Roommates ❥ Luke Hemmings ツ

19.

Pov Amelia.

"Nou Amelia, ben je er klaar voor?" Vraagt de dokter aan me. Naast hem staat een verpleegster, die me vriendelijk aankijkt.

Ik knik en kijk naar de walgelijke operatie jurk die ik aan heb.

"Voordat we je weg gaan brengen moet ik eerst met een stift op de plek van je hart tekenen. Op die plek ga ik je open maken om je een nieuw hart te kunnen geven." Zegt hij. "Zou je alsjeblieft willen staan en je jurk open willen maken?"

Ik knik en sta op. Ik maak de jurk open door de knoopjes los te maken en toen stond ik naakt voor mijn moeder, Luke, de dokter en de verpleegster. Niet helemaal naakt dan, ik heb nog een onderbroek aan, maar dat is het.

De dokter gaat voor de zitten op een kruk. "Voordat ik dit doe, moet je weten dat ik al zoveel borsten heb gezien doordat ik ook vrouwen heb moeten opereren. Dit is volkomen normaal voor mij." Zegt hij als hij ziet dat ik me niet zo comfortabel voel.

Zijn worden helpen me niet echt, maar ik laat het wel toe.

Hij tekent streepjes op plek waar ik open gesneden ga worden. Na een tijdje is hij klaar.

Ik doe de jurk weer dicht en ga op het bed zitten.

"Wie wil je meenemen tot voor de operatie kamer?" Vraagt de dokter.

Ik kijk mam en Luke aan.

"Haar moeder gaat mee." Zegt Luke glimlachend en hij knipoogt naar me.

"Weet je dat zeker?" Vraagt mijn moeder zacht.

"Ja tuurlijk." Zegt hij en hij legt een hand op haar schouder.

"Dank je wel." Zegt ze zacht en ze knikt naar hem.

"Wilt u nog afscheid nemen?" Vraagt de dokter aan Luke.

Ik kijk Luke aan en steek mijn armen naar hem uit, waardoor hij me meteen een knuffel geeft.

"Succes liefje, ik zie je zometeen weer oké? Ga maar lekker slapen en droom maar over mij." Fluistert hij.

Ik knik en geef hem een kus op zijn lippen.

"Ik ben er als je wakker wordt." Fluistert hij en hij drukt nog een laatste kus op mijn lippen voordat we elkaar los laten.

Ik kijk mijn moeder aan en zie dat ze glimlacht en ze knipoogt naar me.

🌸

"Goedemorgen mevrouw. Gaat alles goed?" Vraagt een lieve vrouw, die denk ik gaat assisteren bij de operatie.

Ik knik zacht en kijk naar de mensen en de spullen om me heen.

"Wees maar niet bang. Het gaat allemaal goed komen." Zegt ze met een lieve glimlach en ze legt haar hand op mijn schouder. "Mag ik vragen hoe je heet?"

"Amelia Jones." Zeg ik zacht.

Ze knikt en scant de barcode die op het bandje om mijn polst zit. "Dat klopt helemaal. In welke hand mag ik je prikken?" Vraagt ze.

"Links." Mompel ik.

Ze pakt mijn hand en wrijft er zacht overheen. "Dit kan wel lukken. Denk maar aan iets leuks." Zegt ze glimlachend.

Ik probeer aan iets leuks te denken, maar dat lukt voor geen meter. Het enige waar ik aan denk is dat dit hopelijk snel voorbij is en dat ik wakker word na de operatie. Ik voel de naald in mijn huid prikken.

"Het is gelukt. Ga maar lekker liggen en ontspan maar." Zegt ze. "Ik ga nu de narcose inbrengen waardoor je gaat slapen."

Ik knik zacht en kijk toe hoe ze de narcose aan de infuus vast maakt. Langzaam voel ik mezelf wegzakken in een diepe slaap.

🌸🌸🌸

Zijn jullie ooit geopereerd? Ik wel, toen zat ik in groep 6 en ik moest twee uur lang onder narcose. Mijn god, wat heb ik me ellendig gevoelt daarna 😂.