Măð Ăbøůt Yøů #2019comp

Love.. Ew||42||

Εγώ : Άλεξ δεν είναι αυτό που φαίνεται! Στο ορκίζομαι! Είπα και τα μάτια μου έτσουξαν από τα δάκρυα που είχαν συσσωρευτεί
........................................................................

(Προσοχή! Αυτό το κεφάλαιο μπορεί να προκαλέσει πολύ ζάχαρο και εφιάλτες με μονόκερους και ουράνια τόξα από μαλλί της γριάς. Διαβάστε με δική σας ευθύνη💗.)

Το βλέμμα του Άλεξ από το δικό μου, πήγε στου Άγγελου και πέταγε σπίθες. Με δύο μεγάλα βήματα έφτασε ακριβώς μπροστά μας και ξεκόλλησε τον άλλο από πάνω μου. Τον έπιασε από τη μπλούζα και τον κόλλησε - ή μάλλον τον κοπάνησε - πάνω στα πλακάκια του μπάνιου, με τόση δύναμη που ένα τρομακτικό "γκουπ" ακούστηκε.

Α : Τα χέρια σου πούστη κράτα τα μακρυά της γιατί θα σου τα ξεριζώσω και θα στα δώσω να τα φας, συνεννοηθήκαμε? Ρώτησε και μέχρι κι εγώ τον φοβήθηκα, αφού τα μάτια του γυάλιζαν από θυμό

Ο Άγγελος έγνεψε γρήγορα καταφατικά, χωρίς το βλέμμα του Άλεξ να του αφήνει περιθώρια. Του άφησε την μπλούζα κι αυτός χωρίς να χάσει ευκαιρία βγήκε σχεδόν τρέχοντας από τις τουαλέτες.

Πλέον ο Άλεξ κι εγώ βρισκόμασταν μόνοι μας στο χώρο, με εμένα να βρίσκομαι σε μια κατάσταση σοκ και εκείνον με γυρισμένη τη πλάτη να σφίγγει και να ξεσφίγγει τις γροθιές του.

Έκανα δύο διστακτικά βήματα προς το μέρος του και εκείνος δεν κουνήθηκε.

Εγώ : Άλεξ? Ρώτησα σχεδόν ψιθυριστά

Γύρισε προς το μέρος μου κοιτώντας με με ένα κενό βλέμμα που ράγιζε την καρδιά μου. Κατέβασα το κεφάλι μου και άρχισα να μιλάω για να σπάσω την αμήχανη σιωπή.

Εγώ : Άλεξ εγ-γώ...
Δ-δεν ξερ-ρω πως έγ-γινε απ-πλά εγώ καθάριζα την μπ-πλούζα μου και ξ-ξαφνικά ήρθε κ-και..., έκανα μια παύση και σήκωσα το κεφάλι μου για να τον κοιτάξω

Τα μάτια του κοιτούσαν επίμονα τα δικά μου και ακόμα και τώρα πεταλούδες έκαναν χώρο στο στομάχι μου. Φαίνεται δεν πρόκειται να το συνηθίσω ποτέ...

Με κοιτούσε με περιέργεια στο βλέμμα του, κάτι που δεν μπορούσα να προσδιορίσω. Μείναμε να κοιταζόμαστε για λίγο μέχρι που αυτός έσπασε τη σιωπή αυτή τη φορά.

Α : Νομίζεις πως τον πίστεψα? Ρώτησε δύσπιστα

Σήκωσα αστραπιαία το κεφάλι μου, έκπληκτη και τον κοίταξα με απορία.

Εγώ : Εσ-σύ... Δηλαδή δεν τον π-πίστεψες? Ρώτησα μπερδεμένη

Α : Θα έπρεπε? Ρώτησε με ένα στραβό χαμόγελο και γούρλωσα τα μάτια μου