Make Me Smile

|29|Φύγε|

'Η κλήση σας προωθείται. Παρακαλώ καλέστε αργότερα'

Η συγκεκριμένη φράση εμποδίζει την επικοινωνία μου μαζί του από την ώρα που ξύπνησα.

Τι πάει να πει η κλήση μου προωθείται; Ποια είσαι εσύ που θα μου πεις εμένα να καλέσω αργότερα; Δεν κατάλαβα. Μπορείς να το επαναλάβεις; Δεν είσαι η μάνα για να κάνω ό,τι θες εσύ.

Πηγαινοέρχομαι στο δωμάτιο διανύοντας το περίγραμμα του κρεβατιού πηγαίνοντας δεξιά και αριστερά, καθώς κρατώ το κινητό μου δίπλα από το αυτί μου.

Αλλά στον πρώτο μόλις χτύπο η τύπισσα από πριν κάνει την εμφάνιση της. Είπα δεν θα κάνω αυτό που θες. Αυτή τη στιγμή θέλω να μιλήσω στον Ίαν και εσύ στέκεσαι εμπόδιο στην επιθυμία μου.

Πετάω το κινητό αγανακτισμένη πάνω στα παπλώματα του κρεβατιού μου, μετά από δεκαπέντε αποτυχημένες προσπάθειες επικοινωνίας μαζί του και συνεχίζω να εκτελώ τη διαδρομή μου γύρω από το κρεβάτι.

Αν έπαθε κάτι; Αν βρίσκεται στο νοσοκομείο; Μάλλον πρέπει να ξεκινήσω να τηλεφωνώ σε κάθε νοσοκομείο της Αττικής. Έχω ένα κακό προαίσθημα για την σημερινή μέρα.

Κάθομαι πάνω στο κρεβάτι ξεφυσώντας με το κεφάλι μέσα στα χέρια μου, τραβώντας ελαφρά μερικές από τις μπροστινές τούφες των μαλλιών μου.

Κοντεύω να τρελαθώ. Έχει να μου μιλήσει από χθες το απόγευμα που απλά μου ανακοίνωσε τη ματαίωση της συνάντησης μας με έναν ψυχρό τρόπο.

Ξέρω που είναι.

Φοράω τα παπούτσια μου και βάζω το κινητό στην τσέπη του μπουφάν μου κατεβαίνοντας τρέχοντας της σκάλες, ώσπου βρίσκομαι στο κεντρικό δρόμο της γειτονιάς.

Τρέχω. Θέλω να τον δω όσο πιο γρήγορα μπορώ. Και αυτό θα πετύχει μόνο αν φτάσω στον προορισμό μου σύντομα. Τρέχω ανάμεσα στον κόσμο που κάνει τη πρωινή του βόλτα στα μαγαζιά, καθώς λίγοι είναι αυτοί που έχουν δουλειά σήμερα.

Παιδιά της ηλικίας μας συγκεντρωμένα στις καφετέριες να εκμεταλλεύονται μια από τις μέρες που δεν είναι αναγκασμένοι να παρευρεθούν στον χώρο του σχολείου.

Χωρίς να καταλάβω το πως και το πότε βρίσκομαι λίγα μόνο λεπτά μακριά από το μέρος στο οποίο πιστεύω πως βρίσκεται. Η αναπνοή μου γρήγορη και ακανόνιστη δυσκολεύει το κάθε μου βήμα, αλλά δεν έχω σκοπό να τα παρατήσω.

Θέλω να τον δω και θα το κάνω.

Σταματάω μπροστά στην είσοδο του δάσους, ένα βήμα μπροστά από το μονοπάτι προσπαθώντας να μειώσω την αστάθεια της αναπνοής μου. Κάνω το πρώτο βήμα και ξεκινάω να περπατάω αργά μέσα στο δάσος ακολουθώντας το μονοπάτι, το οποίο δεν αργεί να με οδηγήσει μπροστά του.