De Bucket List

21

En zo lopen we dus ongeveer een uur later, tien minuten voordat ze zullen gaan sluiten, het warenhuis binnen.  "Harry, ik weet niet zeker of dit wel zo'n goed-"

"Meneer en mevrouw." Ik word onderbroken door een zeer grote en brede bewaker die met zijn handen in zijn zij voor ons gaat staan. "Ik wil jullie vriendelijk verzoeken naar buiten te gaan. Wij gaan zo sluiten."

"Natuurlijk meneer." Harry glimlacht en begint op een heel net toontje te praten. "We zullen zo naar buiten gaan. Maar zou ik misschien nog heel even één shirt mogen afrekenen? Ik weet precies waar ze liggen, dus binnen één minuut zullen we weer buiten staan." Hij wijst naar het shirt dat hij aan heeft. "Dit is het enige shirt dat ik nog heb, namelijk. Mijn vriendin heeft de irritante tik om al mijn shirts kapot te scheuren als we..." Hij stopt zijn zin even en verlaagt zijn stem. "Je weet wel." 

De bewaker begint te grinniken en kijkt me met een zeer triomfantelijke blik aan. "Ik ken het jongen. Ga maar snel. En uh." Hij geeft me een knipoog. "Vanavond rustig aan doen hé."

Mijn mond valt open en ik pak Harry's arm zodat ik hem bij de bewaker weg kan sleuren. "Eikel," sis ik als we uit zijn buurt zijn en ik geef hem een harde duw tegen zijn ribben. "Waarom zei je dat? Wat moet die bewaker nu wel niet van mij denken?"

Harry grijnst. "Maakt het uit? Het hielp, ik vond het zelf een briljante ingeving." Hij trekt me mee richting de roltrappen. "Op naar de derde etage."

"Maar wat ik dus wou zeggen," ga ik gefrustreerd verder, terwijl ik nog steeds loop te koken om zijn 'grap' van net. "Is dat dit het domste idee ooit is. Ik bedoel, wat ben je nu van plan? Ons verstoppen in de kleedhokjes. Wow, heel goed idee. Daar controleren ze vast nooit." De sarcasme in mijn stem is luid en duidelijk te horen.

"Anna, je denkt toch niet dat ik niet even vooronderzoek gedaan heb," zegt Harry hoofdschuddend en hij wijst naar een grote witte tafel in de hoek van de derde verdieping. "Ik heb hier toenstraks al even rondgekeken en dat daar leek me een beter idee." 

"Die tafel daar? Valt echt niet op hoor, als we daarop gaan liggen." 

Harry begint te lachen. "An, kom op. Eronder natuurlijk."

"No way," sis ik. "Harry, ik wil dit echt niet. We gaan nu naar buiten, halen een ijsje en gaan op het strand liggen. Dat lijkt mij een leuke avond. "

"Leuk ja, misschien. Maar lang niet zo geweldig als dit." Harry haalt het kleed dat bovenop de tafel ligt omhoog en gebaart dat ik eronder moet gaan liggen.

"Maar wel een stuk veiliger dan dit," kaats ik terug. "Straks worden we betrapt."

"Ow nee, straks worden we betrapt," doet Harry me op een flauwe toon na. "Wat denk je dat ze doen? Ons in de gevangenis stoppen? Natuurlijk niet. We krijgen misschien een kleine boete of een taakstraf." Hij valt even stil en begint te grijnzen. "En oké, heel, heel misschien stoppen ze ons voor één nachtje in de gevangenis. Maar dan hebben we weer wat beleeft toch? En dan kun jij weer wat van je bucket list afschrijven."

"Een nachtje in de cel doorbrengen staat niet op mijn bucket list, Harry," grom ik en dan zie ik in mijn ooghoek een bewaker aankomen. In een reflex duik ik op de grond en kruip ik onder de tafel. Harry duikt achter me aan en zo liggen we een paar seconden later allebei op onze buik naar een donker kleed te staren.

"Ik wist dat een nachtje in de cel je toch wel aantrekkelijk leek," fluistert Harry en ik hoor hoe hij zijn lach probeert in te houden.

"Dat vind ik niet," sis ik. "Ik schrok gewoon van die bewaker die eraan kwam, maar ik kruip nu weer onder deze achterlijke tafel vandaan en ik ga naar buiten."