Yasak Aşk

Bölüm 17: İtiraf

Prensle yaşadığımız saçma tartışmanın üzerinden bir gün geçmişti.Clarayla ne konuşmuşlardı da bu kadar gergin davranmıştı? Kahvaltıda onu görmüştüm,hayli soğuk davranmıştı. Ben onu bu kadar mı sinirlendirmiştim? Bunları düşünerek gül bahçesinde oturuyordum.

Peter her zamanki gibi yetişti.O güzel yeşil gözleriyle gülümseyerek yaklaştı :

" Çok mu beklettim ? " dedi.Yanıma oturdu ve son bir kez bizi kimsenin görmediğinden emin olmak için etrafına bakındı.

" Hayır, sadece biraz düşünüyordum" dedim.

" Son zamanlarda çok düşünüyorsun...Senin kafanı kurcalayan bir sorunun var değil mi?" dedi bakışlarını yüzüme çevirmişti.Bende ona döndüm.Ne demeliydim,prensle ilgili sorunlarımı tabiiki Peter'a anlatamazdım.

" Bu hayat bana fazla gelmeye başladı. " dedim ve başımı omzuna yasladım bir süre böylece kaldık.Peter'da yıllardır sahip olamadığım hoş bir duygu vardı.
Onun yanında zamanı unutuyordum.
Çok iyiydi ve düşünceliydi...Ben o an onu kaybedersem ne kadar üzüleceğimi anladım.

" Peter bana iyi geliyorsun, kendimi bile unutuyorum senin yanında " dedim.Derin bir nefes verdi.Ve yapılı vücudu biraz daha dikleşti.Boğazını temizler gibi hafif bir hırıltı çıkardı ve hayatımı değiştirecek o sözleri söyledi.

" Ariane , ben...seni seviyorum.Seni ilk gördüğüm günden beri seviyorum..."

Artık ona yaslanmıyordum,bu sözleri duyunca kalbim deli gibi çarpmaya başlamıştı.Ve eminim gözlerim irileşmişti.Dikkatle alev gibi yanan yeşil gözlerine bakıyordum.Konuşmaya devam etti.

" Seni o lanet merdivenlerde çarpıştığımız günden beri aklımdan hiç çıkarmadım.Sana bu sözleri söylemem bile işimi kaybetmeme sebep olabilir ama umrumda değil...Ben seni seviyorum..."

Gözlerim dolmaya başlamıştı.Bunlar güzel sözlerdi.Prens bana daha doğru dürüst seni seviyorum bile dememişti.
Ellerini ellerime aldım.Peter'a gerçekten değer veriyordum.Ve prense karşı hissetiğim şeylerden ya da hissettiğimi sandığım şeylerden çok daha farklı şeyler hissediyordum.Bir insanın,sizi değerli hissettirmesi çok önemlidir ve ben bunu Peter'da buluyordum.Bunca zamandır Peter aslında doğru seçimdi.Ama yanlış yerde ve yanlış zamanda karşılaşmıştık.Keşke bu şekilde tanışmış olmasaydık.Bu şekilde gizli yaşamak zorunda kalmazdık.

" Bende Peter, hep seni düşünüyordum. Seninle konuşmayı bekliyordum." dedim.Duygularımı itiraf ettim. Her zaman gözlerimizin kilitlenmesi seviyordum. Beni iyi hissettirmesini beni düşünmesini seviyordum. Ve beklemediğim bir cesaretle onu öptüm.Dudakları çok sıcaktı.Yanaklarımdan tuttu ve ellerini saçlarımda gezdirdi.Müthiş bir histi.Ve sonra ayrılıp gözlerime baktı. Onund gözlerinin içi gülüyordu.Kızarmıştım.

Artık saraydaki hayatım tamamen farklı bir yön kazanmıştı.Kalbim artık Peter'a aitti.