Siyah Güneş | SasuNaru | Bitti

Bölüm 21: Güneş

Bomboş bir geçiş bölümü, okumayın!!

Bu bölümü yazarken hiç zevk almadım.

***

Kapıdan gelen takırtı ve gıcırtı sesiyle gözlerim korkuyla açılarak o yöne baktım. "SİKTİR!" İkimizin de aynı anda korkuyla bağırmasıyla Sasuke'nin beni önden görmesi ve kapıyı çarpıp çıkması, benim de can havliyle üzerinde oturduğum battaniye ile çıplak vücudumu sarmam 0.1 saniye içinde gerçekleşti.

...

"Naruto..." Birkaç defa kapıyı tıklattı Sasuke, izin vermemi bekliyor içeri girmek için. "Gelebilir miyim artık?" Sakince kapıyı tıklatıp sordu. Çok feci rezil olmuştum açıkçası, üstümü giyinip peçeteleri duman ettim ama hâlâ onu içeri almıyorum. Üstümde Sasuke'nin verdiği kıyafetleri vardı, bunlar beni rahatlatıyordu sanırım ve Sasuke'yi niye alayım ki hem? Dünyanın en uygunsuz pozisyonunda beni anadan üryan gördü, bunu düşünmek bile ufak bedenim için utanç kaynağı.

"Hayır!" Hafif ağlamaklı bir sesle yüzümü yastığa gömüp bağırdım, olmayan tüm psikolojim darma duman oldu ve neden ağladığım hakkında en ufak bir fikrim bile yok. Belki de var, hepsi Kurama'nın suçu, hayatı bana zıkkım edip beni deli eden tek yegane varlık içimdeki canavar: Siyah Güneş.

"Ben ne yaptım şimdi ya?" Tekrar canlandı içimdeki pislik, zıkkımın kökü oldu. Zihnimden geçirdim sözlerimi ona gönderme yolladım. "Kes be." Hiçbir kelimesini dinlemeden gömdüğüm yüzümü açılan kapıya döndüm.

Ağlamaktan ve su sızdırmaya devam eden gözlerim onun karanlıklarıyla buluştu birden. "Naruto, iyi misin?" Acele adımlarla yanıma gelip karşıma tek dizi üzerine çöktü. Onun bana acıyan gözlerle bakmasına katlanamadığım için yüzümü tekrardan yastığa gömüp yorganı kafama kadar çektim.

"Git başımdan!" Yüksek bir sesle bağırmama rağmen sesimin çoğu yastıkta ve boğazımda boğulup yokoldu. "Lütfen..." Hafif titrek bir ses ve yanına ilaveten hüzünlü bir nefes verip sırtımı Sasuke tarafına döndüm, bacaklarımı kendime çekip iki büklüm bir şekilde karanlığı gözlüyordum. "Yalnız kalmak istiyorum..." Titrek bir nefesle son sözlerimi sarf ettim. Yalan söylüyordum, yalnız kalmak istemiyorum, hatta şuan Sasuke'ye kollarımı dolayıp tüm sevgisini hissetmek istiyorum. Omzuna yaslanıp içimdekileri dökmek ve ağlamak istiyorum; bunu yapamayacağım gerçeğini göz ardı etmek, unutmak istiyorum. Artık her şeye ağlıyor, sinirleniyor yahut aklıma takıyor olmuştum; belki de ciddi anlamda psikolojik desteğe ihtiyacım vardır. Aynı zamanda ciddi anlamda paraya da ihtiyacım var tedavim için ve dilenmek yapacağım en son şey bile değil, ölürüm de yardım almam.

"Hiçbir yere gitmiyorum Naruto." Beklemediğim bir tepkisini ortaya koydu, sesi hafif öfkeli ve biraz da endişeli. Üzerimdeki yorganı bir çırpıda çekip yere attı, omzumdan tutup beni kendine çevirdi.

"Ne yapıyorsun sen ya?!" Sağ kolumdan destek alarak kendimi kaldırdım, çatık kaşlar ve öldürücü sinirli bakışlarla Sasuke'ye kenetlendim. Tepkisine karşılık olarak kendi tepkimi ortaya koydum.

"Bura benim evim ve istediğimi yaparım." Yüzünü yüzüme yaklaştırıp suratıma doğru sinsi bir şekilde sırıtır, pek güvenilir bir sırıtış değildi. "Küçük penisli." Tekrardan doğrulup kollarını göğsünde kavuşturur, yüzündeki ifadesini muhafaza eder.

"Hey!" Yataktan aniden fırlayıp yan bir şekilde oturur vaziyete geçtim, ağlamaktan kızarmış gözlerimi öfke bürürken dişlerimi gıcırdatıp onu öldürmekle öldürmemek arasında gidip geliyorum. "Hele bir daha de öldürürüm seni!" O zevkle yüzüme doğru sırıtır, ben ise beni çıplak görmekle kalmamış başka utanç verici bir gerçeği yüzüme vurarak sinirden kızaran yüzümü utançtan daha çok kızarmasına sebep olur.