Roommates ❥ Luke Hemmings ツ

03.

Pov Luke.

Ashton en ik lopen met het karretje achter Amelia aan. Zo te zien weet ze al meteen wat ze wil hebben. "Wat ga je maken?" Vraagt Ashton.

"Iets gezonds." Zegt ze eigenwijs en pakt een zak paprika's, die ze vervolgens in het karretje legt.

"Ew, paprika." Mompel ik.

"Ik vond dat eerst ook niet lekker, maar het schijnt heel gezond te zijn. Je moet accepteren dat je sommige dingen moet eten die je niet lekker vindt." Zegt ze.

Mijn ogen worden groot en ik kijk een beetje naar alle groentes die hier liggen. "Maar betekend dit ook dat ik nooit meer pizza kan eten?" Vraag ik.

Amelia begint te lachen. "Tuurlijk kan dat nog wel. Ik mag ook wel eens wat ongezonds eten, maar niet elke dag." Zegt ze met glimmende ogen.

Ik heb nu al gemerkt dat als ze lacht van die kleinere, glimmende ogen krijgt. Ik glimlach en zucht opgelucht.

"Luke denkt gelukkig maar, hij zou het niet overleven als hij alleen maar groentes moest gaan eten." Lacht Ashton.

"Tuurlijk wel. Ik eet ook wel eens gezond, maar ik kan gewoon niet zo goed koken." Mompel ik.

"Nou, vanavond weet je precies hoe je moet koken." Zegt Amelia glimlachend. Ze duwt me een stukje aan de kant en duwt het karretje verder.

"Holy shit! Ga je zoveel groentes kopen?" Ashton lachend.

"Ashton, kap eens met zoveel te lachen!" Mompel ik geïrriteerd.

"Laat je vriend toch even lekker lachen en Ashton, het is ook alvast voor een andere keer." Zegt Amelia grijnzend die nog wat ander eten in het karretje gooit.

"Mag ik wel wat lekkers meenemen?" Vraag ik.

Amelia kijkt me raar aan, maar lacht daarna kort. "Tuurlijk mag dat." Zegt ze.

🌸

Pov Amelia.

"Eet je mee Ashton?" Vraag ik terwijl ik de tomaten in stukken snijd.

"Nee, Ashton gaat nu naar huis." Zegt Luke lachend.

Ashton proest het uit en staat op. "Ik ga nu wel echt naar huis."

Ik grijns als ik hem wankelend naar de deur zie lopen.

Hij heeft duidelijk te veel bier gedronken. "Tot de volgende keer!" Zegt hij vrolijk en hij loopt weg.

"Ik hoop dat hij de weg naar zijn kamer nog kan vinden." Zeg ik grinnikend en gooi wat groentes in de pan. In de andere pan met kokend water gooi ik de pasta in.

"Vast wel." Zegt Luke glimlachend. "Moet ik iets voor je doen?"

"Eet je aan tafel of op de bank?" Vraag ik.

"Uh, op de bank."

Oh, ja duh. Hij is een jongen die in zijn eentje op kamers woont. Hij gaat echt niet in zijn eentje aan tafel zitten. "Ja sorry, ik dacht er niet over na." Zeg ik met een lachje.

"Dat geeft niet. Als je liever aan tafel wil zitten dan doen we dat." Zegt hij lief.

Ik glimlach en voel mijn wangen lichtroze kleuren. "Doe maar wat jij wilt." Zeg ik zacht en roer in de pan.

Hij knikt en pakt twee borden, bestek en twee glazen en zet het op de tafel neer. "Ik heb alleen geen tafelkleed." Zegt hij.

"Dat geeft niet." Zeg ik glimlachend en zet het gas uit. "Het is klaar."

Na een tijdje zitten Luke en ik met volle buiken aan tafel. "Het was echt heel erg lekker." Zegt Luke glimlachend.

"Thanks." Zeg ik ook glimlachend. "Wanneer begint onze eerste les?" Vraag ik.

"Overmorgen, op maandag. Ik heb het rooster op de deur geplakt." Zegt hij.

"Zitten we eigenlijk bij elkaar in de klas?" Vraag ik.

"Ja, want anders zouden ze ons niet op één kamer plaatsen. Dat doen ze altijd." Zegt hij.

Ik knik en stapel de borden op elkaar.

"Laat maar, dat doe ik wel." Zegt hij en pakt de borden van me over.

"Thanks." Zeg ik glimlachend. "Ik ga even in bad."

Luke knikt glimlachend naar me en ruimt alles op, terwijl ik naar mijn badkamer loopt.