Make Me Smile

|41|Ένας εφιάλτης|

Τα βήματα του πλησιάζουν με αργό ρυθμό. Παρόλο που έχω σφραγίσει τα μάτια μου μπορώ να ακούσω τον ήχο τους, ο οποίος διαπερνάει τα αναφιλητά μου. Νιώθω το σώμα του να ακολουθεί το παράδειγμα μου, καθώς κάθεται δίπλα μου φέρνοντας τα πόδια λυγισμένα μπροστά του. Η αναπνοή του αντηχεί στα αυτιά μου, αλλά πολύ περισσότερο η ματιά του καίει κάθε εκατοστό μου.

Όλα και όλοι καταρρέουν.

Μόνο αυτό μπορώ να αισθανθώ από την στιγμή που το σώμα της κατάρρευσε στην δική μου αγκαλιά. Είναι τόσο άδικο αυτό που συμβαίνει. Δεν της αξίζει να αισθάνεται τόσο πόνο, επειδή ο πατριός του έχει χάσει το μυαλό του. Επειδή θεωρούσε τον Στέφανο βάρος στην ζωή του. Αυτό είναι άρρωστο.

Να προκαλεί κακό στον άνθρωπο που ο ίδιος ανέθρεψε και φρόντισε σαν να ήταν δικό του παιδί. Μέχρι πριν λίγους μήνες τον αποκαλούσε πατέρα. Πράγμα που δεν του αξίζει. Δεν αξίζει να αποκαλείται πατέρας κι όμως τον αποκάλεσαι. Μόνο και μόνο επειδή ζούσε στο σκοτάδι και δεν έβλεπε καθαρά.

Νιώθω το κεφάλι μου να γυρίζει από την σύγχυση των τελευταίων ωρών. Τα μάτια μου αφήνουν κι άλλα δάκρυα να κυλάνε ανελέητα στο πρόσωπο μου χωρίς σταματημό. Όσο ο χρόνος περνάει κάνοντας το κάθε δευτερόλεπτο να θυμίζει αιώνα τόσο ο πόνος μέσα μου ενισχύεται και οι αρνητικές σκέψεις πολλαπλασιάζονται.

Το μυαλό μου ταξιδεύει πίσω στον χρόνο. Πίσω στα χρόνια του γυμνασίου, όταν τον είδα για πρώτη φορά να μπαίνει μέσα στην τάξη περνώντας το χέρι του μέσα στα μαλλιά του και κοιτάζοντας με τα γαλάζια μάτια του κάθε πρόσωπο στην τάξη. Το βλέμμα του συνάντησε το δικό μου και ένα χαμόγελο δημιουργήθηκε στα χείλη του την ίδια στιγμή με το δικό μου.

Όχι δεν ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά.

Ήταν μια περίεργη σύνδεση. Ένα συναίσθημα που δεν μπορούσα να ερμηνεύσω. Ένα συναίσθημα που κατέληξα να αποκαλώ έρωτα, καθώς δεν τον είχα νιώσει ποτέ ξανά. Όπως δεν είχα νιώσει την αδελφική αγάπη ως μοναχοκόρη. Έτσι τα συναισθήματα μπλέχτηκαν σε ένα κουβάρι.

Μέρα με την μέρα αυτό το συναίσθημα δυνάμωνε, έθαβε τις ρίζες του μέσα μου, προκαλώντας μου μεγαλύτερο πόνο. Την πρώτη φορά που διαδόθηκε η είδηση πως είχε σχέση δεν μπόρεσα να μην αντιδράσω. Πίστευα πως όλες οι ματιές, τα χαμόγελα σήμαιναν κάτι και μετά...Μετά αυτό. Μέχρι που ο χωρισμός τους μαθεύτηκε. Μια ανακούφιση με κυρίευσε σε αυτήν την είδηση και μια ξαφνική αυτοπεποίθηση τρύπωσε μέσα μου.