het leven van Chaimae

hoofdstuk 5 Ziekenhuis

Ik had zoveel pijn dat ik zelfs geen pijn meer voelde.
"Kom laat die k**** daar liggen". En dat was het laatste wat ik me herrinerde, voor ik het wist verloor ik mijn bewustzijn.
______________________________________

07:30

TRINGG TRINGGG

De alarm ging. Ik opende mijn ogen en lag in bed. Gisteren nacht ben ik opgestaan van die koude vloer en klom ik de trappen op om in bed neer te ploffen.
Ik had echt geen zin om naar school te gaan. Mijn hoofd deed zoveel pijn.
Met moeite stond ik op en liep ik naar de badkamer. Ik stapte in de douche en genoot van de warme stralen langs mijn lichaam.
Zalig.
Ik deed nog snel de woedoe(kleine wassing).
Ik kwam eruit en bekeek mezelf in de spiegel. Mijn lichaan was rood en ALLES deed pijn. Ik smeerde een zalfje voor brandwonden over de grote plekken.
Ik stak mijn haar slordig op en liep terug naar mijn kamer.
Ik verrichte het gebed.
Heerlijk dit was een moment tussen mij en Allah. Ik voelde innerlijke rust.
Het leven zou voor mij niet draaglijk zijn als ik niet wist en geloofde dat iedereen zal betalen voor z'n rekening en elk beloond zal worden voor z'n pijn en leed.
Als ik zo kijk vraag ik me af hoe groot mij beloning zal zijn. Zal dit het allemaal waard zijn geweest dan?

Ik stond op en trok een outfit aan.

Toen ik in de spiegel keek schrok ik van mijn wallen. Van hier tot in tokyo. 
Ik deed een beetje concealer op en wat poeder om alles te verbergen. Ik maakte mijn haar nog los, droogde het wat en liet mijn krulletjes gewoon zo.
Ik spoot als laatst nog wat parfum op.

Beneden aangekomen liep ik naar de koelkast. Chocolade yess, ik pakte het en stopte het in mijn zak. Ik draaide me om en zag dounia de keuken in komen.
Ik schonk haar geen blik en liep langs haar heen de keuken uit.

Perspectief dounia

Ik stond op, nam een douche, verrichte het gebed, maakte me op en koos voor een outfit (witte broek met zwarte croptop en een lange jeans vest)
Ik groette mijn moeder, ging naar beneden en liep de keuken in.
Ik kwam daar en zag chaimae staan bij de koelkast. Ik keek haar aan van top tot teen aan. Zij zag er zo mooi uit.
Ik keek haar scheef aan en ze liep langs mij heen weg.

Perspectief chaimae

Ik hoorde net iemand de trap aflopen en liep naar buiten.
Ik voelde me echt niet goed, maar ik bleef doorstappen.
Blijkbaar was ayoub op de weg naast mij aan het rijden met de auto aan het toeteren maar ik hoorde het niet.
Ayoub stapte uit en rende naar mij toe. Hij trok mij aan mijn arm en ik draaide me om.
Ik keek hem aan maar was er niet volledig bij.
"Waarom negeer je me, wat is er ik zit je heletijd te roepen....." zei hij.
De rest hoorde ik niet. Alles werd zwart voor mijn ogen.
Mijn ademhaling versnelde. Ik voelde alles om mij heen draaien.
Ik draaide me om en wou verder stappen. Plots voelde ik een enorme steek in mijn buik en viel neer. Alles werd weer zwart en voor ik het wist was ik weer weg.
" chaimae nee" was het laatste wat ik hoorde.