Ik besta niet | VOLTOOID

Hoofdstuk 28

TW: geweld

P.O.V. Nova Emilia
Ik ben machteloos machtig

P.O.V. Collin 

Jason praat niet meer met me. Ik heb een paar keer geprobeerd een gesprek aan te knopen, maar elke keer negeert hij me weer. Zelfs tijdens het tweede gesprek met mijn vader heeft hij niets gezegd. Ik had mijn vader er van verzekerd dat er wat vooruitgang was geboekt, al was ik er zelf niet zeker van. 

Nova is de laatste tijd alleen nog maar in de sportschool te vinden. Ik breng haar af en toe wat eten, waar ze slechts een bedankje bij mompelt om dan weer verder te gaan met verrot slaan van een boksbal. Ik heb haar niet gevraagd over de kus. Iets verteld me dat ik het maar beter laten kan. Toch hoop ik iedere keer dat ze er over begint. 

Ik zit met mijn neus in het papierwerk dat Xander me gegeven had. Ik ben bijna klaar met al het werk, als de stem van Nova in mijn hoofd klinkt. 'Weet jij waar Chase zit? Ik wil hem even wat vragen in verband met oude spullen die ik nog in het oude pack heb liggen.' Een glimlach verschijnt op mijn gezicht. Haar stem klinkt zo prachtig. Ze klinkt vastberaden. 'Ik vraag  het even voor je' mindlink ik haar terug. Ze geeft er geen antwoord op terug. 'Yo, weet jij waar Chase is? Nova wil hem even wat vragen.' mindlink ik naar Xander. 'Ik weet niet niet zeker man. Volgens mij ging het bos in. Ik vraag even.' krijg ik al snel terug als antwoord. 'Is goed.' Een paar minuten klinkt te stem van Xander weer. 'Hij is in het bos aan de west kant. Hij  komt vanmiddag weer terug.' De zelfde boodschap geef ik Nova door. 

Na een half uur ben ik eindelijk klaar met het papierwerk. Na een tijdje doelloos vooruit te hebben gestaard besluit ik te kijken of Nova honger heeft. De weg naar mijn huis is maar kort. En voor ik het weet sta ik in de sportschool. Ik tref daar een gescheurde boksbal aan maar geen Nova. Misschien in haar kamer. 

Daar is ze ook niet. Haar geur hangt nog in de kamer en is gek makend. De lades van haar kast zijn open getrokken en het is duidelijk dat ze naar iets gezocht heeft. Veel van haar kleren liggen verspreid door de kamer. Een lade van haar bureau staat open. Het is duidelijk dat ze wist wat ze zocht daar. Er is niets overhoop gehaald in het laatje. Er is slechts een klein doosje dat openstaat. Wat de hell is ze gaan doen?

We moeten weg.' Ik schrik eerst als ik Jason voor het eerst zins tijden weer hoor. 'Is er iemand wakker geworden.' ik zucht ik geïrriteerd terug. 'Nu is het geen tijd voor grappen. Ik heb Sky wat beloofd. Ik kom mijn beloftes na.' Ik ben verward. 'Wie dat hell is Sky nou weer.' ik snap er echt niets meer van. 'Doe jij het? Of moet ik het van je overnemen. Ik snap dat mens zijn vermoeiend is.' 'Ik ga al. Waar is het?' 'West kant van het bos.' Dit verhaal wordt met de minuut vreemder.

De grond wordt steeds ongelijker, naarmate ik dieper ga. Rennen als een mens wordt te moeilijk. Een verrukkelijke geur  dingt mijn neus binnen, samen met de geur van bloed. 'Je had niet gezegd dat Nova hier ook was.' Roep ik bijna naar Jason. 'Je hoeft niet te schreeuwen. We zitten in hetzelfde hoofd. Ik had het wel gezegd.' 'Nee, je had gezegd dat ene Sky erbij zou zijn.' Ik ben nu echt de draad kwijt. 'Same, same, but different, but still same.'

