Ik besta niet | VOLTOOID

Hoofdstuk 9

P.O.V. Collin

Ik word gewekt door de deurbel  van het huis. Verwildert zoek ik naar mijn wekker. Als ik er achter kom dat ik niet in mijn bed lig maar op een matras daarnaast. Ik sta op en schiet in mijn kleren in. Als ik de woonkamer in loop staan mijn ouders en mijn zusje daar al. 'Dus, net je bed uit?' vraag Mabel zodra ze me ziet. 'Heel grappig' grom ik naar haar. 'Wanneer gaan we je mate ontmoeten?' vraagt mijn moeder ongeduldig. 'Tja over haar,' begin ik ongemakkelijk, 'ze kan zeg maar niet tegen aanraking.'

 Ik zie mijn zusje vreemd kijken. 'Weet je zeker dat ze goed genoeg voor je is?' begint mijn vader voorzichtig. 'Wat denkt die oude man wel niet?' hoor ik Jason al boos grommen. Ik negeer hem. 'Pap, ze is mijn mate. Ze is perfect.' Ik zie mijn moeder liefelijk glimlachen. Hoewel mijn vader nog bedenkelijk kijkt. 'Wanneer is Doornroosje wakker?' Komt Mabel er nog even tussendoor. 'Ga maar even kijken.' Grom ik naar haar. 'Rustig, ga niet zo Jason.'  'Ga jij niet zo Mabel.'  gromt Jason weer in mijn hoofd. Ik zucht, dit gaar een lange dag worden. 

P.O.V. Nova 

Ik heb net mijn ogen net geopend als er iemand de kamer binnen lopen. 'Goedemorgen Doornroosje.' 'Jij bent vast Mabel.' 'O, mijn broertje heeft je al ingelicht.' Ik knik en sla de dekens van me af. 'Wat zei hij precies over mij?' 'Alleen maar goede dingen.' antwoord ik terwijl ik verwoed op zoek ben naar een goede outfit voor vandaag. 'Als je me even wil excuseren.' Ik draai me om en loop de badkamer in. 

Na een snelle douche, loop ik weer de kamer in. Waar Mabel op Collins bed nog steeds zit te wachten. 'Moest je lang wachten?' 'Alles beter dan bij mijn ouders. Zeker als je net een vier uur lange autoreis achter de rug hebt.' Ik glimlach naar haar, hoewel het me ergens wel zorgen baart. 'Loop je even mee naar mijn kamer?' Ik heb nog niet gezegd of Mabel is Collins kamer al uitgerend, naar mijn kamer.

 Zodra ik binnen kom begint Mabel met een stroom aan woorden. 'Gave kamer. Ik vind de kleur van de muren echt heel gaaf.' 'Ik heb er zelf niet echt veel aan gedaan.' beken ik eerlijk. Op dat moment komt Collin binnen lopen. 'Dames, als jullie zo vriendelijk zouden willen zijn om naar beneden te komen? We gaan naar het packhuis.' Ik knik en loop achter hem aan. 

Achter mij slaat Mabel een luide zucht. Ik loop zenuwachtig de trap af. Daar beneden staan twee mensen. Een vrouw van middelbare leeftijd en met een vriendelijk uitziend gezicht. Naast haar staat een streng uitziende man. Zodra ik aan de onderkant van de trap sta, maak ik een lichte buiging naar beide. Als teken van een begroeting. De vrouw glimlacht vriendelijk, terwijl de man alleen een stijf knikje geeft. 'Hoe heet je, meisje?' 'Emilia, mevrouw.' zeg  ik zacht. 'Kom, we moeten gaan ze zijn vast al aan wachten.' zegt zijn vader geïrriteerd. Samen lopen we naar buiten. 

Het is koud buiten. Ik ril licht. gelukkig is de wandeling niet heel erg lang. Binnen twee minuten staan we al voor de deur van het packhuis. Collin belt aan, en binnen een paar tellen word de deur al open gedaan door een vriendelijk uitziend dienstmeisje. 'Kom binnen, Alfa Xander wacht al op jullie.' zegt ze terwijl ze haastig voor ons uit loopt. Ze leid ons naar en grote woonkamer met veel banken en stoelen. Zodra de deur weer achter ons sluit, neemt iedereen een plaats op een bank of stoel.

