Siyah Güneş | SasuNaru | Bitti

Bölüm 13: Düşünceler

2 Hafta Sonra / Sasuke

İki hafta gibi uzun süre benim için su gibi akıp geçmişti, en son Naruto'yla olan konuşmamız daha doğrusu kavgamız üzerinden pek bir şey yaşanmamıştı, hatta hiçbir şey yaşanmadı desek tam yeridir. Onu evine bıraktığım, onun acı çektiği ve kalbimin derinliklerine işleyen beynimin tozlu raflarında kendine yer edinen acı ve hüzün dolu anılarının bir kısmını öğrendiğim o lanet günden beridir bana yakınlaşmıyordu, yaklaşmayı bırak bir adım dahi atmaya çalışmıyor katiyen iletişim bile kurmak istemiyordu. Selam versem duymazdan gelip benden en uzak olan yolu kullanmayı tercih ediyordu. Her dakika, her saniye kaderiyle yüzleşmekten kaçan insanlar gibi umutsuz ve mutsuz bir şekilde benden kaçıyordu. Onu böyle görmek ister istemez beni de etkiliyor, bütün gün ortalıkta aynı onun gibi hayalet misali dolaşıyordum.

Aklı çok karışık gibiydi, kafası çok dolu görünüyordu. Göz altlarındaki morluk, vücudundaki yara izi, saçlarının ve tüm kıyafetlerinin durumu içler acısı. Nedenini çok iyi biliyordum, zor olsa da Tsunade ihtiyarından birkaç şey öğrenebilmiştim, biraz da stalk yeteneklerimi kullanmıştım. Geçen ödediğim ve bunu fark etmesi yüzünden epey kavga ettiğimiz elektrik borcu sadece başlangıçtı, bunun üzerine birikmiş borçları vardı ve part-time işi bu borçları aynı zamanda o leş ev için fazla olan kirayı karşılayamıyordu. Bazen okulu kırıp ikinci ek bir işle uğraşıyordu. Boşa çabalıyordu, part-time hiçbir iş bu parayı karşılayamazdı fakat azmi ve pes etmemesi beni benden alıyor, örnek alınacak davranışıydı. İçten içe yine de ona fazlasıyla üzülüyordum, yanına gidip sakin bir tonla da olsa borçlarını ödemek istiyorum diye karşısına dikilsem kendisini ciddi anlamda aşağılanmış hisseder zaten zayıflamış olan bağlarımızı tamamen koparıp atardı. Naruto fazla gururlu bir insandı, kolay kolay hazır parayı kabul edemiyordu.

Çok fazla depresif görünüyordu ders sırasında, kimseye büyük bir performansla fark ettirmeye çalışıyor ve büyük bir oranda bunu başarıyordu, fakat benim gözümden kaçmamıştı, gizlice takip etmeye başlamıştım. Neden bilmiyorum ama aramızda yeni yeni bir arkadaşlık bağı oluşmuşken birkaç yaşanan ve benim de yaptığım doğru olan bir hata yüzünden beni birden silip atması, aslında atamaması sadece zamana bırakması sinirlerime dokunuyordu. Bu sadece beni etkilemiyordu, Naruto'yu benden daha çok etkiliyordu, gizlice takip ettiğim zamanlarda kendine mekan olarak edindiği, onunla ilk karşılaştığım o karanlık koridor sonunda ağlıyordu. Acı çekiyordu ve ben yanında olamıyordum lanet olsun, kendime küfretmek istiyorum ama yapamıyorum. Yaptığım hata kötü bir hata değildi fakat ondan izinsiz yapmam büyük bir hataydı. Ama yapmasaydım omuzlarında daha büyük bir yük taşıyor olacaktı, bana fark etmezdi artık gizli gizli takip de etsem arkasından iş çeviriyor gibi de görünsem onun omuzlarında ve herkesin taşımaya harcı olmayan yükü kendime de paylaştırmadan içim rahat etmeyecek.

Aynı zamanda acısını paylaşıp dindiremesem de nispeten biraz daha azaltmak istiyordum, aklıma yine geçen hafta yaptığı mezarlık ziyareti gelivermişti. Sadece bir ziyaret olsa iyi, bu kasvet ve acı dolu mezarlık ziyaretlerini her gün istisnasız rutin bir işmiş gibi yapmaya başlamıştı, normalde hiç mezarlık tarafına gittiğini hatırlamıyordum. O günden sonra, evine bırakıp telefonda kavga ettiğimiz gün, her zaman kullandığı yolu kullanmaz olmuştu, en başta umursamamıştım çünkü iş yeri de o civardaydı fakat iş yerine okulun yakınındaki otobüs durağında duran otobüsle giderdi her zaman. O zaman fark etmiştim iş yerine gitmediğini, içindeki hüznü hatırladım birden daha sonra amcası hakkında söyledikleri...

O gündür gizlice takip etmeye başladım. İlk gün gittiğinde şaşırmıştım aslında ama bu yersizdi çünkü mezar ziyaretinin şaşılacak bir yanı yoktu fakat vefat etmiş Jiraiya amcasıyla yaptığı konuşmalar kalp burkan cinstendi, evet soru soruyordu bazen cevap vereceğini düşünmüyordu fakat bekliyordu insan işte, tıpkı benim bir zamanlar yaptığım gibi. Naruto'yu cevaplayan tek şey kasvetli ve keder dolu bu sonbahar mevsiminde onun hayatı gibi sararıp kurumuş yaprakların havada süzülmesini sağlayan rüzgarın uğultusu; bu rüzgarla eşlik eden ve Naruto'nun acısını paylaşıp onun içindeki acıyı umut vadeden damlaları ile silmeye, içindeki yalnızlık boşluğunu yine yaşam dolu damlaları ile dolduran yağmur damlalarıydı sadece. Bazen sadece ölüm sessizliğine bürünüyor ve onun en sevdiği insan olan bunun gibi acılarla dolu olan kasvetli hayatı bırakıp giden tek varlığı amcasının mezar taşına yaslanıp sarılıyor, keder ayı olan sonbahar mevsimi onun acı dolu hislerini anlıyorcasına Naruto'ya eşlik ederek birlikte kan ağlıyorlardı.