YALNIZ MELEZ (TAMAMLAMDI)

25-Stark /48

"Nereye gidiyoruz?"

Zengin bebesi dediğim çocuk beni arabasına bindirmişti ve şuan bindih bi alamete gidiyok kıyamete havasındaydım.

Arabaya bindigimden ilk kez konuşmuştum.

"Demek dilin var"
Diye sırıttı zengin bebesii
Ona yandan bir bakış attım.
"Nereye gitmek istersin?"
Diye sordu beni süzerek. Amacı kesinlikle kötü değildi. Sadece yardım etmek istiyordu. Bunun farkındaydım.

Eve gitmek istemiyordum. Sabah olunca giderdim.
Sorusuna karşılık omuz silktim.
"Bu kılıkla ne yapıyordun orada?"

Sorusu karşısında üstüme baktım
elbisem berbat durumdaydı. Islanmış çamur olmuş ve etegi yırtılmıştı.

"Eve dönüyordum"
Diye umursamazca cevap verdim.

"Eğer ben gelmeseydim ne olacağını biliyorsun değil mi?"
Bu sorusuyla güldüm.
"Gelmeseydin halledebilirdim"
Dedim. O da güldü.
"Gördük nasıl hallettiğini"

Bunu diyince bacağımı rahatsız eden diğer silahı ve çakıyı çıkardım. Çakıyı elimde incelerken psikopat gibi sırıtıyordum.
"Sadece yoldan geçen insanların yapacaklarımı görmemeleri için ormana çekiyorum onları. Sense eğlencemi bozdun"
Çocuk şaşkınca bana bakıyordu.

Aslında komik biriydi.
"Kokmalı mıyım? "
Diyip güldü. Onun bu sorusuna bende güldüm.

"Adın ne?"
Bunu ben sormuştum. Sürekli zengin bebesi demek istemiyordum. Ki zengin bebesine benzer bir hali yoktu.

"Gökhan. Senin adın ne?"
Sanki az önce hiçbirşey olmamış gibi birbirimize ismimizi sormamız gülmeme neden oldu.

"Bende Gece."
Bundan sonra arabada sessizlik oldu. Nereye gidiyorduk bilmiyordum.

Araba zengin sitelerinden birine girdi ve bir villanın önünde durdu.
"Nereye geldik?"
Diye sordum.
"Daha önce hız kız arkadaşım olmadığı için kızların nereleri seveceģini bilmiyorum. Bu nedenle tatatatam. Benim evim."
Onun bu haline tekrar güldüm. Bu çocuk komik olmanın yanında beni bile güldürebiliyordu. Birşey demeden arabadan indim.

"Ne yani. Kızlar evden hoşlanır mı? Bir kız arkadaşım olunca onu evime mi getireyim?"

"Asla öyle birşey yapma "
Diye kafamı salladım.
Safça kafasını karıştırdı.

Evin kapısını cebindeki anahtarla açtı.
Eve girerken ben konuştum.
"Sen orada ne arıyordun?"
Biraz yürüdükten sonra durdu
"Toplantıdan sonra içmeye gittim ve kızlar rahat vermediği için erkenden çıkmak zorunda kaldım"
Öyle kızlarla ilgilenmemesi beni mutlu etmişti. Zeki biriydi. Ve kızların onun peşinde konuşmasının nedeni yakışıklı yüzü değil de zekası olabilirdi.

O yürümeye başlayınca bende onu takip ettim.
Bir ordaya girdi.
"Bu dolaptan istediğini giyebilirsin. Ablam arada burda kalıyor ve onun kıyafetleri. Istedigini al. Eminim fark etmez bile"
Ablasından hoşlanmadığını düşündüm. Bir kız odası olduğu belli olan odada dolaba ilerledim.
Dolabı açınca önüme birsürü kıyafet geldi.
Çoğu açık olan kıyafetler arasında yırtmaçlı siyah bir pantolon ve siyah bir tşört aldım.
"Adın gibi karanlıksın sanırım".
Benim aldıklarıma bakıyordu.

Odadan çıkınca hızla giyindim ve berbat olan elbiseyle Gökhan 'ın ceketini elime aldım.

Saat 7 olmak üzereydi. Gökhan televizyonu açmış ama izlemiyordu. Oturduğu yerde gözleri kapanmıştı.

Bende karşısına oturup olanları düşünmeye başladım. Dün o kadar şey yaşamıştım ki. Bedenim bunu kaldırmakta zorlanıyordu .

Güçlüyüm.
Ben güçlüyüm.
Ben NEMESIS.
NEMESIS güçlü.