Măð Ăbøůt Yøů #2019comp

LEAVE ME ALONE ||9||

Αφού τελειώσαμε με το κλάμα, μας πήρε η ύπνος στο κρεβάτι.
........................................................................

Άνοιξα τα μάτια μου σιγά σιγά και κοίταξα γύρω μου. Βρισκόμουν στο κρεβάτι της Νίκης, ενώ εκείνη κοιμόταν ακόμα δίπλα μου. Γύρισα το κεφάλι μου προς τα κομοδίνο και κοίταξα το ρολόι.

12:30 μμ. Ποοοο νωρίς νωρίς πάλι...

Ωχ ο Άρης! Θα έχει πεθάνει από την αγωνία του!

Σιγά μην έχει κάνει και απόπειρα αυτοκτονίας. Εγώ σου λέω πως θα κοιμάται..

Πολύ κόντρα μου πας τώρα τελευταία και δεν μου αρέσει Εβλαμπιούλα μου. Μήπως θες να σου αφαιρέσω λόγια?

ΤΙ ? ΌΧΙ ΌΧΙ ΘΑ ΕΊΜΑΙ ΦΡΌΝΙΜΗ ΤΟ ΥΠΌΣΧΟΜΑΙ !

Έτσι μπράβο.

Σηκώθηκα προσεκτικά από το κρεβάτι, έτσι ώστε να μην ξυπνήσω την Νίκη και αφού έπιασα το κινητό μου κατέβηκα στην κουζίνα. Έβαλα καφέ να ετοιμάζετε και κάλεσα τον αριθμό του Άρη. Μετά από τρεις χτύπους το σήκωσε.

Α : Μμμμ..., είπε με την βραχνή αγουροξυπνημένη φωνή του

*Εβλαμπία - Μαρίζα 1 - 0 *

Εγώ : Μμμ να κάνεις στα λιβάδια όχι σε εμένα!

Α : Και ποιος είσαι εσύ? είπε μπερδεμένος

Αα όσο πάει γίνεται όλο και πιο επικίνδυνη η περίπτωση του.

Εγώ : Η Μαρίζα είμαι ρε βόδι! Ακόμα κοιμάσαι?

Α : Ποοοοοο... Εσύ είσαι μωρέ? Καλημέρα λέει ο κόσμος πρώτα! είπε εκνευρισμένη

Εγώ : Ο κόσμος πολύ αγαπημένε θέλω-να-πιστεύω-πως-δεν-είσαι αδελφέ μου, λέει "καλημέρα" το πρωί όχι το απόγευμα! Που κοντεύει να δύσει ο ήλιος και εσύ ακόμα κοιμάσαι σαν αρκούδα! του είπα

Α : Νευράκια πρωί πρωί?

Εγώ : Δεν έχω νεύρα! είπα... εεε νευριασμένα (...)

Α : Το βλέπω... Τώρα άφησε με να κοιμηθώ, ήρθα αργά το βράδυ και αυτή τη στιγμή νομίζω πως έχω παραισθήσεις... Είναι φυσιολογικό το μαξιλάρι να φοράει δαντελωτά εσώρουχα και να μου κάνει νοήματα?
ρώτησε φανερά απορημένος

Εγώ : Εεε όχι? είπα κάνοντας το να ακουστεί σαν ερώτηση, Να ξέρεις απλά πως θα έρθω στο σπίτι σε καμία ώρα..

Α : Ποιος?

Εγώ : Εγώ.

Α : Που?