"Taming Xhristian Xyrel"

TXX8: A night with the monster.

Miracle's POV

"H-huh?" Nauutal kong sabi, umayos ka nga Miracle Hope Perez!

"Nevermind. Akin na."

"A-ang alin S-sir?" Iginilid nya ang laptop nya at dumeretso ng tingin sa'kin. Titig kumbaga.

"Yung copy na hinihingi ko sayo, ano ba." Katangahan mo Miracle, ano ba! Umayos ka nga!

"Ah, s-sorry eto na po." Inabot ko sa kanya ang folder ng mabilisan. Kinuha naman nya 'yon pero hindi nya naman 'yon binuklat at inilapag lang sa gilid ng laptop nya.

"May kailangan pa ba kayo, Sir?" Tanong ko.

"Bakit?"

"Huh? Ano kasi... kasi kung wala na uuwi na po ako." Tumingin lang sya saglit sa'kin at binawi din naman agad ang mga titig nya.

"Wala na, pwede ka ng umuwi." Walang emosyon nyang sabi.

"Alright, then I have to go, Sir." I said and continued to walk towards the door but before I reached the door, he called me.

"Miracle." I automatically turn my head back to him.

"Yes, Sir?"

"If you don't mind, can you make a coffee latte for me?"

"Coffee latte? Of course." I said then give him a small smile. I was about to go out when he said something again.

"Gawin mo nang dalawa."

"Uubusin nyo 'yon lahat, Sir?"

"Ba't ba tinatanong mo pa? Ba't hindi mo nalang gawin?" Medyo nainis naman nyang sagot, akala nya ba matatakot ako sa kanya?

"Malay ko ba kung malakas ka sa kape." Napakamot pa sya sa ulo nya ng marinig ang sinabi ko. Cute.

"Basta gumawa ka na lang!" Medyo napalakas nyang sagot, walang kahit anong emosyon ang gumuguhit sa mukha nya.

"Sabi ko nga eh, dalawa." Humarap na ulit ako palabas nang...

"Dalawa kasi kasama kita." Narinig kong binulong nya, hindi ko lang inintindi dahil may saya akong naramdaman dahil sa sinabi nya.

I really don't know what's really happening to me. It's like I want to get more close to him or maybe not. I don't know, maybe if I can figure things out or know him more, maybe I can answer myself. In few minutes, coffee is ready. I was about to knock on the door when I heard him talking, maybe it's a phone call.

"Nahanap nyo na ba ang location nya ngayon?... Bakit hanggang ngayon hindi nyo padin nakikita?!... Well kulang pa, kulang pa ang mga ginagawa nyo! Gawin nyo lahat-lahat! ... Umiinit ang ulo ko sainyo!" Grabe, wala ba syang sawa sa kakasigaw? At sino naman ang tinutukoy nya? Nag-stay pa ko ng ilang segundo, nang hindi ko na marinig ang boses nya nag-decide na'kong pumasok.

"Eto na po yung kape nyo, Sir." Kitang-kita ko sa mukha nya ang pagka-stress, hawak-hawak nya ang ulo nya at nakapikit pa.

"May problema po ba, Sir?" Hindi ko natiis na tanong.

"Kahit meron, wala ka namang matutulong sa problema ko." Malamig nyang sagot. Doon ako nasampal ng mga salita nya, oo nga naman ano nga namang magagawa mo sa problema nya Miracle? Empleyado ka lang naman nya.

"A-ah, you're right, Sir. Sorry." I felt uneasy, I felt embarrasment. Bakit naman parang naluluha ako? OA much? I turned my head down so that he couldn't see that my eyes is getting teary. I heard him clear his throat.

"I-im sorry, I didn't mean to--"

"It's okay, Sir, you don't need to say sorry. If you don't need anything, I'll go now, Sir."