De Bucket List

26

"Ik kan niet geloven dat het al tien uur 's avonds is en we een hele dag in dat weeshuis hebben rondgehangen," zegt Harry vol ongeloof. "De poolparty is gewoon al afgelopen."

Ik geef hem een plagerige stomp tegen zijn schouder. "Ben je soms vergeten dat ik je net heb moeten wegslepen bij je honderdste partijtje voetbal? Ik dacht dat jij niet van sporten hield én voor geen goud in een weeshuis wilde helpen."

"Mmm." Harry mompelt wat onverstaanbaars maar glimlacht dan. "Oké An, ik ben blij dat je me overgehaald hebt. Die poolparty kan nog zo leuk zijn geweest, het zal vast niet kunnen tippen aan deze dag."

Ik glimlach terug. "Ik ben ook blij dat ik je overgehaald heb." Daar was ik inderdaad heel blij om. Het helpen in een weeshuis was bijna net zoals ik het me had voorgesteld en het voelde goed om iets te doen voor een ander. Het was al met al een hele geslaagde dag geweest, maar dit kwam ook omdat het zien van Harry op deze manier me zo vrolijk maakte. "Ik ben alleen wel moe-" Ik word onderbroken door keiharde muziek dat steeds dichterbij lijkt te komen. "Wow, kan het nog harder," sis ik geirriteerd.

"Ik denk dat het nog wel iets harder kan ja," grapt Harry en dan worden zijn ogen groot. Hij versnelt zijn pas en verward volg ik hem naar de plek waar de harde muziek vandaan komt.

"Wat is dit?" vraag ik me hardop af als er een voortuin in zicht komt. De hele tuin staat vol met jongeren en ik had niet verwacht dat het mogelijk was maar hun geschreeuw en gelach overtrof bijna de muziek.

"Dit is,-" Harry stopt even en kijkt me met glinsterende ogen aan. "Wat onze dag nog beter gaat maken. De kers op de taart." Hij gniffelt om zijn eigen beschrijving. We lopen richting de voortuin en komen er al snel achter dat niet alleen de tuin, maar ook het huis volgepropt staat met mensen.

"Onder gegooid worden met bier door dronken jongeren gaat onze dag nog beter maken?" Ik kijk geschokt naar deze scene die zich nu in de tuin afspeelt.

"Nee, een studentenfeestje gaat onze dag nog beter maken," corrigeert Harry me. "Nummer 6 op mijn bucket list."

"Wat is er zo leuk aan een studentenfeestje?"

Harry haalt zijn schouders op. "Ik heb geen idee. Daarvoor zullen we het eerst mee moeten-"

"Hey, hey. Jullie daar! Wat staan jullie hier nou nog?" Harry wordt onderbroken door een jongen die ons zonder aankondiging twee rode bekers in onze handen drukt. "Ga naar binnen," roept hij. "Hoe meer zielen hoe meer vreugd." Hij komt tussen ons in staan en geeft ons een zetje richting het huis. In een mum van tijd bevinden we ons in de massa. Harry kijkt me nog even vragend aan maar ik geef hem een goedkeurend knikje. Harry had zich vandaag al aan mij aangepast. Oké, dat ging gepaard met enige strubbelingen maar uiteindelijk zeurde hij niet meer. Misschien was dit studentenfeestje best leuk.

Een paar minuten later ben ik daar niet zo zeker meer van. Ik volg Harry in zijn tocht door het huis, maar iedere tien seconden botst er wel weer een ander bierdrinkende jongere tegen me aan. Ik probeer tussendoor wat van mijn eigen drankje te drinken maar er belandt meer op de grond dan in mijn mond. Praten met Harry is ook niet echt mogelijk, de muziek staat veels te hard en iedere keer als hij wat achterom schreeuwt knik ik maar, zonder enig idee te hebben waarover hij het heeft.

Als we in de keuken aankomen gebaart Harry of ik een drankje wil. Ik knik en gebaar terug dat ik op de enige vrije stoel in waarschijnlijk het hele huis ga zitten. Snel haast ik me er naar toe, zul je natuurlijk net zien, wordt die ook nog voor mijn neus weggegrepen.

"Alsjeblieft." Niet veel later staat Harry alweer voor me met mijn drankje. In één teug sla ik het achterover.

"An," slaakt Harry uit. "Je weet dat er alcohol in dat drankje zat?"