Măð Ăbøůt Yøů #2019comp

Ocean Eyes ||4||

Θα είναι μια πολυυυυ ωραία μέρα...
........................................................................

Marizas pov

Αφού κάναμε προσευχή, και ακούσαμε τον γλυκίτατο και καθόλου νευρόσπαστο Λυκειάρχη να τα ψέλνει σε κάτι αγόρια της τρίτης γιατί χαζογελούσαν, περάσαμε στις τάξεις μας.

Εγώ φυσικά και δεν μπήκα μέσα στην αίθουσα, γιατί ως γνωστόν είμαι ηλίθια και δεν ήξερα που ήταν. Έτσι την έψαχνα στους διαδρόμους. Όταν επιτέλους την βρήκα για κακή μου τύχη η πόρτα ήταν ήδη κλειστή.

Υπέροχα. Απλά υπέροχα.

Χτύπησα διακριτικά την πόρτα και ακούστηκε η φωνή ενός καθηγητή, ο οποίος μου έλεγε να περάσω. Άνοιξα διστακτικά την πόρτα και ένιωσα όλα τα βλέμματα πάνω μου. Για δεύτερη φορά σήμερα.

Έλεος αυτή η ομορφιά μου πια.

Εγώ : Εε... Γεια σας είμαι η Μαρίζα Παπαγεωργίου η καινούρια μαθήτρια? είπα μα ακούστηκε πιο πολύ σαν ερώτηση

Εγώ : Συγγνώμη που άργησα απλά δεν μπορούσα να βρω την τάξη..., ένιωσα τα μάγουλα μου να φλεγονται

Έχω ένα πολύ κακό συνήθειο να κοκκινίζω όταν νιώθω αμηχανία.

Ο καθηγητής -

Ο ΜΑΝΑΡΟΣ ΘΕΣ ΝΑ ΠΕΙΣ.

ναι ναι αυτό.

Ο κούκλος καθηγητής με κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω κάνοντας με να αισθάνομαι πολύ άβολα και έπειτα μου χαμογέλασε. Δεν πρέπει να ήταν πάνω από 25 και ήταν πολύ όμορφος μπορώ να πω.

Από τον κ. Σοφοκλή με τις τρίχες στο πιγούνι, τα άσπρα μαλλιά και το τατουάζ 2+2=4 ναι. Ναι είναι ωραίος. Ήταν ψηλός, μάλλον γυμνασμένος, με κάστανα μαλλιά και πράσινα μάτια.

Κ(αθηγητής) : Δεν πειράζει Μαρίζα καλώς ήρθες στο σχολείο μας, είπε και μου χαμογέλασε γλυκά

Έμεινε εκεί για λίγα δεύτερα να με κοιτάζει, ενώ εγώ είχα σκύψει το κεφάλι μου από την αμηχανία που επικρατούσε. Ξαφνικά μια φωνή ακούστηκε από το βάθος της αίθουσας.

? : Θα την κοιτάτε για πολύ ακόμα ή θα της δείξετε που θα κάτσει για να συνεχίσουμε... ότι στο καλό κι αν ήταν αυτό που κάναμε? είπε ένα αγόρι

Γύρισα το κεφάλι μου για να δω ποιος μίλησε και αντίκρισα ένα αγόρι με μαύρα μαλλιά και γαλανά ματιά να με κοιτάει και να χαμογελάει πονηρά.