het leven van Chaimae

hoofdstuk 6 onbekende nummer

Ayoub zette me thuis af en ik liep binnen. Voor ik het wist voelde ik een harde klap op mijn gezicht en viel neer.

Ik opende mijn ogen en zag mijn tante boven me staan.

"Alstublieft tante deze keer niet, ik voel me echt niet goed" zei ik snel voordat ze iets zou doen.
Ze had een stok vast in haar handen.
"Je school heeft weer gebeld" riep ze en sloeg hard.
"Je was er niet vandaag" en ze sloeg nog eens. De slaag van de stok brandde op mijn been.
"Eerst scheld je de leerkrachten en daarna ga je niet naar school"riep ze boos.
Ze bleef slaan met de stok vol woede en ik ,ik kreunde in pijn.
"Wat had ik gezegd als je school nog 1 keer ging bellen" schreeuwde ze luid.
"Khalti je snapt het niet, ik was in het ziek..".
Ik kon mijn zin niet afmaken want ik werd van mijn haren getrokken naar de kelder.
Ze gooide mij naar beneden en liep de trap af. Ze opende een deur en sleepte me naar binnen.
"Alstublieft tante" smeekte ik nog.
Het had geen zin.
Ze sloot de deur en kwam op me af. En daar begon ze. Ze sloeg me overal. Bont en blauw. Ik voelde hoe de pijn van elke slag doordrong tot in mijn botten.
Ik stopte met huilen en alhoewel het pijn deed reageerde ik niet meer.

Na een tijdje ging een deur dicht en ze stopte.
"Ik had je gewaarschuwd" zei ze en liep weg
"Ziekenhuis"
"ik was in het ziekenhuis" bleef ik maar fluisteren.
Daar lag ik dan , weer eens op de grond. Je zou denken dat het went om steeds de grond te proeven.

Ik probeerde op te staan maar dat lukte niet. Ik viel neer en sloot mijn ogen.
Voor ik het wist verloor ik mijn bewustzijn.

Perspectief safouane

We kwamen aan bij de lounge en liepen naar binnen.
"Jallah binnen en weer buiten" zei ik tegen ayoub.
Hij knikte.
We liepen door naar beneden en een beveiliger die voor een deur stond knikte en liet ons door.
Een man zat achter zijn bureau.
"Iwa hassan" zei ayoub.
" ayoub , safaoune, hoe gaat het boys"
We knikten.
"Ik heb een nieuwe klus voor jullie" zei hassan en overhandigde een map die ayoub aannam.
Ayoub opende het en las kort.
Hij gooide het op de bureau en ging zitten.
" dat meen je niet" zei hij.
Ik nam de map en ging zitten. Ik opende het en de foto van de man viel me gelijk op. Ik begon te lezen en sloot al gauw de map.
Ik begreep Ayoub dondersgoed. Dit is een psycho.
" wil je ons dood hebben Hassan" vroeg ayoub.
" dit is persoonlijk jongens" zei hij.
"Hoe persoonlijk?"
Hassan bleef stil en keek ons serieus aan.
Ayoub leek het te begrijpen.
Ik begreep niet waarom het persoonlijk was voor hem , maar als Ayoub in was dan ik ook.

Perspectief chaimae

Ik opende mijn ogen langzaam en keek rond.
Het was donker.
Even voelde ik niets. Voor even was het rust, maar dan kwamen de herrineringen weer.

"Ik kan niet meer" huilde ik.
Ik wil mijn ouders terug. Ik kan niet meer zonder hen. Waarom ben ik niet omgekomen in die ongeluk. Waarom moest ik blijven leven?"

Waarom geef ik niet gewoon op? Is dit mijn schuld?
Ik probeerde de schuld aan mezelf te geven, maar dat ging gewoon niet.
Wat had ik verkeerd gedaan?

"Chaimae niet opgeven" hoorde ik een stem zeggen.
Ik draaide me om....

Ik draaide me om en zag niemand.
Ik stond met moeite op en deed het licht aan.
Ik keek om me heen. Er was niemand hier.
Huh hoe kan dit? Ik werd bang.
Heb ik het me verbeeld? Ja , ik heb het me verbeeld. Soms hoor je de dingen die je heel graag wilt horen.

Ik opende de deur en liep met moeite naar boven. Ik zag niemand in de woonkamer. Ik keek in de keuken, ook niemand.
Ik liep naar de voordeur waar mijn tas nog lag en haalde mijn gsm eruit.
Ik zag dat ik een bericht had van mijn oom.

