Măð Ăbøůt Yøů #2019comp

Sh*t ||14||

Δεν το πιστεύω... Το χρώμα, το σχήμα, οι βλεφαρίδες... Δεν μπορεί! Μα αυτά μοιάζουν με... Τα μάτια μου!
........................................................................

Εγώ : Άλεξ είναι υπέροχο! Είπα κοιτώντας ακόμα τη ζωγραφιά

Μπροστά μου απεικονιζόταν δύο πράσινα έντονα μεγάλα ματιά, με μακριές μαύρες βλεφαρίδες και δύο κάστανα καλοσχηματισμένα φρύδια. Ήταν ολόιδια με τα δικά μου...

Γύρισα προς το μέρος του Άλεξ, ο οποίος με κοιτούσε με ένα μικρό αμήχανο χαμόγελο.

Δεν ήξερα τι να πω... Δεν ήξερα πως να αντίδρασω.. Δεν ήξερα αν γινόταν να ερωτευτώ ακόμα περισσότερο αυτόν τον άνθρωπο..

Α : Τόσο χάλια είναι? Ρώτησε ενώ μπορούσα να διακρίνω τη λύπη στα λόγια του

Εγώ : Είσαι ηλίθιος? Του φώναξα και με κοίταξε με γουρλωμένα μάτια, Είναι ότι πιο υπέροχο έχω δει ποτέ στη ζωή μου! Δεν - δεν ξέρω τι να πω... Είναι πανέμορφο Άλεξ, απλά πανέμορφο.., του είπα γλυκά και χαμογέλασα

Α : Χαίρομαι που σου αρέσει, είπε χαμογελαστός, Τώρα φτιάξε κι εσύ ένα..!

Άνοιξε την μαύρη τσάντα, πήρε ένα σπρέι και μου το πέταξε. Εγώ το έπιασα επιδέξια στον αέρα.

Χωρίς να πω τίποτα, κοίταξα τον ζωγραφισμένο τοίχο και άρχισα να σκέφτομαι τι θα μπορούσα να ζωγραφίσω. Θα μπορούσα να κάνω τα μάτια του, μα το έχει κάνει ήδη αυτός οπότε όχι. Έτσι σκέφτηκα να γράψω κάποιο στιχάκι. Κάτι που να έχει σχέση με εκείνον φυσικά, μα τι?

Γύρισα ξανά το κεφάλι μου μου προς το μέρος του και τον κοίταξα βαθιά μέσα στα μάτια. Εκείνος με κοίταξε παραξενεμένος.

Το βρήκα! Σκέφτηκα και τα μάτια μου έλαμψαν.

Πλησίασα τον τοίχο και έγραψα κάτω κάτω σε ένα μικρό κομμάτι του, με καλλιγραφικά γράμματα :

"Τα μάτια δεν τα κρίνεις από το χρώμα τους, αλλά από την ζημιά που σου κάνουν όταν σε κοιτάνε"

Τελείωσα και κοίταξα ευχαριστημένη το αποτέλεσμα.

Εγώ : Μεγάλη ζημιά.., μουρμούρισα

Τον κοίταξα και έκανα στην άκρη κάνοντας του νόημα να διαβάσει. Ήρθε δίπλα μου και άρχισε να περιεργάζεται τη φράση.

Μόλις την διάβασε χαμογέλασε πλατιά και γύρισε προς τα εμένα όπως κι εγώ σε αυτόν.

Α : Τώρα το σκέφτηκες αυτό? Ρώτησε με περιέργεια

Εγώ : Ναι, ας πούμε πως μου ήρθε...