Bo tak muszę

Co?

SCOTT

W końcu mu to powiedziałem! Boż... Jestem najszczęśliwszym człowiekiem na świecie! Bo przecież... Jak możne skrzywdzić takiego aniołka jak on!? Toż to bóstwo! Z braku powietrza oderwaliśmy się od siebie i spojrzeliśmy sobie głęboko w oczy.

- Kocham cię Alex i tego nie zmienię. Nie pozwolę byś znów cierpiał.- przytuliłem go do siebie.

- Ja też.- wyszeptał w mój bark.

- Hmm? Co?

- Ja też.- powiedział troche pewniej.

- Ale... Co "Ja też"?- specjalnie sprowokowałem go do powiedzenia tego.

- Ciebie kocham.- żeby to usłyszeć trzeba by było mieć aparat słuchowy! On to potrafi być cichy!

Odepchnąłem go od siebie i położyłem na kanapie. Ręce ułożyłem po bokach jego głowy.

- Powtórz- powiedziałem poważnym głosem.

- Co?

- Powtórz.- spojrzał na mnie z niezrozumienie w oczach. Wywróciłem oczami.- To co przedtem mi powiedziałeś.

Alex zaczerwienił się jak dojrzały pomidorek. Wyglądał tak uroczo! Tak Kawaiii! Zakrył rękami swoją twarz. Ojojoj mój wstydzioszek! Zabrałem ręce z jego twarzy ,co nie było prostym zadaniem ,bo opierał się jak nie wiem co! On to ma siłę! Trzymałem jego ręce za nadgarstki po bokach jego głowy.

- Alex nie musisz się mnie bać- zaśmiałem się.

- Ja się nie boję...- próbował zrobić naburmuszoną minę ,ale mu nie wyszło.- Ja po prostu nie umiem mówić takich rzeczy.- spóścił wzrok na dół.- To zbyt zawstydzające.

Znów się zaśmiałem. Jak wyznawanie miłości może być zawstydzające?

- Kruszynko...- spiorunował mnie wzrokiem. Chyba częściej będę tak mówił.- Mówienie "Kocham cię" nie jest zawstydzające.

-  A dla mnie jest!

- Heh... Jeżeli mi to powtórzysz to cię puszczę.- uśmiechnąłem się chytrze.

ALEX

Zacisnąłem usa w wąską kreskę. Nie ma mowy bym to powiedział gdy on się tak uśmiecha i patrzy mi w oczy! Za bardzo się wstydze! Ale mnie nie póści jak mu nie powiem... Kurwa! Nooo~ dlaczego wszystko jest przeciwko mnie! Heh... Prędzej czy później bym musiał mi to powiedzieć...

Wziąłem głęboki wdech.

- Kocham cię.- powiedziałem i zamknąłem oczy. Usłyszałem tylko donośny śmiech. Otworzyłem jedno oczko i spojrzałem na Scott'a.

- Powiedziałeś to tak jakbym miał cię zabić!- teatralnie otarł niewidzialną łezkę ,która wytworzyła się na skutek śmiania się ze mnie.

Zrobiłem minę złego buldoga ,ale wyszedł mi cziłała ( mój polish is perfekt 👌) .

Zszedł ze mnie i usadowił mnie na swoich kolanach tyłem do niego.

- Wiesz ,że i tak musisz mi opowiedzieć o swoich rodzicach?- oczywiście ,że wiem! Bo po co by mnie nadal tu trzymał...

Pokiwałem głową na tak.

- Powiesz mi teraz czy... Chcesz z tym poczekać ,aż będziesz gotowy i wtedy mi powiesz.

- Chce z tym poczekać...

Reszte dnia spędziliśmy na wygłupianiu się i przytulaniu. Scott zrozumiał ,że nie które tematy są dla mnie bolesne i to zaakceptował. I tak. Jesteśmy parą. W sumie...cieszę się ,że to się tak potoczyło ,że go spotkałem ,że zgodziłem się na korepetycje ,że wogóle został ze mną gdy go potrzebowałem. Cieszę się ,że jest ze mną...