Roommates ❥ Luke Hemmings ツ

25.

Pov Luke.

"Hey." Zegt Amelia als ze in de auto stapt.

"Hey, hoe was het?" Vraag ik aan haar. Ik had haar bij het ziekenhuis afgezet, ging boodschappen doen en kwam daarna weer hier om haar op te halen.

"Het ging goed. Ze vond het er goed uitzien." Zegt ze.

"Mooi, dus het is helemaal in orde nu?" Vraag ik en ik doe mijn gordel om.

"Ja, ik moet alleen nog een zalfje halen bij de apotheek. Dat zorgt ervoor dat het sneller en mooier geneest." Zegt ze.

Ik knik en kijk naar haar. "Mag ik het zien als we thuis zijn?" Vraag ik en doe het plukje haar dat voor haar gezicht hangt achter haar oor.

Ze haalt haar schouders op.

"Je weet toch dat ik van je houd, liefje? Ik zal echt niet anders naar je gaan kijken door zo'n litteken." Zeg ik.

"Het is echt heel lelijk." Zegt ze met tranen in haar ogen. "Het verpest heel mijn lichaam."

"Zeg dat nou niet. Het zal vast wel meevallen." Zeg ik en wrijf over haar arm.

Ze schudt haar hoofd en ze begint te snikken. "Ik meen het, Luke. Het is écht lelijk. Ik zal nooit meer normaal in mijn bikini kunnen lopen zonder dat mensen naar me kijken. Als ik een shirt aanheb komt dat stomme litteken er nog boven uit!" Zegt ze.

Ik slik en blijf naar haar kijken, terwijl zij haar tranen ruw wegveegt.

"En jij zal me ook niet meer mooi vinden. Ik zal nooit meer een vriendje krijgen en al helemaal geen kinderen of een leuk toekomst!" Zegt ze.

"Hey hey hey, ik blijf jou altijd leuk vinden. Ik ben verliefd op je geworden omdat je zo'n lieve en leuke meid bent. Zo'n litteken maakt mij niks uit." Zeg ik en ik druk een kus op haar wang.

"Echt?" Vraagt ze zacht.

"Echt waar." Zeg ik met een glimlach en ik veeg haar tranen weg. "Zal ik zometeen anders even de apotheek binnen lopen?"

Ze knikt dankbaar en doet haar gordel om.

Ik start de auto en rijd naar de apotheek. Zodra ik daar ben parkeer ik de auto en ik loop naar binnen met de recept gegevens van Amelia. Ik hoop trouwens dat ik het mee krijg, want het recept is niet voor mij bedoelt.

"Wie kan ik helpen?" Vraagt de vrouw achter de balie.

Ik loop naar haar toe en geef haar het papiertje. "Dit is voor mijn vriendin." Zeg ik.

Ze leest het door en typt wat in de computer. "Ik ga het even pakken." Zegt ze en ze loopt weg.

Ik kijk een beetje rond, omdat ik toch niks te doen heb. Ik pak een rolletje pepermunt, die altijd bij de apotheek staat. Stiekem pak ik er nog een. Ik vind het vervelend voor Amelia dat ze zich zo voelt. Ik wou dat ik er iets aan kon doen, maar dat kan moeilijk, want het zijn haar gedachtes.

"Dit is de zalf. Twee keer op een dag aanbrengen, in de ochtend en in de avond. Lees de bijsluiter voor gebruik, dat is altijd handig." Zegt ze en ze geeft het tasje aan mij. "Alstublieft."

"Dank u wel." Zeg ik glimlachend voordat ik weer naar de auto loop. Ik stap in en geef het tasje aan Amelia.

"Gelukt?" Vraagt ze.

"Ja. Twee keer op een dag. In de ochtend en in de avond." Zeg ik en ik rijd naar onze kamer.