YALNIZ MELEZ (TAMAMLAMDI)

6-ÖPMEK

'Ne gülüyorsun yaa'
Karşımda durmadan gülen Erdinç sinirlerimi bozmuştu.
'O ilk tepkin...'
Yeniden bir kahkaha attı. Borayla yemeğe çıkacağımı duyunca verdiğim tepkiden bahsediyorsu.
'Bak bak. Yüzün aynı böyleydi. '
Diyip gülmemeye çalışarak şaşkın bakmaya başladı. Onun bakışlarına bende gülmeye başladım.
Komikti ya. Bugün okul yoktu ve bizde sıkıntıdan evde oturmuştuk.
'Ee ne yapalım?'
Sıkılmıştım ya.

'Aklıma eğlenceli birşeyler geldi.' Erdinç konuşunca kafamı kaldırdım
'Nee?'
Erdinç tepkime birdaha güldü. Gamzalerine gurban seniin.
'Şişe çevirmece oyununu biliyorsundur. Onun ikili versiyonunu oynayalım. Ama şöyle . Cesaretlilik var yalnızca. Yani sırayla bir sen bana söyleyeceksin bir ben sana. Söyleneni yapmak zorundayız. '

Gülümsedim . Eğlenceliydi.
'Ilk ben sana'
Mızmız çocuklar gibi yapsada kabul etti. Bende ne yatırabilecegimi düşündüm. Ne olabilirdi ki.
Aklımdan geçenle gülümsedim. Komik olacaktı.
'Hayır ya. O olmasın '
Aklımı okuyan Erdinç ebaktım ve.
'Banane. Yapacaksın. Zorunlusun. '
Kafasını eğdi ve kabullendi. 'Sıra sanda gelecek'

Omuz silktim ve ayağa kalktım. Koltuğun minderini elime aldım ve salaş tişörtüyle baklavalarının arasına yerleştirdim. Somurtarak dışarı çıktı. Bende pecereye. Telefonu da ayarlayıp çekmeye başladım.

Kapının önünden bir araç geçerken Erdinç sakatlanmış gibi yürüyerek arabanın önüne atladı.
'Imdaaatt. Doğuruyorum. Yardım ediiin'

Sesini incelterek söylediklerine katıla katıla gülüyordum. O hala rolüne devam ederken insanlar başına toplanmış neler olduğunu anlamaya çalışıyordu.

Erdinç karnında bulunan yastığı çıkarttı ve kucağına bebek gibi yatırdı. Pışpışlamaya başladı. Herkes ona garip garip bakarken bu sefer iyiki doğdun yastık. Demeye başladı. Gülmekten anırma seviyesine geçerken biryandan da hala çekiyordum. Bu sefer Erdinç yastığı ona şaşkınlıkla bakan bir kadının eline verdi.
'Ona iyi bak. Babası bıraktı gitti. sen ona benden daha iyi annelik yaparsın'
Diyip koşarak içeri girdi.

Ben hala öküz gibi gülüyordum.

Sonunda gülme seansımız bitti. Erdinç bana alttan alttan bakmaya başladı. Evet ya. Sıra bende. Acaba ne yaptıracak bu öküz.

'Bu akşam Borayla yemeğe çıkınca....
Onu öp'
'Nee! Asla öyle birşey yapmam.'
'O zaman o öpmeye çalışırsa geri çevirme ve öp '
Yaa ama böyle olmaz ki. Manyak çocuk. Yavru köpek bakışlarına dayanamadım.
'Tamam. O zaman şimdi ben hazırlanmaya gideyim. Anca .'
'Oha kızım ne hazırlanması ya. 3 saat var daha.'
'Yafrum. Anca yeter'
Dedigimle gözlerini büyüttü. Bende ona öpücük atıp odama çıktım.

♢♢♢♢♢♢♢♢♢♢♢♢

3 saatin sonunda hazırdım. Uzun ama derin yırtmacı olan siyah bir elbise giymiştim. Elbisa muhteşemdi. Ayriyetten sırt dekolteside vardı.

Aşağı inince ilk Erdinçi göremedim.
'Kızım 3 saattir napıyo...'
Sözü kesildi. Çünkü. Çünkü beni gördü. Tabi nefes kesici oldum. Nefesi kesilir. Ona tekrar öpücük attım.
'Ben seni göndermesemmi.'
'Onu barda düşünecektin. '

Onun somurtan yüzüne bakmadım ve gelen korna sesiyle evden çıktım. Yok canım ne heyecanı. Açlıktandır o.
'Iyide sen acıkmassın ki.'
Gelen sese Erdinçe döndüm. Bana göz kırptı ve hızla kapıyı kapattı. Bende önümde duran Bugatti ye doğru yürüdüm.

Içinden çıkan Bora bana sinirle bakıyordu.
'O dekolte ne. Yürüdükçe bacağın görünüyor. '
'Sanane?' Umursamaz dediğimle dahada sinirlendi. Arabaya binince bende bindim.