Make Me Smile

|14|Θέλω να σου πω κάτι|

Καθώς διέσχιζα τον δρόμο, διέκρινα ένα αυτοκίνητο να έρχεται με φόρα προς το μέρος μου.

Πάγωσα.

Έκλεισα τα μάτια μου σφιχτά περιμένοντας να νιώσω τον πόνο.

Όταν ξαφνικά ένα χέρι με τραβάει και κάτι βαρύ πέφτει πάνω μου, ρίχνοντας με στο πεζοδρόμιο. Ανοίγω τα μάτια μου διστακτικά και τότε είναι που συνειδητοποιώ πως πάνω μου βρίσκεται ο Ίαν.

Πίσω μου σε έχω σατανά.

Πάνω σου για την ακρίβεια.

Παράταμε κι εσύ.

Έλα που δεν σου αρέσει.

Σκάσε Τούλα.

"Είσαι καλά;" με ρωτάει.

"Εμ...ναι υποθέτω" απαντάω χωρίς να τον κοιτάω στα μάτια.

"Πρέπει να είσαι πιο προσεκτική" μου λέει, αλλά δεν του απαντάω.

Κάθεται από πάνω μου και με κοιτάει. Δεν θέλω να τον κοιτάξω, όμως πριν καν το καταλάβω οι ματιές μας έχουν κλειδώσει.

"Εμ Ίαν;" λέω διστακτικά.

"Μμ" λέει χωρίς να έχει πάρει τα μάτια του από πάνω μου.

"Είμαι εντάξει τώρα μπορείς, ξέρεις, να σηκωθείς από, εμ, πάνω μου" λέω διστακτικά.

"Αα, εμ, ναι βέβαια" λέει και σηκώνεται από πάνω μου με γρήγορες κινήσεις.

"Εε, ευχαριστώ, υποθέτω" λέω δειλά και τον βλέπω να εκπλήσσεται.

"Τίποτα..." λέει και ξύνει αμήχανα τον σβέρκο του.

"Γεια" λέω και φεύγω. Ή μάλλον πάω να φύγω, πριν το χέρι του με τραβήξει μέσα στην αγκαλιά του. Έκλεισα τα μάτια μου, με τη ζεστασιά του σώματος του να με γαληνεύει και εισέπνευσα το άρωμα του.

"Να προσέχεις" μου λέει και αφήνει ένα φιλί στα μαλλιά μου. Χωρίς να πω τίποτα, βγαίνω από την αγκαλιά του αργά και ξεκινάω για το σπίτι μου.

Με έσωσε. Ξανά.

Μπορεί να νοιάζεται τελικά.

Μα τι λέω; Αυτός είναι ο Ίαν. Δεν μπορεί να νοιάζεται για μένα. Η σκηνή που προηγήθηκε μεταξύ μας παίζει στο μυαλό μου σαν ταινία. Τον ευχαρίστησα. Με αγκάλιασε. Με φίλησε. Στην τελευταία σκέψη πιάνω την καρδία μου να χτυπάει δυνατά. Φτάνω στο σπίτι και τρέχω στο δωμάτιο μου. Γεμίζω την μπανιέρα και βυθίζομαι μέσα στο νερό. Αφήνω τις σκέψεις μου στην άκρη και ένας γαλήνιος ύπνος με βάζει στην αγκαλιά του.