what a beautiful teacher! || hwitae

5

  

#######

"Yeri, hadi bebeğim. Çabuk ol." Diye evin içinde çemkirdim. Biraz zorla da olsa küçük kuzenimi parka götürmeye ikna olmuştum. Tamam ilk başta kabul etmiş olabilirim ama sürekli yapmak istediklerim değişiyor, ne yapabilirim.

Altımda gri bir kapri üstümde ise kolsuz beyaz tişört vardı. Havanın kararmasına az kalmıştı ama yine de üşümem diye umuyordum. Yeri, pembe eşofman takımı giymiş haliyle yanıma geldi.

"Oppa, güzel olmuş muyum? " Dedi Yeri. Yeri ve Taeil, ikizdi. Hatırlıyorum da Youngbin hyung onların ikiz olduğunu duyduğunda baya sinirlenmişti. Telefonda sabaha kadar bana söylenmişti. Şimdi beş yaşındaki bu iki yaramazı çok seviyordu, biliyordum. Yeri, kardeşine göre daha hareketli ve konuşkandı. Ama bu özelliğini çoğu zaman seviyordum.

"Güzel olmuşsun meleğim. " deyip yanağını okşadım. Bana gülümsedi ve beraber evin kapısından çıkıp ayakkabılarımızı giymeye başladık. Minik elinden tuttum. Çocukları severdim, çok ağlamadıkları sürece.

Elinden tuttum ve binadan çıktık. Bir kaç dakika sonra parka ulaşmıştık. Neyse ki çok uzak değildi. Yeri, elimi bırakıp çoktan diğer çocukların yanına oynamaya gitmişti. Ben de cep telefonumu çıkardım ve arada Yeri'ye bakarak elimdekiyle ilgilenmeye başladım. Sosyal medyadan bir kaç isteğim vardı. Bana istek atanlar Chanhee ve sınıftan bir kaç kişiydi. Aslında Chanhee iyi bir insandı. Ve bilin bakalım ne söyleyeceğim. O yan sınıfımızdan bir çocuktan hoşlanıyordu. Bunu bana bizzat söylemedi, hayır. Bakışlarından anlamıştım. Tarif edilmesi güç bir bakıştı. Ama o bakışı sadece aşık insanlar atabilirdi, bundan eminim. Acaba ben Taeyang'a nasıl bakıyordum? Sadece bir hayranıymış gibi mi, yoksa Chanhee gibi aşkla mı? Merak ediyordum. Her neyse, Chanhee sevmek için harika bir insanı seçmişti. Çünkü, arada o çocuğun bakışlarını yakalıyordum. Chanhee kadar yoğun değildi belki ama hissedilebilir boyuttaydı. Ne kadar iyi bir gözlemci olduğumu söylemiştim değil mi? Tasdik edildi.

Bir köpek havlama sesi duyduğumda korktuğum şey başıma gelmişti. Taeyang, Fantasy'le birlikte yürüyüşe çıkmıştı. Kafamı kaldırıp geldikleri yere baktım. Fantasy, onu oldukça zorluyor gibi görünüyordu. Taeyang, tutmakta zorluk çekiyordu. Fantasy bir anda hızlanıp Tae'nin elinden tasmasının düşmesine sebep oldu. Açıkçası bir gerilmiştim. Fantasy, koşarak bana doğru geliyordu. Bu köpekle aramızda çok tuhaf bir bağ vardı. Beni dinliyor, sevdiğini hissettiriyordu. Bankın ucundan yanıma çıkıp kucağıma uzandı. Tüylerini sevmeye başladım.

"Merhaba, kızım. Yürüyüş mü yapıyordun? " diyerek kulağının arkasını okşadım. Bir cevap almak beni mutlu edebilirdi. Taeyang'da yavaş adımlarla yanıma gelip oturdu.

"Nasılsınız Bay Yoo? " diye sordum. Ne alakaysa artık. Her şeye Fantasy için katlanıyordum. Tabi ki asıl sebebi Taeyang değil, saçmalamayın. 

"İyiyim, teşekkürler. Sen nasılsın, Youngkyun-ssi? " diye sordu. Hafifçe gülümseyip cevap verdim. Bu kadar nazik ve saygılı olması beni birazcık sinirlendiriyordu. Tanrım! Tabi ki bu haliyle çok ateşliydi ama konumuz bu değil.

