YALNIZ MELEZ (TAMAMLAMDI)

24-Zengin Bebesi /47

Sırılsıklam olmam umrumda değildi. Yolun kenarında yavaş yavaş yürüyordum. Bu yol eve varacaktı. Yani öyle umuyordum.

Çoktan anayola çıkmıştım. Saat gecenin 3'ü olduğu için oldukça az araba geçiyordu.

Üstümde önü kısa arkası ise uzun ve çamur olmuş elbisem yüzümde akmış makyajımla oldukça berbat bir izlenim sunuyordum yanımdan geçen arabalara.

Aslına bakarsak daha çok otobana çıkan sürtükler gibiydim.

Ama bunu bile umursamıyordum.
Üzerimde gerçeklerin ağırlığını taşıyordum .

Düşündükçe delirecek gibiydim. Aynı zamanda Bora'dan böyle birşey beklemediğim gerçeği değiştirmiyordu.

Yaşadığımız onca şey bana söylediği sevgi sözcükleri hepsi yalandı.

Ilk kez aşkı tadan bedenim ilk kez aldatılmayı da görmüştü.

Acı fiziksel değil ruhsaldı.
Ruhum kanıyordu adeta.
Içim içime sığmıyor olanları düşündükçe delirecek gibi oluyordum.

Ruhun girdabında kaybolmuş düşüncelerim bana rahat vermiyordu.

Ruh bir kere kanarsa o yara kapanmazmış. Buda kapanacak gibi durmuyordu. Aldığım darbe ağırdı.

Ama şöyle bir durum vardı ki. Ben insan değildim. Ben güçlüyüm. Bu gücü fiziksel olarak gösteriyorum ama benim ruhum da güçlü.
Bu atlatamayacaģım birsey değil.

Kafamda dönüp duran düşünceler beni çıkmaza sokuyordu.
Kendime ne kadar güçlüyüm desem de durumum içler acısıydı

Bundan sorna neler olacağını kestiremiyordum.
Belki ölüm son durak olabilirdi.

EMRE'DEN

Kurduğumuz plan tam tıkır ilerliyordu. Dünya ve Gece taşı kolayca almış görünmez hale getirmişti. Kardeşlerimin Zihinlerini tutsak eden örgütten çok yakında intikam alacaktık.

Tas sayesinde onları kurtaracaktık.

Ama bizim şimdi içinde bulunduğumuz durum çok daha kötüydü. Aras ve Rüzgarı bu taş sayesinde kurtaracaktık. Peki ya Bora?

O zihnini kendi kendine tutsak etmişti. Ona çok sinirliydim. Çünkü benim en degerlime Dünyama el kaldırmış yetmemiş kardeşim olarak gördüğüm kızı karısını aldatmıştı. Hemde Alevle.

Gece ne kadar belli etmese de hüzünlü olan gözlerini etrafta gezdirdi. Bora karşıda Alevle gülerek sohbet ediyordu.

Sanki hiçbirşey olmamış gibi o pisliği koluna takıp getirmişti buraya Bora.
Yaptığını hiçbir zaman desteklemedim. Hatta değişik hareketlerine karşı onu defalarca uyardım. Ama o Geceyi karısıni değil Alevi seçti.

Ne kadar böyle davransa da onun da benim kardeşim olduğunu biliyordum.

Ona bunu koyduramıyordum. Sanki karşımda duran kişi Bora değildi.
Boranın Alevin yanından ayrılmasıyla gözlediğim fırsat ayağıma gelmişti. Onu takip etmeye başladım.