Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gece yağan yağmurun ıslattığı caddeleri geçerken yaptığım şeyin doğruluğunu sorguluyor ve dengesiz kişiliğime bir kez daha küfrediyordum. Yavaş yavaş giriş yaptığımız ilkbahar mevsimiyle birlikte hafif yeşeren ağaçlar, kapalı havada bir lütuf gibi duruyordu. Yağmuru severdim ancak yağmursuz, sadece kapalı bir hava iç karartıcı ve boğucu oluyordu. Kalın siyah ceketime daha sıkı sarınarak sonunda geldiğim minik kafenin içerisine adımladım. Kahve kokusu tüm güzelliğiyle bedenimi sararken derin bir nefes çektim. Gözlerimi içeride gezdirdiğim sırada gözüme çarpan bir çift kahvelikle birlikte adımlarımı ona doğru yönlendirdim. Giydiği siyah kazak vücudunu sarmış ve yapılı bedenini ortaya sermişti. Her bir adımda gerildiğimi hissediyordum. Eskisi gibi onun yanında rahat olamamak, tuhaftı. O sırada Yoongi'nin söyledikleri geldi aklıma, kavgadan sonraki gün beni eve o bırakmıştı ve Taehyung'la Jungkook'un arasının iyi olmadığından bahsetmişti. Nedenini ise o da bilmiyordu. O öyle söylemişti en azından. Ben ise iki yakın arkadaşın, daha çok kardeşin arasına girmiş olmaktan ölesiye korkuyordum.
Derin bir nefes alarak Jungkook'un karşısındaki sandalyeye yerleştim. İki saat önce Jungkook'a sormam gereken bir şey olduğunu söyleyerek evime yakın olan bu kafeye gelmesini istemiştim. Daha dün Taehyung'a güvendiğimden bahsederken, bugün yine Jungkook'un sözlerini anımsıyordum ve bu beynimi ele geçirmeye çalışan bir virüs gibiydi. Dur durak bilmiyordu ve ben bu virüsü Jungkook'la konuşmadan temizleyemeyeceğimi biliyordum. Ceketimi çıkarıp oturduğum sandalyeye astıktan sonra önümüze bırakılan iki kahve bardağına baktım. Americano söylemişti. Neyi sevdiğimi hatırlıyor olmasıyla yüzüme buruk bir gülümseme yerleştirdim. Jungkook'a karşı mahcup hissediyordum. Yüzüne dikkatlice baktığımda yeni fark edebilmiştim. Göz altları kızarmış, göz torbaları oluşmuştu. Yüzünde iyileşmeye yüz tutmuş ezikler kalmıştı sadece ama, kötü görünüyordu. Yorgun bakışlara sahipti. Tam da bu yüzden sorumu geri plana atmaya karar vermiştim.
Önümdeki kahveden bir yudum aldığım sırada içim ısınırken, Jungkook'a çevirdiğim harelerim, onun kahveleriyle buluştuğunda gergince yerimde kıpırdanmıştım. "Jungkook..." sesimin çatallı çıkmasına lanet ederek boğazımı temizlemiştim. "İyi görünmüyorsun." Dediğimde gülümsemişti. "Ne sormak istiyorsun?" Sorusunun ardından gülümsemesi sönmüş, yerini alan soğuk yüz ifadesi kalbimin buz kesmesine neden oluyordu.
"Neden böyle yapıyorsun?" Kısık çıkan sesimle birlikte mimiklerini izlemeye başlamıştım. Çattığı kaşlarıyla birlikte korktuğum bakışlarını gözlerime sabitlemişti. "Neden böyle yaptığım açık değil mi?" Derin bir nefes alarak yaslandığım sandalyede bedenimi masaya yaklaştırdım.
"T-Taehyung'dan mı bahsediyorsun?" Neden kekelemiştim ki şimdi? Ben, kendi kendime kızarken, Jungkook histerik bir gülüşü dudakları arasından bırakmıştı. Konuyu neden ona çekmiştim ki. Kendimi, kendi ellerimle ipe götürüyordum. "Onu seviyor musun?"
Sorusuyla birlikte fiziksel hareketlerim durmuş, aralık dudaklarımla öylece masaya bakmaya başlamıştım. Böyle bir soru beklemiyordum, daha önce kendime sormayı bile denememiştim. Yakışıklı buluyordum, fiziğini beğeniyordum evet. Bunlar önceden de yaptığım şeylerdi. Taehyung ideal bir tipti şüphesiz. Ancak bu sevdiğimi mi gösterirdi? Yani birini beğenebilirdiniz değil mi? Ama sırf beğeniyorsunuz diye mi kalbiniz hızla çarpardı? Yakınlığıyla tüylerinizi diken diken yapan şey miydi beğeni? Ya da kokusuyla mest eden? Buna sevgi diyemezdim ama beğeni olmadığını da biliyordum. Aklıma Taehyung'un dün gece yaptığı gelmişti. Birlikte uyumuştuk. Daha çok o uyumuştu aslında, ben uyuyamamıştım çünkü. Tüm gece kolları arasında öylece camdan dışarıyı izlemiştim. Uyanır korkusuyla arkamı bile dönmemiştim. Tüm gece derin nefesler almıştım kokusunu ciğerlerimde saklamak ister gibi. Hoşlantı? Evet, sanırım bu kelime doğru bir tanım olabilirdi.
