YALNIZ MELEZ (TAMAMLAMDI)

22-Gerçek /45

"Bekle. Dur. Buraya bakıyorlar. "
Diye uyardım. Tüm taşlar sergilenmişti. Ve bizde taşı almak için planı harekete gećirmistik.

Acımı içime gömdüm. Oradan çıkmak için zorluyordu o sızı. Ama taşı alana kadar susturuyordum. Boraya her bakışımda kendime zor hakim oluyordum.

Bu gecenin sonunda tüm maskeler teker teker düşecek. Gerçeklerle yüzleşcektim.

"Doğal davran!"
Diye tekrar uyardım. Çünkü yanımızda duran duvarın işlemelerini inceliyor vay çok güzelmiş ya diyordu.

Bana göz devirdi ve önüne döndü.

"Kamerasız alan biraz ileride. Oraya gidince görünmez olun. Sonrası kolay"

Ses kafamda yankılandı. Beni göreceklermis gibi kafa salladım.

Dünya da yaptığı boş işi bırakmış sesi dinlemişti. Etrafıma göz attım. Korumalar bize bakmadan yanımızdan geçmişlerdi. Koridor bomboştu.

"Hadi şimdi! "
Diyip Dünyayı çektim.

Kamerasız alana gelince gözlerimi kapatıp görünmez oldum. Ardından Dünya da.

Hemen koridora çıkıp geldiğimiz yere geri döndük. Büyük salona tekrar gelmiştik ama bu sefer görünmezdik.

Slow bir şarkı açmışlardı ve davetliler kendi halindeydi.
Kimisi dans ediyordu. Gözlerim Borayı aradı istemsiz.
Gördüğüm şey canımı acıttı.

Çünkü şuan gülerek Alevle dans ediyordu. Dünya beni çekiştirince durduğum yerden ayrıldım. Gözüm bizimkileri bulunca sinirle Boraya baktıklarını gördüm.

Içlerinde bir Berk eksikti. O da görünmez olup kamera odasına gitmişti.

Koray ve Pelin kol kola misafirleri ziyaret ediyor boy gosteriyorlardı.

Emrelerin yanına gittiler. Koray etrafa bakındı.
"Gece nerede?"
Dediğini duydum.
Sonra Pelin sinirle onu çekti.
"Ay sanane canım Geceden. Neredeyse nerde"

Benim salonda olmadığımı bilmesi dikkatleri üzerime çekebilirdi.
"Lavaboya kadar gitti"
Diye konuşmaya nokta koydu Kaan.

Dünyanın tekrar çekmesiyle devam ettim.

Taşların bulunduğu odaya geldik. Girmemiz oldukça kolay olmuştu. Kapıdaki korumalar bizi görecek değildi.

"Taş tuzaklanmış. Taşı oradan kaldırdığınızda alarm devreye girecek. "

Kaan bunu demişti.

"Plan ne?"
Diye sordum.

"Taşı aldıktan sonra 3 saniyeliğine alarmı devre dışı bıakacağız. O 3 saniyede elinizdeki taşı ne yapın edin oraya koyun"

Tamam diye fısıldadım. Değerli taşların arasında ilerleyip en sona geldik. Cam fanusu kaldırdım.

"Üç deyince"
Dünya kafasını salladı
"Üç "
Dünya bana söverek taşı kaldırdı. Bende hemen diğer taşı koydum. Gerçek taş bizimle birlikte görünmez olmuştu.
"Gece senin sayı saymana..."
Diye başladığı sözünü kesti.

Çünkü kulak tırmalayan bir ses geldi. Alarm çalışmıştı!

Koşarak odadan çıkarken kapı açıldı. Odaya bir sürü adam girdi.

Koridorda da hızla koşmaya başladık. Yanımızdan sinirli bir şekilde Koray geçmişti.

"Kamera olmayan yere geri dönün taşı görünmez bırakın ve tuvalete gidin. Sizin tuvalette olduğunuzu düşünüyor "