YALNIZ MELEZ (TAMAMLAMDI)

27-Özür /50

Yatağın üzerinde ayıdan arta kalan yünlerle birlikte oturuyordum.

Bu Borayla bizim odamızdı. Ne bakıyonuz. Evliyiz biz. Yani evliydik.

Odada bulunan birkaç düğün resmimiz vardı. Yerlerini bildiğim için hiç bakmadan hepsini küle çevirdim.

Elimdeki ayı yünlerini sıkarken bir ileri bir geri sallanıyordum. Kendimi bir deli gibi hissediyordum.

Bir yerde okumuştum. Tam olarak şöyle diyordu;

Umut büyük bir hatadır.
Eğer birşeyleri düzeltemezsen ; delirebilirsin...

Umudum tükenmiş bir şeyleri düzeltememiştim. Sanırım olayın delirme noktasındaydım.
Ah bi delireyim de. O zaman kafamı dinlerim diye düşündüm.

Çok düşünmekten delirmemiş miydim zaten. Daha neyine düşünecektim.
Gözüm dolabın önüne yere serilmiş saçlarıma kaydı. Ne çok severdi.
Tarardı onlarla konuşurdu örerdi. En çok da öperdi saçlarımı.

Şimdi ise omzuma bile değmiyordu.
Ellerim saçlarıma gitti. Bu saçlar toplanmazdı bile. Ah ne çok derdim vardı benim. Hala onu düşünüyordum buna rağmen.
Mesela bu ona annelerin tabiriyle bok götürüyordu. Cidden çok derdim vardı dimi .

Birkaç dakika sonra kapı sesiye kendime geldim.

"Giir"
Diye seslenince odaya dolanlarla gir dediğime pisman oldum.
Ilk tepki Berkten geldi.

"Anne. Ne yaptın kendine?"
Berk Dünya Ece Burcu Emre Aras Rüzgar Kaan ve Marley. Tüm ekip odama doluşmuştu.

Elimdeki yünleri yukarı fırlattım ve yavaşça yere süzülüşünü izlerken yüzüme vuran rüzgarla neye uğradığımı şaşırdım.
Hemen ardından yerdeki tüm yünler üzerime gelmişti. Ben kurtulmaya çalışırken herkes halime gülüyordu. Bende gülmeye başladım.

"Eceeee!bittin sen kızım! "

Eceyle ufak bir kovalamanın ardından salona inmiştik. Yüzümde çikolata yemekten olan izleri görüp gülenler ve Dünyanın
"DEPRESYON MOD ON"
Demesi hepimizi kahkahalara boğdu.

Benim böyle sırdaşlarım varken yalnız kalıp delirmem bana yakışırmı bee.
Bozulan düzülen ezilen morelim kendine gelmişti nihayet.

"Hadi pizza söyleyelim"
Diye öneride bulundu Marley. O insan olduğu için acıkıyordu. Yanımıza sonradan katılan eşiyle de muhabbeti kurmuştuk. Çok iyi insanlardı.
Yere bakarak.
"O da pizza yerdi..."
Dedim.
Bu sözümden sonra salonda bir sessizlik oluştu.
"Kardeşim nefes de alıyoruz o zaman. Desene hadi o da nefes alıyordu diye!!"
Tepkisini bu şekilde göstermişti Burcu. Ardından kafama yastık atmıştı. Herkes bunu bekliyormuş gibi yastıkları kafama indirmişti.

"Altta kalanın canı çıksın! "
Diye bağıran Berkle herkes bu sefer üstüme çıktı.

"Ahh ölüyorum. "
"Ahh nefes alamıyorum"
"Ahh şu mideme kadar giren kimin koluysa çeksin "
"Ahh gözüm çıktı "
"Ahh yeter kalkın artık "

Bu sesler kimseden çıkmadı. Ben hariç. Şu durumda tek söylenen bendim. Ne yapayım öldüm aq.

Kapı çalınca Aras ayağa kalktı. Pizzalar gelmişti.
"Marley senin matematigin bizden iyi o yüzden hesapalar senden"
Diyince Arasla birlikte Marley de ayağa kalktı.

"Lan bi şaka yapalım dedik elimize yüzümüze bulaştırdın!"
Diye sitem edip onu yerine iten yine Arastı. Marley ya sabır deyip eşinin yanına oturdu.

Az sonra Aras elinde bir zarfla geldi.
"Aşkım birşey dicem de pizzalar ona sığmaz keklemişler seni"
Diye ilk tepki Eceden geldi.

"Gece bu sana"
Eceyi duymadan bana verince önemli birşey olduğunu düşündüm.