het leven van Chaimae

hoofdstuk 40

Ik draaide me snel om, om weg te gaan. Maar ik bokste tegen iemand.
"Nou nou wie hebben we hier" zei een zware mannenstem.
Ik keek op...
______________________________________

Ik keek op en zag een brede man. Ongeveer 30 jaar.
Ik kende hem helemaal niet.
"Euhm ik, ik, ik moet weg gaan"zei ik.
"Jij gaat nergens heen" zei hij en hield me tegen.
Oh oww.
Ik probeerde me los te trekken, wat lukte en begon te rennen.
Ik rende en rende. Na een tijdje keek ik achter mij en zag hem niet meer.

"Oeff" zuchtte ik.
Dat was op het nippertje.
"En nu maken dat ik weg ben" zei ik en draaide me terug naar voor om door te stappen.
"Dat dacht ik niet" zei een zware mannenstem en weer bokste ik tegen iemand.
Ik keek op en zag dezelfde man me grijnzend aankijken.
"Hoe?" Zei ik vragend.
Ik dacht echt dat ik van hem af was.
"Jij bent misschien snel dame, maar ik ken dit bos door en door" zei hij.
Hij pakte me bij mijn arm vast.
"Laat me los" zei ik en probeerde me weer los te rukken.
"Jij gaat nergens heen" zei hij en tilde me in één keer op.
Ik kon wel stribbelen hoeveel ik wou maar als jullie hem hadden gezien, zouden jullie het wel begrijpen.
"Laat me los alsjeblieft" smeekte ik.
Ik trapte en klopte op zijn rug maar volgens mij voelde hij het niet eens.

Op een gegeven moment liep hij ergens binnen.
Het was een huis.
Ik keek goed, maar het was een andere huis. Dus niet dezelfde als daarnet.
Hij liep een kamer binnen en gooide me op het bed.
Hij liep terug weg en sloot de deur achter zich.
Wat bedoelde hij met ik ken dit bos door en door.
Is dit zijn woonplaats. Of doet hij dit vaker, meisjes ontvoeren.
Ik stond op en begon tegen de deur te kloppen.
"Laat me hier uit" riep ik luid.
ik liep naar het raampje dat er was en riep:"HELP"
"HELP MIJ"
Ik liep weer terug naar de deur.
"LAAT ME HIER UIT".
Na zeker een tiental minuten zo te staan roepen en kloppen gaf ik het op.
Ik ging bang zitten en keek voor me uit.
Dit is niet goed.
Dit is echt niet goed.
Ik zat in de shit.

Ik weet niet hoeveel tijd er voorbij ging maar voor mij voelde het wel als uren, dagen.
Het was zo stil dat ik mijn eigen hartkloppigen en ademhaling hoorde.
Ping
Ik keek op.
Mijn gsm , mijn gsm. Ik vloog recht en pakte mijn gsm uit mijn zak.
Ik ben echt dom.
De heletijd was mijn gsm in mijn zak.
Ik pakte mijn gsm, vulde mijn pincode in. Daarna ging ik snel naar contacten.
Wie zou ik bellen?
Mijn oom? Hij zou boos worden en hoe zou ik hem uitleggen wat ik hier zelfs deed.
Ayoub? Geen denken aan.
Weet je ik bel toch maar mijn oom.
Ik zocht naar zijn naam en toen ik het vond drukte ik erop.
Ik bracht de gsm naar mijn oor en de deur vloog open.
"Halo.."
"WAT DOE JE" zei de zware mannenstem en kwam op me afgevlogen.
Hij rukte de gsm uit mijn hand en hing op.
"BEN JE GEK" zei hij boos.
"Jij bent gek, zomaar ontvoer je me" antwoorde ik daarop.
"Moest jij maar niet naar hier komen he" zei hij met een grijns.
"Laat me gaan" zei ik.
Hij schudde zijn hoofd en lachtte.

Hij sloot de deur en kwam naar voren.
Hij trok me bij mijn middel naar zich toe.
"Jij gaar nergens heen" fluisterde hij.
Hij ademde in mijn nek.
Ik werd letterlijk misselijk van hem.

Jij bent wel een nette meid, maar ik vraag me af welke lichaam je hebt onder deze grote trui.
"Doe je trui uit" bevool hij mij.
"nee" zei ik meteen.
"DOE JE TRUI UIT" zei hij nog eens.
"NEE" zei ik weer.
Mijn hart bonsde letterlijk in mijn keel.
Hij kwam terug dichterbij en juist dan hoorde ik de bel afgaan.
"Shit" zei hij en liet me meteen los.
Hij opende de deur en sloot die weer achter zich.
Ik legde me neer op het bed en tranen stroomden naar beneden. Als die bel niet was gegaan zou dit wel anders zijn geëindigd.
Maar dit is niet de laatste keer. Hij gaat het zowiezo nog een keer proberen.
Ik moet hier weg en nu, dacht ik in mezelf.
Wie er belde was zeker niet een vriend aangezien hij shit zei.
Ik stond op en ging naar de deur.
"HELP MIJ" schreeuwde ik op mijn allerhardste. "HELP MIJ IK ZIT HIER"
"HELP ALSJEBLIEFT, HELPP"
"IK ZIT HIER" " HELP" ging ik door terwijl ik ook op de deur klopte.
Ik ging terug naar achter.
Mijn ogen vulden zich met water.
Waarom, waarom?
Juist toen ik dacht het op te geven en dat het voorbij was vloog de deur open.