Make Me Smile

|19|Συγγνώμη|

Συγγνώμη.
Π.

Κρατάω το γράμμα του στα χέρια μου διαβάζοντας το συνεχώς.

Τι να την κάνω την συγγνώμη σου;

Για πρώτη φορά στην ζωή μου ένιωθα ευτυχισμένη και το μόνο που έκανες ήταν να με καταστρέψεις.

2-1

Για πόσο ακόμα θα προηγείσαι άραγε;

Θα το μάθουμε σύντομα αυτό.

Κλείνω το παράθυρο που άνοιξα προηγουμένως μαζί με την κουρτίνα.

Απομακρύνομαι από το παράθυρο και αφήνω το σώμα μου να πέσει πάνω στο στρώμα του κρεβατιού.

Το γράμμα που βρήκα κολλημένο στο παράθυρο βρίσκεται ακόμα στα χέρια μου.

Ο πρωτόγονος.

Το τσαλακώνω και το πετάω σε μία άκρη του δωματίου.

Δεν λύνονται όλα με μία συγγνώμη.

Δεν ξέρω αν λύνονται γενικά.

Προσπαθεί να με κάνει χαρούμενη όμως ο ίδιος καταστρέφει τις προσπάθειες του με την διπολικότητα του.

Το ήξερα.

Ήξερα πως δεν θα τα κατάφερνε.

Με έκανε να γελάσω, να νιώσω τόσα συναισθήματα.

Να ελευθερωθώ.

Όμως τώρα νιώθω το ίδιο κενή με πριν.

Όλα αυτά τα συναισθήματα εξατμίστηκαν στην όψη του σκληρού του προσώπου.

Δεν περίμενα να τα καταφέρει μέσα σε μία μέρα.

Δεν περίμενα γενικώς να τα καταφέρει.

Όμως μία συγγνώμη δεν αρκεί.

Ένας μικρός χτύπος αποσπά την προσοχή μου και σηκώνομαι από το κρεβάτι.

Ο ίδιος ήχος επαναλαμβάνεται.

Πλησιάζω το παράθυρο και τραβάω την κουρτίνα για να την ανοίξω, όταν ένα πετραδάκι προσγειώνεται πάνω στο γυαλί του παραθύρου, δημιουργώντας ένα μικρό χτύπο.

Ανοίγω το παράθυρο και βγάζω το κεφάλι μου έξω, έτσι ώστε να βλέπω καλύτερα.

Κοιτάζω προς τα κάτω και ξαφνιάζομαι όταν βλέπω τον πρωτόγονο έτοιμο να πετάξει ένα ακόμα πετραδάκι στο παράθυρο.

Μόλις με αντιλαμβάνεται κατεβάζει το υψωμένο χέρι του και μπορώ να δω το χαμόγελο που σχηματίζεται στα χείλη του.