Măð Ăbøůt Yøů #2019comp

My Cringy Little Life ||1||

Marizas pov

Ησυχία.

Μόνο αυτό.

Βαρετή, ανυπόφορη ησυχία.

Έχετε βρεθεί ποτέ σε μια κατάσταση όπου θες να μιλήσεις ή έστω να ουρλιάξεις -στην δική μου περίπτωση- αλλά να μην μπορείς?

Τώρα θα μου πεις στόμα έχεις, οπότε θες το ανοίγεις πετάς τη μαλακία και μιλάς αλλά οοοοοχι! Δεν πρόκειται να του κάνω τη χάρη...

Στο κάτω κάτω εκείνος μου έκανε τη χάρη που του ζήτησα?

Δι ανσερ ιζ νοου.

Άστα αυτά και πες πως μούτρωσες γιατί δεν σε άφησε να πάρεις τον αρκούδο μαζί σου...

Καλά ακόμα εδώ είσαι εσύ? Δεν σου είπα να σταματήσεις να με ενοχλείς?

Είμαι η εσωτερική σου φωνή, όσο και να θέλω να φύγω δεν μπορώ να σου κάνω τη χάρη. Και να ξέρεις πως ουτ-

Πωω εντάξει Εβλαμπία μας τα 'πριξες!

Σου εχω πει πως ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΈΣΕΙ ΤΟ ΕΒΛΑΜΠΙΑ.

Σου έχω πει πως ΧΕΣΤΗΚΑ!

Και κάπως έτσι κύλισε η υπόλοιπη διαδρομή με τη διχασμένη μου προσωπικότητα και εμένα να προσπαθούμε να λύσουμε το μακεδονικό.

Ούτε που κατάλαβα πότε σταμάτησε το αμάξι.

Α(ρης) : Φτάσαμε! είπε ενθουσιασμένος και τον κοίταξα βαριεστημένη

Δεν μίλησα.

Α : Ούτε καν θα το κοιτάξεις? ρώτησε

Εγώ : Θα το βλέπω κάθε μέρα από εδώ και μπρος δείξε λιγο κατανόηση.., είπα και έπιασα την τσάντα μου από κάτω

Α : Ίσως θες να ρίξεις μια ματιά..

Ξεφύσιξα σαν άλογο και γύρισα το κεφάλι μου προς το ανοιχτό παράθυρο, για να αντικρίσω το καινούριο μου σπίτι.

Το σαγόνι μου σχεδόν άγγιξε το πάτωμα.

Πάμε όλοι μαζί να κάνουμε την Καγιά..

ΟΥ

και

Α

και

ΟΥ

που μας κάνει

ΟΥΆΟΥ.

Ντου γιου γουόντ του γκίβ μι ε χάρτ ατάκ ντούντ?

Ήταν που σε χάλαγε η μετακόμιση ε?