De Bucket List

28

"Ik wou dat ik deze jurk en schoenen had verbrand na de bruiloft," puf ik geïrriteerd. "Ik voel me net een waggelende pinguïn." Harry daarentegen zag er weer geweldig uit in zijn pak. Ik zou zo graag zijn hand pakken of hem tegen me aan duwen. 

"Mmm." Harry kijkt me met een serieuze blik van top tot teen aan. "Die vergelijking zie ik inderdaad ook wel."

Ik rol met mijn ogen en geef hem een plagerige duw. "Ik dacht dat jij zei dat ik dit nooit meer aan hoefde."

"Dat dacht ik ook. Maar toen had ik dit luxe etentje nog niet voor ons gepland." Harry kijkt me enthousiast aan. "Kom op An, niet zo chagrijnig. Ik dacht dat je blij zou zijn met een verrassing."

Een verrassing zonder deze rot jurk en hakken en niet nadat de jongen waarop ik verliefd had me keihard af wees was wel leuk geweest ja. "Sorry." Ik probeer een glimlachje op mijn gezicht te toveren. Ik ging maar gewoon proberen vrolijk te doen, ook al voelde ik me op dit moment verschrikkelijk. "Dat ben ik ook, maar ik kan niet wachten op het moment dat ik zit en ik deze hakken uit kan schoppen."

"Ik denk niet dat Leonardi di Caprio of Jennifer Lawrence graag in jouw zweetvoetengeur wil eten," grapt Harry. 

"Ik heb geen zweetvoeten," snauw ik terug. "Zijn we er al bijna?"

"Over tien meter, aan de rechterkant vind u uw bestemming, mevrouw." Harry wijst naar een gigantisch hoog gebouw dat bestaat uit voornamelijk glas. Als we bij het hotel aankomen loopt Harry naar een van de bewakers toe en niet veel later doet diezelfde man de deuren voor ons open. "Het restaurant is hier rechts." De bewaker wijst ons de weg en als hij weer weg is kijk ik Harry met open mond aan. "Wow. Dit hotel is prachtig." 

"Ik zei het toch," grijnst Harry. "Dit is niet zo maar een hotel. Dit is het beste van het beste."

"Maar..." begin ik. Dit hotel was inderdaad het beste van het beste. Dat betekende dat het voor rijke zakenmannen was of voor bekende mensen. Niet voor twee tieners.

"Geen gemaar," onderbreekt Harry me. "Ik neem jou mee uit eten. Jij hoeft je nergens druk over te maken." Hij loopt naar een van de obers die ons mee neemt naar een plekje bij het raam. Ik wil zelf mijn stoel naar achter schuiven, maar de ober houdt me tegen en schuift met een glimlach zelf mijn stoel naar achteren. 

"Kan ik jullie wat te drinken in schenken?" vraagt hij. 

Voordat ik om een cola kan vragen, vraagt Harry om de wijnkaart en loopt de ober al weer weg om deze op te halen. "Laat me raden, je wilde een cola," vult Harry al voor me in als ik hem een verontwaardigde blik geef. 

"An, in een restaurant als dit neem je geen cola," lacht Harry hoofdschuddend en hij neemt de wijn en menukaart van de ober weer aan. Hij werpt er even een snelle blik op en wijst dan naar een van de wijnen. "Doe deze maar, voor ons allebei."

"Mag ik ook nog mee beslissen?" Ik kijk Harry fronsend aan en grijp de wijnkaart uit zijn hand. "Welke heb je nou besteld?"

"Deze." 

"Maar die is meer dan 100 euro," zeg ik met open mond. 

 "Je hoeft je nergens druk om te maken," herhaalt Harry nog eens. "Geniet gewoon."

Ik wil weer tegenstribbelen, maar dan besluit ik mijn mond maar te houden. Ik besef dat ik de hele tijd al aan het zeuren ben. Harry probeerde de gespannen sfeer tussen ons de verbreken en ik deed weer eens moeilijk. Hij had gelijk, ik moest gewoon genieten en niet zo nadenken.

"Proost." Harry houdt het glas wijn, dat inmiddels is ingeschonken door de ober omhoog. "Op ons. Op onze vakantie."

"Proost," glimlach ik. "Op een leuke avond." 

"En op een van onze lekkerste maaltijden ooit," vult Harry aan als we de menukaarten krijgen. 

"Dat vraag ik me af," zeg ik nadat ik de menukaart even snel heb bekeken. De namen van de gerechten klonken namelijk alles behalve lekker, ook al wist ik bij geen één gerecht precies wat het was. Het kon wel in het Chinees geschreven zijn, dan had ik er waarschijnlijk net zo weinig van begrepen. "Zuurdesem, tarbot, ......, serieus, wat zijn dit voor gekke gerechten?" vraag ik me hardop af. Als ik omhoog kijk zie ik dat Harry zijn menukaart alweer dicht heeft gedaan. "Jij weet het al?"

"Nee, maar dat ga jij nu voor mij beslissen."

