabihin iyan... Gagawin ko ang lahat huwag mo lang masabi iyan..." pagputol niya sa sasabihin ko sana na ikinataka ko.

"Steven..." Could it be...? No... I don't think so... at kahit magkatotoo man ang nasa isip ko it's no use... May mahal na akong iba at alam ko sa sarili kong wala na akong mamahalin pang iba kaya... It's too late...

"Yes Isa, mahal din kita... hindi ko alam kung kailan nagsimula at hindi ko rin pipiliting paniwalaan mo ako basta ang alam ko lang sa sarili ko ngayon ay... Mahal kita... mahala na mahal at gagawin ko ang lahat mahalin mo lang akong muli. I am so sorry for not realizing sooner... I was young and all I wanted to do back then was to play kaya hindi ko nabigyang pansin ang halaga mo bilang isang babae. Nang dumating kami dito sa States noon at nagsimula akong mag-aral ng college dito masaya parin ako. I was excited but hindi iyon nagtagal. I begin to think of you, believe me or not I thought of you several times. I kept wondering kung kumusta kana? Kung may nakita kana bang pamalit sa akin bilang matalik mong kaibigan? Kung may...may boyfriend kana ba? At kung minsan ba, naaalala mo rin ba ako tulad ng pag-alaala ko sayo?" Inabot niya ang aking mga kamay ng mahigpit.

"Ilang beses kong sinubukang bumalik sa Pilipinas to talk to you, to hug you kasi miss na miss na kita. To urge you to come with me here ngunit naduwag ako. Naisip ko, paano kung iwasan mo parin ako? Paano kung hindi mo parin ako papansinin gaya noong nandoon pa kami? Kaya hindi ko nalang itinuloy ang plano kong bumalik. Nanatili ako rito, I tried going out with countless of women, been in and out of relationships just to try convincing myself. That I wasn't really in love with you that I was just really missing the friendship I have with you. But who was I kidding? I kept thinking about you, I was missing you terribly at hinahanap-hanap ka ng puso't isip ko. Slowly I realized that it's all because I love you, I have been in love with you. Please Isa give me a chance to prove myself to you. To prove that pwede pa, may pag-asa pa ang sinabi ni Tito kanina. I've been a jerk an asshole but please... please.... Isa let's try to work things out... please..." napatitig ako ng mariin kay Steven. Am I hearing him right? Mahal din niya ako? Pero ano pang silbi noon kung ang puso koy hindi na capable pang magmahal ng iba kahit pa sa lalaking minahal ko noon. Dahil ngayon iba na ang nagmamay-ari nito.