"Ne için burada yalnız oturuyorsun? " Diye sordu tekrar. Parmağımı ileriye doğru gösterdim.

"Kuzenimi parka getirdim. " dedim Yeri'yi göstererek.

"Youngbin'in kardeşi öyle değil mi? Çok sevimli. " dedi gülümseyerek. Çocukları da seviyor gibi görünüyordu. Gerçi Taeyang neyi sevmiyordu ki?

"Evet, öyle. Adı Yeri. İkizi var bir de, Taeil. " Dedim. Gereksiz bilgiler veriyordum ama benim için mesele laf olsun torba dolsun.

"Anladım, ne zaman döneceklerini biliyor musun? " Dedi. Kaşlarımı çatarak yüzüne baktım.

"Bu akşam dönüyorlar. " Dedim. Arada gözlerim dudaklarına kayıyordu ama kendimi toparlamaya çalışıyordum. Onu tam şu anda öpsem en fazla ne olabilirdi? Yüzüne bir daha bakamazdım. Aramız açılırdı, gerçi aramız diye bir şey yok ya. Evden uzun bir süre çıkmazdım ve bir çok sonuç...

"Youngbin'e benim için bir şey verebilir misin? Bunu benim vermeye yüzüm yok. " dedi buruk bir gülümsemeyle. İyice meraklanmıştım. Giydiği kot ceketin içinden orta boy bir defter çıkardı. Günlük gibiydi ve üstüne minik çiçekler çizilmişti. Taeyang, defteri elime verirken kalp atışlarım hızlanmıştı. Tahminim ne kadar doğru bilmiyordum ama Tae'nin günlüğü olabileceğini düşünüyordum.

"Sadece... Lütfen içini açıp bakma. Seni ilgilendiren hiçbir şey yok. " dedi. Daha ne kadar kalbimi kırabilirdi bilmiyordum. Gözlerimin dolmasına aldırmadan başımı salladım.

"Elbette, Bay Yoo. Öyle bir amacım yok. " dedim. Elinden defteri aldım ve ayağa kalktım.

"Size iyi günler. " Diyerek önünde eğildim. Gözümle parktaki kuzenimi arayıp bulunca yanına gittim. Çok sıkı olmayacak şekilde  kolundan tuttum ve çekiştirmeye başladım.

"Ne oldu, oppa? " Diye sordu Yeri.

"Eve gitmemiz gerekiyor. " Dedim. Oysa aklımdan geçenler tamamen farklıydı. Aklım diğer elimde tuttuğum defterdeydi. Bu defteri okumazsam asla rahat uyuyamazdım. Kesinlikle okumam gerekiyordu.

Binaya girdikten sonra derin bir nefesi içime çektim ve merdivenlere yöneldik birlikte.

"Oppa, iyi misin? Üzgün görünüyorsun. " Dedi Yeri. Beni düşünmesi hoşuma gidiyordu. Lakin şu anda cevap vermek dahi istemiyordum. Anahtarla kapıyı açtım ve eve girdim peşimde Yeri'yle birlikte.

"Ben odama geçiyorum. "Diye bağırarak odama geçtim. Defteri çalışma masamın üstüne koydum. Üstümü değiştirirken gözüm masaya kayıyordu. Okumak istiyordum. Bir anda yaptığım işi bırakıp masadan kitabı aldım. İlk sayfasını açtığımda nefesim kesilmişti. Taeyang'ın otuz iki diş gülümsediği bir fotoğraf vardı. Acaba bu fotoğrafı alsam farkedilir miydi? Fotoğrafı almaktan vazgeçip yatağın üstüne attığım cep telefonumu aldım. Hemen fotoğrafını çekip deftere bakmaya devam ettim. İkinci sayfayı açtığımda bir çeşit yazılar vardı. Okumaya başladım.

"Sevgili günlük,

Onı seviyorum. Gerçekten seviyorum..."

###########

Selaam💜 nasılsınız güzeller? Her zaman ki gibi uykuluyum. Nasıl buldunuz bu bölümü? Uzun zamandır yazma hevesim yoktu. Dün tekrar geldi. Umarım bu fici unutmamışsınızdır. Lütfen görüşlerinizi yazın. Eleştirilere her zaman açığım. Sizi seviyorum 💜💕🌙