Asrın Kızı

1.bölüm-Özlüyorum..

yeni hikayeyle herkese selam :) nabersiniz friend tayfası asdff neyse neyse 5430 kelime oldu bu bölüm ılk defa bu kadar uzun yazdım :) sizden bir istegim var hikayedeki yazım yanlışı veya harf hatası görürseniz yorumolarak bildirin bu hikayeye ayrı bir özen göstermek istiyorum çünkü kurgu için 4 aydır düşünüyorum.ayrıca facebook Kuzeyin kızı sayfasına beklerim :)

hadi keyifli okumalar :) bol uzun yorumlar istiyorum. voteleri unutmayın.

bölüm ithafi meleğim hilalime hllshn

Sevgili babacığım ;

Yanımda olmayışının dördüncü yılı baba! Sensiz geçen dört koca yıl. Annem senden sonra çok değişti , kendini işine adayan işkolik despot bir kadın oldu. Evde iki yabancı gibiyiz. Konuştuğumuz tek konuysa eğitimim. Kardeşim , senin yakışıklı prensin Alper , o da çok büyüdü. 15 yaşında , tipik ergen işte. Evde kavgasız bir günümüz yok. Hala kedi köpek gibi birbirimizi yiyoruz. Ama iyi ki var baba. Senden sonra tek dayanağım o kaldı çünkü. Annemin içine kapanıklığı bizi çok yıprattı.

Senin acını unutmak için kendini işine verdi. Evet işinde , patronlarının gözünde oldukça yükselmiş olabilir ama benim gözümde 'anne' tabirine hiç yakın değil. Baba ben eski annemi özledim. Bizi sarıp sarmalayan senin o güçlü kollarını , güven veren o kokunu özledim. Ben eski mutlu ailemizi özledim...

Alper. O küçük hobbit beni sinir etmekten başka bir şey yapmıyor. En azından benimle uğraşmasıyla kafamı dağıtıyorum. Seni unutturmasada bir süreliğine hafifletiyordu acımı. Neyse ; birde kendine sevgili yapmış. Evde sevgilisinin adına şarkılar yazıyor.

Şimdi sen hayvanlarımı da merak ediyorsun. Benim hayvan aşkımı bilmeyen kalmadı değil mi baba? Onlar beni hayata bağlayan bir diğer ince ip. Anneme anlatamadıklarımı onlara anlatıyorum. Gece uyuyamazsam İyot'un kulübesine gidiyorum. Malum annem eve sokmama izin vermiyor ama sence ben dinliyor muyum? Ha-yır.Rima , benim güzel atım. O da çok iyi , hâlâ dedemlerin çiftliğinde. Geçenlerde Alper'i üzerinden attı. Bizim ergenin atıma söylemediği hakaret kalmadı.

Balıklarım ve kaplumbağamda hala yaşıyorlar. Hatırlıyor musun? Pekmez ve marmelatı aldığım gün sen bunları iki gün yaşatamazsın demiştin. Hala yaşıyorlar baba. Sana inat beni yalnız bırakmadılar.

Hayatımda beni üzen birkaç pürüz var. İlk defa bir erkek tarafından kalbim kırıldığında başımı yaslayacağım bir omuz yoktu. Sen yoktun baba. O beni aldattıktan sonra daha çok terapiye başvurdum. Annem , Anne demek bile çok zor geliyor artık , beni farklı bir okula yazdıracakmış. Kendi müdüreliğini yaptığı koleje.

Hala karadeniz kızıyım baba. Hala inadım inat. Keçi gibiyim , senin kızınım çünkü. Hem büyüdükçe sana benzedim. Saçlarım senin saçların gibi , gözlerim , burnum , dudaklarım... Gören babasının kızı diyor. Senin gibi hala asiyim. Kendi başına buyruk Asrın'ım ben. Babasının kızıyım. Laz inadı var hala.

Kuzey Sander'in kızı , Asrın Sander'im ben. Kuzey'in kızıyım.

Mektubumu son kez okuduktan sonra katlayıp zarfa yerleştirdim. Zarfı ikiye katladıktan sonra kot pantolonumun arka cebine yerleştirdim. Her yıl aynı gün aynı acı. Boğazımda düğümlenen o yumru. Geçmiyor.

Başımı iki yana sallayıp kendime gelmeye çalıştım. Yıkılmış olabilirim , babamı çok özlüyor olabilirim , annemle aram iyi olmayabilir , aldatılmış olabilirim. Bu benim insanlara kötü durumda olduğum gerçeğini göstereceğim anlamına gelmiyor. Ben insanlara hala ayakta olduğumu göstermeliyim. Her ne kadar çoktan yıkılmış olsam da..