Siyah Güneş | SasuNaru | Bitti

Bölüm 20: Kavga

Naruto / Birkaç Saat Önce

"Hey, Naruto-kun..." Ne yaptığımı anlamayan Hinata şaşırmıştı, sınıf kapısından biraz uzakta durduğumuzda kar beyazı gözleriyle üzerimi süzmeye başlar, sanki cevap üzerimdeydi.

"Bana yardım etmen lazım -tebayo." Ellerimi birbirine kenetleyip yalvaran bakışlarla ona bakmaya başladım, içinde bulunduğum vaziyet kötüydü. "Lütfen..."

...

"Şimdi anlıyorum." Telefonumdaki mesajları tek tek okuyunca yüzü ister istemez bozuldu, aslında bana biraz kırgın olabilir bu konuda. Ona Güneş hakkında her şeyi, eski hesabımı ve 6 yaş anımı anlattım; ilgiyle ve merakla dinlemişti beni. Bankta oturuşunu ve eteğini düzeltip bana doğru hafif yan döndü. "Ma-Madem böyle bir oyuna başladın, bunu yarım bırakamayız." Esen rüzgar lacivert lila rengi karışımı saçlarını havalandırırken eliyle kulağının ardına atıp zapt etmeye çalışıyordu.

"Evet, yarım bırakamam artık." Gergin bir nefes verip yüzümü yere diktim, ellerimi birbirine kenetleyip öylece bakıyordum kaldırım zemine.

Elini elimin üzerine atıp kendine çeker, yüzümü ona döndüm. Güven vermek için ellerimi kendi nazik ellerinin arasına alıp gülümser, şaşkınlıktan ağzın hafif açık kalmış gözlerim de biraz büyümüştü, kızarmıştım ayrıca. "Merak etme, ben sana yardım ederim." Yüzündeki gülümseme hafifçe solarken ellerini ellerimden ayırır. "Ama önce İnstagram hesabını bana söylemelisin." Hafifçe geri çekilirken yüzüne garip ve boş bir bakış attım. Anlamamıştım, neden hesabımı istiyor durduk yere? Kar beyazı gözleri gözlerimle kenetlendi, anlamadığımı gözlerimden okumuştu, üzerine tekrardan çeki düzen verirken nefesini tazeler konuşmak için. "Merak etme, bundan sonra ben mesaj atacağım, bu durumu kurtarmak için, bu durumdan sonra kurtarmak zor." Haklı sanırım, kızlar bu konularda erkeklerden daha üstün, fake hesaptan yazma falan. Ona güvenmekten başka seçeneğim yok herhalde, sonuçta en iyi arkadaşım kötülüğü dokunmaz, telefonumu ona verip kendi telefonundan İnstagram'a giriş yapmasını sağladım, bu süre zarfında konuşma geçmemişti, telefonumu geri uzattı ve konuşmaya devam etti. "Yarım bıraktıktan sonra doğrudan açılamazsın, açılsan bile büyük bir tepki vermesi ihtimal." Dersteki Hinata ile buradaki Hinata çok farklıydı, o utangaç kıza ne olmuştu böyle? Gerçi sanırım tek arkadaşı benim ve benden uzak kalmak istemiyor ve bence başkalarına karşı çekingen.

"Değil mi ya?" Dedikleri doğruydu, aptal gibi böyle saçma bir oyuna başlamıştım ve bana olan şansını %50 bölmüştüm, ya Güneş'e değil de bana aşık olursa veya tam tersi? Bu büyük bir sıkıntıya yol açabilirdi. "Ben neden böyle bir aptallık yaptım, hiç bilmiyorum -tebayo." Elimi gergin alnıma atıp sinirlerimi yatıştırmak için ovuşturmaya başladım, stresimi alırken kendime olan öfkem azalmıyordu, içten içe kendimi daha çok sövmeye başladım. Aptalın tekiyim, sarışın, ponçik ve kızların ilgi odağı olup saçma sapan bir psikolojik soruna sahip bir aptal ve bu yüzden herkesin nefretini kazanmış istenmeyen bir varlık.

"Bak bu konuda çok haklısın." İçimdeki şeytanın sesi tekrar beynimde yankılanmaya başlayınca yüzümü sinirden iyice buruşturdum, fiziksel olarak var olmaması beni aciz duruma düşürüyordu yoksa şuan onu pataklamıştım çoktan. Düşüncelerime ürkünç bir kahkaha patlatıp sinirlerimle oynar yine. "Ah Naruto Ah..." Asla gerçek olmayan nefes alış verişi zihnimde yankılanmaya başlar, bunun zihnimin bir oyunu olduğunu biliyordum ve hep öyle de kalacak ama bunu her gün çekmek zorunda kalmak... asıl beni deli eden şey bu. Şuan ne Hinata ne de Sasuke'yi umursuyordum, ellerimi sinirlendiğim yüzünden başımın her iki yanına atıp kafama baskı uygulamaya başladım, gözlerimi dünyaya yumup olmayan siluetini görmeye başladım. Bu beni delirtiyor beni deli ediyor. Git lütfen, bırak beni... "Ben senim, sen de bensin. Ben senin varlığının simgesiyim ve nefretini ben yükleniyorum." Son kez olmayan nefesini alıp verir ve içime tekrardan ürperti sarar. "Ben senin nefretinin ve öfkenin vücut bulmuş haliyim, benden kurtulamayacaksın." Son ve benim için bardağı taşıran son damla olan kahkahasını atıp sessizliğe gömülür.