Ik besta niet | VOLTOOID

Hoofdstuk 23

P.O.V. Chase

Mijn ogen gaan langzaam open. Ik heb in lange tijd niet zo goed geslapen. Erros ligt nog steeds in mijn armen. Ik wil hem niet wakker maken. Een snelle blik op mijn klok me dat het al bijna elf  uur is. Ik kus hem lichtjes op zijn voorhoofd. Zijn ogen gaan langzaam ogen, de twee mooiste blauwe ogen kijken mij aan. 'he, heb ik je wakker gemaakt? Was niet mijn bedoeling.' 'Geeft niets.' Zijn ogen werpen een snelle blik op de klok. ''T is al laat, ik moet aan het werk.' Maar hij doet het tegenovergestelde, en hij kruipt nog dichter tegen mij aan. Ik sla mijn armen om hem heen. 'Mine,' gromt Conner. Ik negeer hem, maar hij heeft gelijk. 

Erros is mijn mate, de beste mate. 'Wat zijn je plannen voor vandaag?'  vraagt Erros, zijn stem klinkt nog een beetje schor. 'Ik moet mijn ouders vandaag bezoeken.' Ik zeg het met een zucht. Ik hou niet zo van mijn ouders. Van mijn moeder hou ik, maar mijn vader is een regelrecht monster.  'Mag ik ze nou ze keer ontmoeten.' Erros klinkt zenuwachtig, ergens ook geïrriteerd. 'Misschien later een keer, nadat ik mijn vader dronken heb gevoerd.' Erros laat er een nerveus lachje horen. 'Kom op, dit zeg je altijd. Ik wil gewoon weten wie de ouders zijn achter een geweldig knappe man.' 

Ik lach, 'Het kan geen kwaad als je mijn moeder ontmoet.' Erros glimlacht een geeft een kus op de mond. Eentje die ik gretig accepteer ik de kus. Pas na een half uur lukt het ons om uit bed te komen. 'Ik zie je 's middags, moet eerst even wat zaken regelen bij mijn vader.' 'Het monster' voegt Conner er in mijn hoofd nog aan toe. Erros pakt mijn hand, en miljoenen van de fijnste tintelingen stromen door mijn lichaam. Hij geeft mij een bemoedigde glimlach. Ik loop richting de deur, en Conner begint zielig te janken in  mijn hoofd. 'Ach, verman je is.' 

'Dus je vindt maar snel je Mate. Een goede Alfa heeft een goede Luna nodig.' Na meer dan een half uur schelden op alles wat ik in zijn ogen fout had gedaan, begon mijn vader aan zijn laatste tien minuten, met wat ik noemde, het Luna moment. De tien minuten waarin hij maar beleef door zeuren over dat een waardige Alfa een waardige Luna nodig heeft. Alleen dit keer deed hier er 20 minuten langer over. Waarschijnlijk vanwege mijn straf. Ik moest naar de pack van mijn neef, om te zien hoe een "echte" Alfa het deed. 

Deze keer kwam het Luna moment echt mijn neus uit. 'Wat als mijn mate een man is?' Even is mijn vader stil. Voor seconde kijkt hij mij geschokt aan. Dan komt de meest schaterende lach uit zijn mond. Ik voel Conner steeds bozer worden, en hoe langer hij door gaat hoe meer moeite ik moet doen om Conner tegen te houden. 'GENOEG!' Mijn vuist raak te tafel hard, een harde knal klinkt door de kamer. Ik storm de kamer uit. Als ik niet zo boos was geweest had ik gelachen om het zicht van mijn vader. 

Erros, mijn moeder en ik hadden afgesproken bij een koffietentje een flink eind van mijn pack, zodat er geen kans is dat ik mijn vader tegen kom. De realisatie komt samen met een koude windvlaag. Mijn moeder weet een paar dingen die Erros nog niet hoeft te weten. Ik begin te rennen, zo snel als ik kon.  Ik was al laat, en de kans dat mijn moeder direct zou beginnen met wat ik vroeger gedaan was erg groot.  ik begin nog harder te rennen. Conner gromt van plezier en angst. Binnen 4 minuten ben ik bij het koffietentje, een nieuw record maar als ik naar binnen loop zie ik dat ik te laat ben.

 Erros kijkt me aan met de grootste afschuw die ik ooit op iemands gezicht heb gezien. Ik voel een steek in mijn hard pijnlijker dan elk ander ding in de wereld. Ik loop naar het tafeltje waar mijn moeder en hij op me aan het wachten. Maar elke keer dat ik een stap naar voren zet doet de tafel een stap naar achter. Tot ik er plots recht voor sta. Erros kijkt me aan met een blik van pijn, afschuw, en ergens zelfs haat. 

