Yasak Aşk

Bölüm 31:Öfke Patlaması

"Abigail, kasabanın içinde bir evin olduğunu bilmiyordum, saraya ne oldu?" dedim parke taşlı dar sokakta yürüken,köy evlerinden iki katlı taş ve geniş pencereleri olan bir eve geldik.

"Saraydan atıldım...Yani çoğumuz,Leydi Clara sana hizmet etmekte olan herkesi kovdu."

" Benim yüzümden işini kaybettin..." şaşırmıştım.Yol açtığım sıkıntı ve sorunların haddi hesabı yoktu.Abigail cevap veremedi, bakışlarını yere indirip anahtarı deliğe soktu ve iki kez çevirdi.Peter hemen arkamızda bize yetişti.

Ekmek kokan şirin bir köy evine gelmiştik.

"Lütfen rahatınıza bakın !" dedi Abigail mutfağa ilerlerken.

"Buraya mı taşındın ?" dedi Peter etrafa bakınarak.

Kapşonumu indirip pelerini çıkardım.Abigail ocağa çay koyuyordu.Tahta dolaptan kavanozun içinde kurabiyeler çıkardı.

"Burası ailemin eviydi..."

"Onlara ne oldu ?" diye sordu Peter pelerini tahta sandalyeye asarken.

Bu hikayeyi biliyordum.Abigail'de tıpkı benim gibi ailesini kaybetmişti.Onunla uyumlu olduğumuz noktalardan biride buydu.Peter'ın sırtına dokunup üzgün bir bakış attım.

Peter bakışımdan hassas bir noktaya değindiğini farketmişti.Abigail bu konuda konuşmak istemiyordu. enim aksime o ailesini kaybettiğinde güçlü olamamıştı.

"Afedersin Abby..." dedi Peter.

"Önemli değil..."dedi Abigail.Peter'la yanyana masaya oturduk.Abigail'e açıklamak istediğim ve sormak istediğim çok şey vardı.Sonunda Abigail'da çayları bir tepside önünüze servis ederek bize katıldı.

"Pekala nasıl oldu bu? Ve sen bana nasıl söylemezsin ?" dedi tehditkar bakışlar atarak.Şaka yaparak konuşuyordu ama emin olamamıştım.

"Şey aslında çok şey gelişti, biliyorsun Peter beni yemeğe götürürken konuşmaya başladık..."

"Tanrım..." dedi hayran hayran Abigail.Devam etti.

"Kasabadaki bir grup insana aşkınızla örnek oldunuz..."

"O da ne demek?" dedi Peter gülerek.

"Yani örneğin yasak aşkınız hakkında şiir yazan bir grup şair gördüm, artık tarih sizi konuşacak!" sonra duraksadı.

ve düşündü,

"Ama bizim için en büyük örnek Rose'du.Ona neler oldu , ne yaptı ki ?"

Ne dediğini anlayamamıştım.Rose şu 3 gün içinde aklımdan tamamen çıkmıştı.Jed peki ? Boğazımı temizleyerek konuştum.

"Rose kaçmamıza yardım etti , beni ikna etti ve en yakınlarımdan biri oldu.Bizi Peter'ın evine bıraktılar ahırda çalışan Jed'le..."

"Bilmiyorsun..." dedi Abigail hayretle gerileyerek.

"Neyi bilmiyorum?" dedim şaşkınca.

"Olamaz Ariane...Rose ve Jed..." yine duraksamıştı.Neler oluyordu ?

"Onlara ne oldu yakalandılar mu ?!" Dedi Peter heyecanla ve hayretle.

"Onlar asıldı." dedi sesizce Abigail.Sesi son kelimede kısılmıştı.

Şok dalgaları tüm vücudumu kaplamıştı.Böyle birşeyden haberdar olmadığımız için sinirlenmiştim.Kısa sürede sahip olamadığım kuzenim olmuştu.Arkadaşım olmuştu.Peter'la kıpırdamadan duruyorduk.O da çok şaşırmıştı.Ama daha ciddi bir ifade takınıyordu.

"Nasıl ? Asılmak mı ?" gözyaşlarım hızlıca dökülmeye başladı.

"Bundan bıktım artık !" dedim hiddetle ayağa fırlayarak.

"Bizim için insanların ölmelerinden sıkıldım, işlerini kaybetmelerinden sıkıldım !" deli gibi bağırıyordum.Peter ses çıkarmamam için beni sıkıcı tutmaya çalışıyordu.Bense çırpınış içimde biriktirdiğim herşeyi boşaltmak istiyordum.Abigail'da korkuyla ayağa fırlamıştı.

"Ariane sakin ol ! Bizi duyabilirler!"

"Bırak Peter! Herkesin hayatını mahvetmekten başka birşey yapmadım! Biz neden sanki daha önce tanışmadık!" hüngür hüngür ağlıyordum.Peter başımı alıp göğsüne yaslamıştı.Ellerim titriyordu.Saçlarımı okşuyordu.Ama bu bile içimi rahatlatamıyordu.Kendimden nefret ediyordum.

***** Pekiii son iki bölüm biraz yavaş ve sıkıcı geçmiş olabilir ama bundan sonraki Bölümlerde işler farklı bir yöne gitmeye başlayacak hikayeninde gidişatı açısından önemli bir değişim olacak, hatta baya köklü bir değişim olabilir bilmiyorum haberiniz olsun :))) votelar için çok teşekkürler hepinizi çok seviyorum :*