Binnen twee minuten zijn bij een iets opener plek aangekomen, maar het is nog steeds niet goed zichtbaar. De stem van Nova klinkt door de bomen. 'Voelt het goed prinsesje?' tegen wie praat ze? Een bang voor gevoel besluipt me. 'Je bent gestoord.' Het bange gevoel heeft me eindelijk gevangen genomen. Chase zijn stem klinkt gebroken. Alsof elk woord hem al zijn kracht kost. Ik loop langzaam steeds dichterbij. Waarom noemt ze hem prinsesje? Een hoge lach komt uit Nova's mond. De lach past niet bij haar. 'Ik? Gestoord? Misschien.' Alles om me heen draait. Ik moet weten dat dit echt Nova is. Ik kom steeds dichterbij. 'Klaar om afschijnt te nemen van deze klote wereld?' Ik probeer te rennen maar deze bosgrond maakt het allemaal te moeilijk. 

Ik kom eindelijk in de buurt van het tafereel. De sterker worden geur van bloed maakt me nerveus. Voor dat ik zelfs een seconde heb gehad om te realiseren wat er hier aan de hand is hoor Jason al. 'Fuck, Fuck, Fuck, Fuck!' De beelden zinken in, en ik heb eindelijk door wat ik zie. Chase zit tegen een boom aangeleund. Zijn armen bloeden. Zijn gezicht bloed. Overal lijkt bloed aan te zitten. Boven hem staat Nova. Nee, ze zit boven op hem. Ze zit onder het bloed. Het is niet haar bloed. Een zilver mesje glimt in het maanlicht. Ik sluit me aan bij Jason. Fuck 

'Ik zie het als een ja, prinsesje.' Dan heb ik door wat ze wil doen. Er schiet maar een ding te binnen. 'Stop.' Ik schreeuw het zo hard als ik kan. Ik begin op haar af te rennen. Het is al te laat. Het mesje boort zich in het vlees. Bloed, overal is bloed. De bosgrond kleurt roder dan hij al was. Ik haat deze kleur rood. Ik schreeuw al de longen uit me lijf. Alles vertraag. Een harde bonk als bevestig dat het echt is gebeurt.  De glimlach die langzaam om Nova gezicht verschijnt. De meest pijnlijke steek in mijn hart. 

P.O.V. Nova Emilia

Het zilver brand. Het zilver hoort niet te branden. 

Ik ben geen weerwolf. Niet meer. Ik bedoel ik hoor er een te zijn.  Maar iemand heeft er voor gezorgd dat het niet zo is.  Ik snap niet waarom het zilver brand. Ik voel mijn lichaam verslappen wanneer de bekende pijn in mijn borst heviger wordt. Het is een gevoel die me begroet als een oude vriend. Mijn lichaam raakt de grond. Ik hoor gegil. Dan zie ik hem. 

Zijn o zo groenen ogen staan vol pijn. Een steek van schuld, bijna erger dan de pijn in mijn borst. Ik steek mijn hand uit. De laatste beetjes energie ontsnappen uit mijn lichaam. Mijn vingers raken zijn gezicht als me dichter tegen zich aantrekt. De duizenden tintelingen die door mijn lichaam stromen over stemmen de pijn. Ik raak hem aan. Hij is voelt als het beste te wereld. 

Plots overstroomd een paniek me. Nu komt al mijn bloed op zijn prachtige gezicht. 

Ik wacht tot ik weg woord getrokken de duisternis in die mij zo bekend is. Iets blijft maar vechten. Ik weet dat zij het is. Ik weet het omdat ze niks kan doen tegen het zilver en de wolfsbane. Ik wil haar bedanken voor het mooiste cadeau dat ze ooit kan geven. De duizenden tintelingen die door mijn lichaam schokken. De warmte die hij geeft. Voor even voor ik me genezen. Dan is daar de duisternis mijn oude vriend. Hij zwaait naar me. Hij verzoekt me vriendelijk om mee te gaan deze keer. Alsof mensen die dood gaan een andere behandeling krijgen. 

Ik pak zijn hand, en loop met hem mee.   

-----

Plottwist! 

Wat vinden jullie er van!

Ik hoor het graag!

xx Nootje