"Maar ik weet zelf niet eens wat ik wil," sputter ik tegen. "Hoe kan ik nou beslissen wat ik neem als ik geen idee heb wat er straks op mijn bord ligt. Straks krijg ik slakken ofzo."

"Je gaat ook niet kiezen," zegt Harry. "Doe gewoon je ogen dicht en prik met je vinger een nummer."

Ik kijk Harry verontwaardigd aan en wil zeggen dat ik toch niet blind mijn eten ga uitzoeken, maar dan bedenk ik dat het eigenlijk niet veel uitmaakt. Als ik iets zou uitkiezen zou ik nog niet weten wat ik besteld zou hebben. Ik prik voor Harry nummer 9 van de kaart en voor mezelf nummer 15.

Een kwartiertje later worden de gerechten op tafel gezet. Ik ben meteen blij met mijn eigen eten. Harry had iets wat leek op konijnenkeutels en ook al herhaalde die wel twintig keer, nadat ik hem keihard had uitgelachen, dat het heerlijk was. Mijn eigen stukje vlees, wat tenminste nog een beetje leek op een gewone hamburger, zag er toch iets beter uit.

Het toetje is nog veel beter. Harry en ik hebben allebei een chocoladetaartje met caramel en heerlijke vruchten en we delen met z'n tweeën tien bonbons. De bonbons zijn geweldig, maar als iemand tegen mij had gezegd dat diegene een bonbon van 15 euro aan had eten was had ik diegene voor gek verklaard. 

"En," vraagt Harry als we de laatste bonbons hebben opgegeten. "Genoeg gehad?"

"Ik hoef de komende drie dagen niet weer grap ik." Ik leg mijn handen op mijn buik. Ik zat helemaal vol.
"Maar het was lekker."

"De volgende keer weer McDonalds?" vragen Harry en ik dan op precies hetzelfde moment en we beginnen te lachen en knikken.

 "Zo," zegt Harry dan. "Ik denk dat jij even moet roken, of niet?"

"Wat?" vraag ik verbaasd. "Hoezo dat? Je weet toch dat ik niet..."

"Ssst," onderbreekt Harry me. "Volg die man nou maar gewoon." Hij knikt naar een man die het restaurant uitloopt, richting de ingang. 

"Maar.."

"An," zegt Harry en hij kijkt me streng aan, waardoor ik hoofdschuddend en nog steeds verbaasd op sta en na de ingang loop.

Buiten sta ik me een paar minuten af te vragen wat ik hier nou in vredesnaam aan het doen ben als Harry opeens naar buiten komt lopen. Hij kijkt haastig om zich heen, naar de mensen die wel echt staan te roken, en fluistert dan in mijn oor dat ik moet rennen.

Ik schrik en voordat ik echt kan nadenken sprint Harry er al vandoor. Ik vloek in mezelf terwijl ik zo snel mogelijk - in hoeverre dat mogelijk is op deze verschrikkelijke hakken - achter hem aan probeer te rennen. "Klootzak," sis ik, als Harry's plan me eindelijk duidelijk wordt. "Klootzak," roep ik dan nog een keer harder.

Ik hoor Harry lachen. "Doe je hakken uit dan," roept hij achterom.

Ik trap mijn hakken de bosjes in, ik ben er helemaal klaar meem en sprint dan richting Harry, die inmiddels al bijna bij het busje is. Hij gaat achter het stuur zitten en als ik plaats neem op de bijrijdersstoel geeft hij gas. "Tijd om weer verder te reizen," grijnst hij. Als Harry mijn boze gezicht ziet begint hij nog meer te grijzen. "Rustig maar An, ik heb een nepnaam gebruikt. Ze vinden ons nooit."

"Harry Styles," grom ik. "Ik haat je." 

'Nee', zegt de stem in mijn hoofd. 'Je haat hem niet. Je haat dat je van hem houdt. Je haat dat je van hem houdt na al zijn stomme acties en je haat dat je van hem houdt zelfs nadat hij je heeft gezegd dat hij niet van jou houdt. '

   +          -           +          -           +          -           +          -            +          -           +          -        

  

Het spijt me dat jullie zo lang hebben moeten wachten op deze update. Sorry, sorry, sorry, sorry, sorry! :) Ik ben op vakantie geweest, ga naar een nieuwe school/opleiding en ben super druk dus kom niet meer echt aan het schrijven toe. 

En als ik dan na een lange tijd weer online kom en ik zie dat jullie nog steeds op De Bucket List reageren en voten geeft me dat extra veel motivatie om toch nog een gaatje te vinden om te schrijven. Ook al is het maar een kort hoofdstuk. (Sorry daarvoor, moet er weer even inkomen) Thanks dus :) xx

Oja, ik heb jullie advies nodig. Twee boeken van mij (De Bucket List en Summer of '09) op Wattpad kunnen namelijk uitgegeven worden!! (Door uitgeverij Fanflicks, een nieuwe uitgeverij in Amsterdam) Ik voel me natuurlijk erg vereerd maar ik ben ook een beetje bang omdat ik wel anoniem wil blijven en ik niet zeker weet of ik mijn boeken wel goed genoeg vind. Wat zouden jullie doen? :)