De Bucket List

34

Ik ben zo van mijn stuk gebracht dat ik niet meer helemaal helder kan nadenken en de laatste paar vragen niet goed kan beantwoorden. De alcohol begint bij Harry duidelijk ook een beetje in te werken want in plaats van het goede antwoord te roepen vind hij het leuker om het publiek te vermaken met wat droge opmerkingen. Onze beurt eindigt en we hebben van de tien vragen er zes goed. 

'Goed gedaan!' zegt de presentator voordat hij naar het volgende koppel gaat en Harry en ik geven elkaar een highfive. Natuurlijk was het jammer van de laatste paar vragen, maar dat we er zes goed zouden hebben had ik van te voren ook niet verwacht. Dat was meer dan de helft. Dat was echt zo slecht nog niet.

Dat dachten we tenminste. Dit gevoel eindigt namelijk al snel als er drie andere koppels geweest zijn. Het eerste koppel had er 9 goed, het tweede koppel had ze allemaal goed, en ook het derde koppel had er maar één fout. Ik word steeds chagrijniger als alle stelletjes die volgen telkens ook niet meer dan één foutje hebben. 

Als iedereen geweest is mag het laatste koppel als eerste beginnen met het tweede spel. Iedereen krijgt een kaartje met een naam van een beroemdheid erop en de ander moet raden wie zijn of haar geliefde 'is'. Je mag 20 vragen stellen om dit te raden. Vanuit het aantal vragen dat je niet gebruikt wordt je puntenaantal berekent. Ook dit spel gaat alle koppels redelijk soepel af. De meesten raden wie de ander is rond de 12 vragen. Als wij na lang wachten eindelijk aan de beurt zijn moet Harry eerst raden wie ik ben. Ik lees mijn kaartje en zie dat er 'John Lennon' op staat. Ik begin te glimlachen, dat ging Harry sowieso snel raden, zijn lievelingsmuzikant, dit kon echt niet missen.

'Is het een vrouw?' begint Harry en ik schud mijn hoofd.

"Dan is het dus een man?" grijnst hij.

"Duh," sis ik terug en ik werp hem een chagrijnige blik toe. Dat koste ons weer een punt.

"Is het een acteur?" 

"Nee."

"Is het een topsporter?"

"Nee."

"Is het Obama?"

"Nee."

"Is het Brad Pitt?"

"Harry," sis ik. "Ga niet zo dom zitten gokken, vraag eerst iets meer."

"Euhm, is het een acteur?"

Ik kijk hem hoofdschuddend aan en en neem gefrustreerd een slok van het drankje naast me. Ik weet dat het niet mag van de spelregels maar ik kan het niet laten om nu te praten. "Nee, het was geen acteur. Dat heb je al gevraagd. Als het geen acteur of topsporter is, is het dus een...?"

"Dier?"

Het publiek begint weer te lachen. Niet zo heel gek, er was al wel tien keer gezegd dat het bij dit spel ging om mensen. 

"Niet?" grijnst Harry. "Een tekenfiguur dan?"

"Het is een mens," bijt ik hem toe en ik probeer een liedje van The Beatles te neuriën, maar Harry heeft het weer totaal niet door. Bij de twintigste vraag zijn we meer in de buurt van Pamela Anderson dan bij John Lennon en dat geeft wel aan hoe ontzettend slecht Harry in dit spel is. 

"Nu ik!" Harry pakt vrolijk het kaartje van de presentator aan en ik bijt gefrustreerd op mijn lip. Dit gingen we nooit meer in halen. 

"Is het een vrouw?" begin ik ontmoedigd.

"Nou en of." Harry kijkt met een ondeugende blik rond en wordt even onderbroken door de presentator. "Alleen met ja of nee antwoorden."

Ik kijk even naar Harry en zijn gegiebel - alsof hij een kleuter is - en haal dan onverschillig mijn schouders op. "Is het Megan Fox?"