Ik besta niet | VOLTOOID

Hoofdstuk 24

P.O.V. Nova Emilia

'Dus jij en Thomas zijn mates?' Ik zit aan het keukeneiland, en kijk toe hoe Mabel druk in de weer is met het maken van wat pannenkoeken. 'Jup, zo correct als een pannenkoek' zegt Mabel met een grootte glimlach. Ik lach. 'Sinds wanneer zijn zijn pannenkoeken correct?' 'Sinds ik ze bak.' Mabel gaat weer rustig door met het maken van haar stapel pannenkoeken. 

Het is me niet ontgaan dat Mabel nog levendiger is nadat ze erg achter is gekomen dat Thomas haar mate is. Ergens ben ik jaloers om hoe goed het gaat tussen die twee. Tussen Collin en mij gaat het nog steeds even beroerd als altijd. Vanavond zijn voor het eerst sinds tijden met z'n tweeën. Zijn ouders zijn naar huis gegaan. Mabel is met Thomas uit eten. Dus Collin en ik eten vandaag alleen. Ergens ben ik zo zenuwachtig. Bang dat deze avond alles zou verpesten. Niet dat we echt iets hebben opgebouwd. 'Klaar!' Mabel lacht vrolijk naar de stapel pannenkoeken. 'Wil jij er ook één?' 'Graag!' Mabel gooit een pannenkoek op een van de twee borden die ze net heeft neergezet. Beide beginnen we aan een pannenkoek. 

'Je gaat me wel zo helpen.' zegt ze plots. De woorden verstoren de stilte in de kamer. 'Met wat?' vraag ik verbaast. Ik heb geen idee waar ze het over heeft. Misschien ben ik het vergeten. Mijn geheugen is de laatste tijd niet zo goed meer. Er missen soms hele gaten, en dan herinner ik me alles weer normaal. 'Met het uitzoeken van een jurk.' Ik moet lachen. 

'Natuurlijk help ik je met het uitzoeken van een jurk.' 'Mooi. Ik bedoel ik heb nog vrij veel jurken. Maar ik dacht misschien een nieuwe geen kwaad kan. Of die rode die ik heb met glittertjes is ook gaaf. Al hoe wel, ik heb daar niet echt mooie schoenen bij.' Ik laat Mabel maar even door ratelen over haar jurken. Wanneer ze eenmaal begonnen is, is het moeilijk haar te stoppen. Mabel is in korte tijd één van beste vriendinnen geworden. Ze bijna het tegenover gestelde van wat ik ben en toch lijken we erg goed met elkaar te vinden. Ik ben bang wat er gaat geburen als Mabel weer met haar ouders of Thomas mee naar huis gaat. 

'Dus blauw of rood?' Mabel staat voor de spiegel met twee verschillende jurken. Een mooie lange diep rode, en een tot knie hoogte licht blauwe. Na even denken zeg ik: 'Ik zou voor de diep rode gaan' 'Okii, dan is dat besloten.' Mabel gooit de diep rode jurk op haar bed en loopt met de lichtblauwe de badkamer in. 'Wacht, je doet de blauwe aan? Waarvoor had jij mij dan nodig.' Mabel kijkt me aan alsof ik niet snap dat een plus een twee is. 'Jij zei, en ik citeer: ik zou voor de diep rode gaan. Dus geef ik jou de rode jurk.' Nu ze het zo zegt klinkt het logisch maar ze blijft raar. 