Salam lieverd.
Ik, je tante en dounia zijn naar Nederland. We hadden dit al een week geleden gepland. Weet je nog? Je tante had het tegen je gezegd. Ze zei dat je geen zin had om mee te gaan. Jammer. Toen ik daarnet kwam zei ze dat je aan het slapen was. Daarom heb ik geen afscheid kunnen nemen van je. Ik zie je over 2 dagen. En ik heb wat geld verstopt in het potje boven de kast. Geniet ervan😊
Dikke groeten, je oom.

Natuurlijk heeft mijn tante niets gezegd tegen mij. Maakt niet hoef ik hun twee dagen niet te zien.
Ik liep naar het potje boven de kast. Er zat 100 euro in.
Wat hou ik van mijn oom.
Ik liep met moeite naar boven, en nam een douche.
Ik liep naar mijn kamer en verrichte het gebed. Tijdens het gebed liet ik wat tranen vallen terwijl ik mijn hart luchtte bij god en mijn dua's verrichte.
Ik stond op en deed mijn pyjama aan.
Een roze short met een roze truitje

Ik herrinerde me de toets die ik zal moeten inhalen van wiskunde. Ik pakte mijn schoolspullen en liep naar beneden.

Ik keek op de klok.
Het was 23:00.
Oke eerst eten maken en dan leren, maar wat ga ik eten?
Ik had wel zin in frietjes, dus ging even wat friet bakken.

Ondertussen pakte ik een kom erbij. Ik begon met een laagje fruit(aardbei, perzik en banaan) daarna wat yoghurt erover, een laagje mango stukjes, een laagje joghurt, een laagje muesli, nog een laagje joghurt en als laatste een kers erop voor zehma decoratie.
En klaar is kees. Nee, en klaar is Jan.

Ik haalde de friet uit het frituur legde het op een bord. Deed wat saus erbij (mayo en andalouse deuh) en liep met het bord en de kom naar de eettafel.
Ik smulde van mijn eten.
Eenmaal klaar pakte ik mijn boek erbij en begon te leren voor wiskunde.

Ik schrok en keek op toen ik plots een geluid hoorde. Het kwam van de kelder. Ik keek op de klok het was 00:00.
Er spookten plots allemaal gedachtes door mijn hoofd. Een inbreker?
Een moordenaar? Een djin?
Nee oh nee niet denken, niet denken chaimae. Waag het niet.
0:00 dan is het de tijd van die geest. Aicha kendicha ja. SHIT. Ik zei nog niet denken. Waarom maken we onszelf altijd bang op zulke momenten?

Mijn hart begon snel te kloppen.
Ik keek terug naar mijn boek alsof dat ik niet in m'n broek aan het schijten was.
Ik moest nog één definitie leren.
Oke gewoon leren meid, kom op hé. Aicha kendicha is niks vergeleken met deze tante die ik heb.

Ik stond op, pakte de bord en kom en bracht het naar de keuken. Ik waste het snel en droogde het af.
Plots hoorde ik een hard gebons uit de woonkamer komen en ik zag een schaduw voorbijgaan in de woonkamer.
Mijn hart skipte een slag en uit angst liet ik perongeluk het bord vallen.
Ohnee dit is de lievelingsbord van mijn tante.
Ik pakte de scherven op en gooide ze weg. Aan de bord dacht ik op dat moment niet. Ik dacht aan de schaduw die ik heb gezien. Ik durfde niet de woonkamer in te gaan maar ik moest wel.
Dit is het. Dit was het moment om te bewijzen dat ik een echte strijder ben. Een beest. RAWRRR.
3... 2...1
Jullie moesten me eens zien. Ik leek hussain bolt.
Ik rende de keuken uit, pakte mijn spullen van de tafel en mijn gsm natuurlijk en rende, ik bedoel spurtte de trap op naar mijn kamer en deed mijn deur op slot.
Oef veilig dacht ik.
Ik weet niet waarom mensen zich veilig voelen achter een gesloten deur?
Ik ging liggen in mijn bed en minn hartslag ging nog steeds tekeer.
Ik pakte mijn gsm erbij en checkte alles even. Ik reageerde op wat berichten van Ayoub, lisa, Melanie en Leila.

Ik werd gebeld. Er stond een onbekende nummer op. Ik nam op.
"Halo" zei ik.
Ik hoorde niets.
"Wie is dit?" zei ik nog eens.
Ik hoorde geruis aan de andere kant.
De stilte aan de andere kant van de lijn werd verbroken door een zware mannenstem die zei:"pas op".
Ik verschoot hard en hing meteen op.
Mijn hart zat in mijn keelgat.