'Waarom?' Dat ene woord komt er zo zacht uit dat het alleen met een weerwolven gehoor hoorbaar is. Mijn voor mij klonk het al de hardste wat ik ooit gehoord had.  Erros staat op, pakt zijn jas en loopt richting de deur. 'Het was een eer u te ontmoeten Luna.' En hij loopt de deur uit. 'Wacht, Erros! Ik kan het uitleggen.' maar hij negeert me. De steek in mijn hart doet zoveel veel pijn dat mijn benen mij niet meer houden. Ik plof neer op het bankje dat nog warm is van Erros. 'Mam, waarom moest je het hem vertellen.' Ik probeer boos te klinken maar ik klink als een huilend meisje.

 'Hij verdiende het te weten.' 'Ja, ooit, maar niet nu.' Mijn moeders gezicht is als een masker en laat niets door, slechts een straaltje afschuw dat haar gezicht niet heeft verlaten sinds de dag dat ze er achter kwam.  'Zie het als een deel van je straf. Voor de monster die je bent, en voor het feit dat je me niet verteld hebt dat je je mate gevonden had.' Mijn moeder staat nu ook op, pakt haar jas en wil weg lopen. 'Ik dacht niet dat jullie het zouden accepteren. Mijn moeder gunt mij nog een laatste blik. Gooit wat geld op te tafel, en dan loopt ook zij weg. Na vijf minuten, en verschillende pogingen om in contact te komen met Conner. Sta ik ook op en loop ik richting de auto die nog bij packhuis staat. Om terug te gaan naar het pack van mijn  neef. 

De reis verloopt in een waas. Voor ik het weet ben ik weer in het pack van mijn neef. Verlamd loop ik naar de kamer die mij toegewezen is. Als ik de deur open vliegt de geur van Erros door mijn neus in. Ik weet dat het alleen zo is omdat Erros hier de afgelopen dagen is geweest. Ik wil direct door lopen naar de badkamer, als ik achter mij een klein stemmetje hoor van mijn bed. 'Wat was het nut?' Ik draai me om naar het bed en daar zit Erros. 

Mijn hart maakt een klein sprongetje. Maar al snel weer in zijn graf geduwd als Erros opnieuw spreekt. 'Ik wil een uitleg, en ik wil het nu.' Ik kom naast hem op het bed zitten. Erros schuift snel een paar centimeter op zij. 'Je moet begrijpen dat het onschuldig begon, toen ik ongeveer 9 jaar oud was, was ik verliefd op een meisje. Ik begon haar te plagen om haar aandacht te krijgen, en daar ging het mis. Ik kreeg door hoeveel macht ik had, en met hoeveel ik weg kon komen. Mijn vader bleef maar zeggen dat een goeie Alfa een goeie Luna nodig had.  En dat een goeie Luna onderdanig was aan haar Alfa.  Ik dacht dat zij mijn Luna kon zijn. Ik genoot van de manier waarop ik een meisje vol pit en lef, zo klein kon krijgen. Het martelen gebeurde gewoon, ik heb daar geen excuus voor. Het ging van kwaad tot erger. Tot het punt waar op ik er achter kwam dat ik op jongens viel. Ik probeerde nog van haar te houden. Door bepaalde dingen kwam ze bij ons in het packhuis. Ik heb toen iets verschrikkelijks gedaan,  en ik heb ervan genoten. Ik heb haar maagdelijk afgenomen, samen met haar wolf. Haar beschadigt heb voor het leven. Ik heb haar sweetspot verpest. Ze kan niet meer tegen aanraking.' Er hangt een pijnlijke stilte tussen ons. 

'Ben je er mee gestopt. Je hebt haar niets meer aangedaan.' Mijn gezicht verraad me. 'Ik was boos omdat ze mij verlinkt had bij mijn ouders. Mijn vader was nog nooit zo boos. Hij was nog nooit zo trots op het zelfde moment.' Het gezicht van Erros valt niet te lezen. Hij staat op van het bed en loopt naar de deur. 'Ik hoef je voorlopig niet meer te zien. Misschien nooit meer.' Ik voel de stomste persoon op aarde. Plots besef ik dat ik naar haar had moeten luisteren. Dit niet had moeten doen. Voor onze mates

------

Fijne kerstavond!

Hierbij jullie kerst cadeau,

extra lang omdat ik een tijd niet had geüpload

Geniet ervan