Ik laat mijn vingers over de stof glijden. De stof voelt glad, maar zacht. Alsof hij perfect om mijn lichaam zal vallen. De jurk heeft lange mouwen, dat is een plus punt. Verder heeft de jurken een blote rug. De jurk is laag uit gesneden, niet zo laag dat je mijn borsten ziet maar voor mij doen nog steeds laag. Mabel loopt de badkamer uit. Het blauwe jurkje past haar perfect en lijkt bijna een te zijn met haar innerlijk. De heeft een lichte blos op haar wangen. Haar grijs groene ogen is het enige wat uit de toon lijkt te vallen. Ze loopt naar de spiegel en bekijkt haar zelf. Haar ogen kleuren even dezelfde kleur blauw als het jurkje. Ze praat met haar wolf. Eindelijke lijkt alles bij elkaar te passen, dan veranderen ze weer terug naar hun alledaagse grijs groen. Ik vraag me af welke kleur ogen mijn wolf gehad had. 'Hij staat je goed.' zeg ik. In een poging Mabels staar sessie te onderbreken. 'Weet ik,' zegt ze. Ze draait zich om naar mij. 'Nou waar wacht je nog op? Ga je omkleden!' 

Ik loop de badkamer in die aan haar slaapkamer vast zit. Ik kleed me snel om. Zoals ik al dacht dit de jurk als gegoten. Ik loop de kamer in, waar Mabel geduldig op haar bed zit. Ze knikt goed keurend, alsof ze van te voren dit bedacht had. Wat trouwens best mogelijk zou kunnen zijn. Ik werp een blik in de spiegel. Ik geloof niet dat ik daar sta. Het niet zoals die keer met het diner. Ik voelde me toen nep. Nu voel ik me mezelf, maar ik zie er niet zo uit. De diep rode kleur past perfect bij mijn bruine haar. Mijn licht blauwe ogen lijken wel bijna een soort zilver te hebben. 

'Nu alleen je haar nog.' Mabel kijkt even naar me als of ze niet goed weet wat ze aan moet met mijn haar moet. Dan geeft ze mij een flesje aan met en olie achtige substantie. 'Doe dit in je haar, dan krult het. Je hebt niet veel nodig aangezien je vrij kort haar hebt.' Mabel kijkt even naar haar eigen haar, maar besluit dat het wel goed zit. Waarschijnlijk had ze er wat aan gedaan toen ik me aan het omkleden was. Mabel gaat aan haar bureau zitten en begint zichzelf te make-uppen. 'Thomas is zo een schatje. Ik kan niet geloven dat ik mijn mate gevonden heb.' 'Thomas is inderdaad een goeie jongen. Weten jullie al wat jullie gaan doen? Ik bedoel wie bij wie gaat wonnen enzo?' 

Mabel kijkt me aan via de spiegel. 'Ik denk dat hij hierheen komt. Omdat mijn familie hier Beta is en dat soort gezeik. Ik denk niet dat mijn ouders het me vergeven als ik naar naar een ander pack ga.' Ik knik begrijpelijk. 'Het ligt ook aan hoe snel het maten gaat.' 'Hoe bedoel je? Jullie zijn toch al gemate? Jullie hebben elkaar toch al ontmoet.' Mabel draait haar stoel om en kijkt me stom verbaast aan. 'Weet je niet wat Maten is?' 'Blijkbaar niet. Ik weet dat ik een sweetspot heb en dat je mate je daar markt ofzo. Maar dat is het toch?' 'O, nee, dat, nee. Ik bedoel ja, je informatie klopt, maar hebben je ouders nooit verteld wat daarna komt?' 'Mijn ouders gingen dood toen ik 12 was.' Terwijl ik dat zeg zie ik Mabels gezicht vertrekken. Terwijl door mijn lichaam een vreemd soort kracht stroomt. 

'O, dat wist ik niet sorry.' ze verontschuldigt zichzelf snel. 'Het geeft niets. Maar wat komt er dan na het marken?' Ik wil graag weten wat ik al die jaren blijkbaar gemist heb. 'Nou, daarna kom je in de heat. Je krijgt het heel warm, en wordt plots heel aantrekkelijk voor andere wolven, meer dan alleen je mate. De heat kan alleen genezen worden' met haar vingers maakt ze aanhalingstekens als ze het woord genezen zegt. 'als je met je mate seks hebt. Daarna krijg je eens per maand de heat in plaats van een ongesteld zijn.' 'O' is het enige wat ik kan zeggen en denken. Dan wordt er op de deur geklopt. 'We moeten gaan.' zegt Mabel.