het leven van Chaimae

hoofdstuk 15 Mijn schuld

We waren thuis bij Leila en zaten allemaal op de zetel.
Ik zag de zusje van leila de heletijd vies kijken. Ik begreep er niks van maar liet het gewoon zo. Na een tijdje kwam de moeder terug met thee. Ze ging ook zitten en we praatte een beetje.
"Straks is de samenkomst" zei de moeder van leila.
We knikten.
(Samenkomst. als iemand sterft dan gaan meestal mensen naar die familie zijn huis en gaan daar zitten en soera's en dua's opzeggen en hun respect betuigen)

De familie begon ondertussen een beetje te praten. Ondertussen kreeg ik alle beelden weer voor mij. De tranen rolden automatisch weer naar beneden. "Ah benti, ilhem(zusje van leila) pak zakdoek en geef het aan chaimae" zei de moeder van leila.
Ze stond op en pakte een doosje van zakdoeken en ze gooide het op mij.
"Ejh zo iets doe je niet" zei de moeder boos.
Ze bleef me vies aankijken en ging zitten.
"Ja waarom doe je zo en waarom kijk je de hele tijd vies" vroeg marouane.

"Willen jullie weten waarom omdat ik haar haat".

"Kfsch je haat haar mana(wat) haat " vroeg haar moeder.

"Waarom haat je haar" vroeg marouane zachtjes.
"Omdat leila door haar dood is" zei ze.

Mijn hart stond stil. Ze had me gehoord. Het liefst zou ik nu weg willen rennen, niet gezien willen worden. Maar hier zat ik dan. Iedereen keek van haar naar mij. Sommige met een verwarde blik anderen met woede. Ik wist niet wat ik moest doen of zeggen.
"Wat bedoel je?" vroeg haar moeder bezorgd.
"Daarnet toen we bij leila waren, .. " ze stopte even.
"Toen zei ze dat haar dood haar schuld was".

"Is dit waar" vroeg de neef van leila terwijl hij opstond.

Ik keek op en zag iedereen naar de grond kijken, behalve marouane. Hij keek me met een blik aan van woede en verdriet.
"Ik vroeg je iets" zei de neef nu boos.
"J j ja" zei ik stotterend.
Ik zag blikken van verraad.
"Zie je ik heb gelijk zij is een moordenaar" zei ilhem.

Meteen werd ik aan mijn arm getrokken naar buiten.
"A weldi hchouma hadchi(schaamtelijk dit)" hoorde ik de moeder nog zeggen.

De neef was woedend. Hij trok me en zette me voor de deur.
"JIJ BENT SCHEINHEILIG, ZEHMA MEEHUILEN TERWIJL ZE DOOD IS DOOR JOU" schreeuwde hij woedend.

"M maar..".

"DURF NOG OOIT HIER TE KOMEN, EN IK ZAL ERVOOR ZORGEN DAT IK DE SCHULD BEN VAN JOU DOOD" en hij sloeg de deur dicht.

Ik draaide me om maar zelfs ayoub was nog binnen. Natuurlijk chaimae je bent een moordenaar zei een stemmetje in mijn hoofd.

Vol verdriet liep ik naar huis. De tranen wouden maar niet stoppen. Ik kan toch niet zo verder gaan. Ik blijf maar mensen verliezen.
Ik had nooit ik hou van je tegen leila moeten zeggen.

De avond toen we terugkwamen van de shopping. Ik, mijn moeder, vader en twee broers. Ik had met elke eens een privè gesprek. Eerst met mijn vader. We stonden in een juwelierzaak en hij kocht mij een mooie ketting met de eerste letter van mijn naam. Hij zei toen ik hou van je dochter inou, en ik zei het terug.

Bij mijn broer soufian ging het als volgt. Ik zag mooie paar schoenen en we stonden te praten. Hij wou ze kopen voor mij en ik wou dat niet. Uiteindelijk kocht hij ze stiekem en zei toen:" alles voor jouw zusje, ik hou van jou" en ik zei het terug.

Ik en mijn moeder waren aan het stappen. Iedereen van het gezin was al een eindje voor ons. Wij stapten arm in arm en plots vroeg ze of alles goed is. Ik zei dat alles oke is. Ik zei nog dat ik bang was haar ooit kwijt te raken. Ze zei dat wat er ook zou gebeuren dat ik niet moet vergeten dat ze van me houdt. Ik zei het terug.

En bij mijn broer Achraf ging het zo. We reden een tijdje en soufian was al aan het slapen. Achraf had oortjes in en was aan het dansen met de muziek. Hij legde een kussen op zijn schoot en zei dat ik moest gaan liggen. Ik zei nog:" danku broer ik hou van jou" en hij zei het terug.
De auto ging uit de bocht en ik verloor ze alle vier.

Ik wist dat ik het niet had moeten zeggen. Liefde is gevaarlijk. Als je eenmaal verliest, verlies je jezelf.
Daarom laat ik mensen nooit in mijn leven.
Thuis aangekomen zag ik koffers op de grond en liep verder. Ik pakte snel mijn gsm en zag dat ik berichten had van mijn oom

10uur
Selem benti
We hebben telefoontje gekregen van de politie. We zijn meteen vertrokken en zijn onderweg. Hou je sterk. Ik weet dat je kapot gaat.

11uur
Salam
We zijn er bijna. Ben je thuis?

12uur
Salam benti
Net thuis aangekomen. Ik heb je tante en nicht afgezet en moet weg gaan naar de politiebureau omdat ik wat moest tekenen van hen.
Ik zie je straks als ik terug thuis ben.

Ik keek op de klok en het was 12:05.
Ohneee zeg me niet dat..
Juist op dat moment kwam dounia uit de keuken.
"Yemma" schreeuwde ze.
Haar moeder kwam ook de keuken uit.
"Ja benti " zei ze.
Ze zag mij en haar blik veranderde.
Ik keek naar mijn nicht en zag haar vies kijken maar meteen veranderde dat in een grijns. Mijn tante kwam dichterbij.

"Jij hebt onze vakantie verpest."