 Ik besluit om op een stoel te gaan zitten met zo de minste kans op aanraking. 'is Chase er al?' hoor ik Collin vragen. 'Ja, hij is even naar het toilet.' is het antwoord dat hij van Xander krijgt. 

 Chase, dat kan niet. Ik heb het verkeerd gehoord. Of het is een andere Chase. Ja, dat is het. Een andere Chase. Ik heb het nog niet gedacht of Chase komt binnen lopen. Ik voel mijn hart naar mijn schoenen zakken. Door de grond heen. Diep in de aarde, in zijn eigen graf. 'Emilia, Ik neem aan dat je Chase al kent?' vraagt Xander. Het enige wat ik nog kan doen is kijken naar Chase glimlach van oor tot oor. 

P.O.V Mabel

Zodra Chase binnen komt zie ik dat Emilia gaat verzitten. Haar huid wordt bleker dan dat ze al was. Maar ogen lijken vastgelijmd te zitten aan Chase. 'Die hebben vroeger zeker wat gehad.' voegt Evy er aan toe in mijn hoofd. 'Dat zal het vast wel zijn.' 'Emilia, ik neem aan dat je Chase al kent?' Hoor ik Xander zeggen. 'Zozo, Emilia heeft wat gehad met haar Alfa. Bijzonder.'  'Gek ze lijkt me niet z'n type.' 'Mensen veranderen.' 

Ik grinnik en leun achter over dit kan leuk gaan worden. 'Mabel, je moet me helpen. Ik moet hier weg!' mindlinkt Emilia me. 'Waarom?' 'Iets va vroeger.' 'Oke, ik help je.' Ik denk even na voor ik met een goede smoes kom. 'Emilia en ik moeten nu echt gaan, we willen nog leuke jurken scoren voor vanavond.' onderbreek ik de gesprekken. 'Jammer dat jullie nu al weg moeten. Ik had graag nog even bij gepraat.' zegt Chase. 'Sorry, Shoppen gaat voor.' Ik wil Emilia roepen om weg te gaan, maar ze staat al klaar bij de deur. We lopen samen naar buiten. Ik zie haar licht rillen, zoals eerder vandaag. 'Kom we gaan met mijn ouders auto. '

P.O.V.  Nova

We lopen samen naar haar ouders auto en stappen in. We zijn vijf minuten onder weg als Mabel begint te praten. 'Je bent een mens.' het was geen vraag. 'Hoe weet je dat?' vraag ik voorzichtig maar geschokt. 'Dus het is waar.' ze glimlacht zelfvoldaan. 'je hebt het zelf verraden. Bij weerwolven ligt de gemiddelde lichaamstemperatuur een paar graden hoger. Warm genoeg dus om het vandaag niet koud te hebben. Jij had dat wel.' 'Nou, gefeliciteerd, nu weet je het.' probeer ik sarcastisch te zeggen, maar ik voel dat het mislukt. 

'Bedankt, ik weet dat het knap speurwerk. Ik heb wel een paar vragen. Eén, weet Collin het? Twee, hoe kan je mindlinken? Drie, hoezo ruik je naar weerwolf?' Ik denk even na over de vragen voor dat ik ze allemaal beantwoord. 'Eén, nee. Twee, ik ben geboren als een weerwolf, maar mijn wolf is nooit gekomen. Drie, dezelfde reden. Wil je dit niet aan Collin vertellen.' 'Beloofd, Emilia.' 

"Noem me maar Nova. Dat is mijn eerste naam. Ik heet Nova Emilia.' 'Is goed Nova' zegt ze terwijl ze me er een knipoog bij geeft. 'Ik weet trouwens nog wel wat leuke winkels. Als we nou eerst naar de grote winkelketen gaan en dan naar een klein boetiekje. Ik weet nog wel een leuke. En we gaan trouwens naar een mensen shoppingmall, daar hebben ze veel meer dan in dit kleine dorpje. Ik denk dat jou groen wel heel leuk staat, ik ben meer van het blauw.'Zegt ze terwijl ze haar licht bruine haar om haar vinger wind. Ik zucht. Dit gaat nog een lange dag worden.