Siyah Güneş | SasuNaru | Bitti

Bölüm 17: Yeni Bir Başlangıç

Geçiş bölümü

***

Kendime nispeten geldiğimde görünmüyor da olsa şaşkın bakışlarla onun yüzünü incelemeye başladım. "Bana ne oldu?"

...

Sorumu sorduğum anda Sasuke donup kaldı. Kendi içinde düşünüyor ve analiz ederek olayları anlamaya çalışıyor gibiydi, tabii bu durumla daha önceden de karşılaşmıştı ama bir şey bilmediği için tepki de veremiyordu. "..." Hiçbir şey demeden yerden yavaşça ayaklandı; gözlerimle onu takip etmeye başladım kapıya doğru yöneldi, odadan çıkacağını düşündüm bir an, ama kapıyı açmak yerine eliyle ışığı açtı. Gözlerim bir süreliğine kamaşırken istemsiz olarak kolumu gözlerimin önüne siper ettim, ışığa alışana kadar da gözlerimi açmadım. Gözlerimi açtığımda yere kurduğu yer yatağına oturuyordu, üzerinde desensiz gri renkli pijamaları vardı. Suratsız yani duygusuz bir ifadeyle yüzüme bakıyordu.

Sıkkınlıkla nefesimi dışarıya verdim. Ben de iletişimi daha sağlıklı kurabilmek adına yavaşça yataktan kalkıp karşısına bağdaş kurarak oturdum. "Ha?" Tabii hareket ettiğimde bedenime çarpan havayla ürperdim, bu sayede anadan doğma çıplak olduğumu fark ettim, sadece turuncu düz renk baksırım vardı. Ayrıca Sasuke duygusuzca beni süzüyordu, bu çok utanç verici bir durum. Yüzüme kan hücum ederken utanç yüzünden ateşleniyor, tekrardan kızarıyordum. "H-Hey!" Kollarımla tüm vücudumu sararken gözlerimi utançtan yumup kafamı yana çevirdim. "Ba-Bana bakmasana be!" Utanç ve sinirle hafifçe bağırdım. Sırtımı yasladığım yataktaki battaniyeyi 0.1 saniyede çekerek kendime sardım, buna hazırlıksız yakalanmıştım yoksa bu kadar fazla utanmazdım.

"Hn." Duygusuzca aynı şeyi yine yaparken bu sefer ağız kenarıyla sırıtıp karşımdan emekleyerek yanıma gelir, benim gibi sırtını yatağa yaslayıp bir kolunu açıkta kalan çıplak omzuma atar ve beni koluyla sarıp sarmalar, beni kendisine yaklaştırırken başımı omzuna yaslamaya zorlar, tabii bu iyi hissettirmedi değil. "Üstünü açmalısın." Sesi hafif kısık ama önceki gibi duygusuz değil daha rahat çıkar. Güven ve huzur doluydu, ilk defa sesine bu denli rahat bir duygu seziyordum.

Üstünü açmalısın mı dedi o? Sasuke de sapık değildir umarım, ama Sasuke eşcinsel değild ki? Yoksa öyle mi? "A-Anlamadım?" Duygusuz suratına bomboş bakışlar attım. Yav ben niye saçma sapan düşünüyorum? Kafamı sağa sola sallayarak beynimdeki en boktan şeyleri dışarıya yolladım. "Niye?!" Ses tonumu sert ve reddettiğimi belli edecek şekilde ayarlayarak konuştum. Sasuke'nin suratına sağ gözüm seğirerek baktım, hem anlamamıştım hem de istediği şey fazla iticiydi. Benim yapacağım -daha doğrusu yapmayacağım- şeyi Sasuke kendisi yaparak üzerimdeki battaniyeyi bir çırpıda çekip kenara fırlatır. "Hey!" Sinirle ve utançla kızarırken onu ittirerek kendimden uzak tutmaya çalıştım. "Ne yaptığını sanıyorsun ya?!" İki bileğimi de tutup tek eliyle kollarımı havaya kaldırarak sabitler, beni engellemeye yetmezdi ama. Duygusuzca bakmaya devam ediyordu, ben ise kıpkırmızı bir domatese dönüşmüştüm. "Bıraksana beni!" Bu sefer de ayaklarımı kullanarak onu ittirmeye çalıştım.

Ayağımı göğsüne bastırıp onu kendimden uzak tutmaya çalıştım. Onu da boşta kalan tek eliyle yakalayıp sabit tutmaya çalışır. "Bir rahat dursana Usuratonkachi." Bileklerimi sıkarak birazcık acı çekmemi sağlayarak hareket etmemi iyice engeller, yüzümü acıyla buruştururken istediği gibi sabit durmaya çalıştım ama korkuyordum, Sasuke de sapık çıkarsa iyice bok çukuruna yuvarlanmaktan korkuyordum. Kollarımı ve bacağımı yavaşça bırakırken tekrardan pozisyonunu düzeltip sırtını yatağa yaslar, bu sefer aramıza mesafe koymuştu. "Daha birkaç saat önce sırılsıklamdın ve ateşten geberiyordun." Hafif bir endişeli ses tonuyla kaşlarını çatarak yüzüme doğru konuşur. "Az sakinleş, korkmana gerek yok." Ses tonunu sakinleştirip hiçbir zaman duymadığım şefkatli tonda konuşur. "Sapık değilim, merak etme." Sona doğru duygusu kaybolur ve sesi hafiften solar. "Ateşten ölmeni istemiyorum." Sesi artık fısıltı gibi çıkarken bir şeyler de mırıldanır, fakat ne dediğini duymamadım.