"Έλλη τελείωνε" με φωνάζει από τον κάτω όροφο και μαζεύω τα πράγματα μου γρήγορα, καθώς αρχίζω να κατεβαίνω τις σκάλες.
"Πάμε" του λέω και σηκώνει τα χέρια του ψηλά κοιτάζοντας το ταβάνι, θέλοντας να δείξει πως προσκυνάει τον Θεό.
Ανοίγω την πόρτα, αγνοώντας τις υπερβολές του αδερφού μου και βγαίνω έξω με τον κρύο αέρα να πέφτει στο πρόσωπο μου.
"Περίμενε με" τον ακούω να φωνάζει πριν στρίψω στον κεντρικό δρόμο.
Τα βαριά και συγχρόνως βιαστικά βήματα του ηχούν στον ήσυχο δρόμο, καθώς με πλησιάζει και σταματάει για να ανασάνει.
"Στέφανε τελείωνε" του λέω έχοντας βρεθεί ξανά μακριά του και ξεφυσάει αγανακτισμένος πλησιάζοντας με γρήγορα, όταν πέφτει πάνω σε μια όμορφη μελαχρινή κοπέλα, με γαλάζια μάτια.
"Πρόσεχε κοπελιά" της λέει και πάει να φύγει, όμως η απαλή φωνή της, τον ακινητοποιεί.
"Εσύ να προσέχεις ηλίθιε μπαμπουίνε" απαντάει θαρραλέα κάνοντας ένα βήμα πιο κοντά του.
"Μάζεψε τη γλώσσα σου μικρή" λέει εκνευρισμένος κάνοντας την να γελάσει ελαφρά.
"Γιατί τι θα μου κάνεις;" ρωτάει ειρωνικά κάνοντας ακόμα ένα βήμα μπροστά ώστε να βρίσκονται σε ελάχιστη απόσταση.
"Ω, δεν θες να μάθεις" ένα πλάγιο χαμόγελο εμφανίζεται στα χείλη του, καθώς το βλέμμα του περιπλανιέται πάνω της.
"Τι κι αν θέλω;" λέει χαμηλόφωνα ανεβαίνοντας στις μύτες των ποδιών της για να μπορέσει να τον φτάσει.
"Τότε, έλα να σου δείξω" ανταποδίδει στον ίδιο τόνο και πλησιάζει τα χέρια του στην μέση της, όμως εκείνη αποτραβιέται.
"Βρε" κάνει μια μικρή παύση για να μας κρατήσει σε σασπένς, καθώς έχει φέρει το πρόσωπο της σε απόσταση αναπνοής από το δικό του "Άντε μου στο διάολο" λέει και του γυρνάει την πλάτη καθώς απομακρύνεται από κοντά μας
"Ηλίθιε μπαμπουίνε της Ινδονησίας" ακούω την φωνή της από μακριά και την βλέπω να έχει γυρίσει προς το μέρος του, ενώ εκείνος είναι έτοιμος να εκραγεί.
Γυρνάει εκνευρισμένος μπροστά και ξεκινάει να κατευθύνεται προς το σχολείο χωρίς να πει κουβέντα.Τον παρατηρώ την ώρα που περπατάει δίπλα μου με σκυμμένο το κεφάλι και τα χέρια στις τσέπες.
"Στη μούγκα θα την βγάλουμε;" των ρωτάω όμως δεν παίρνω απάντηση, καθώς είναι απορροφημένος στις σκέψεις του.
VOCÊ ESTÁ LENDO
Make Me Smile
Ficção Adolescente"Γιατί δεν χαμογελάς;" με ρωτάει, ενώ το βλέμμα του με καρφώνει στα μάτια. "Δεν υπάρχει λόγος να το κάνω" λέω και παίρνω τα μάτια μου από πάνω του. Πιάνει το πηγούνι μου και σηκώνει ελάχιστα το κεφάλι μου ώστε να τον κοιτώ στα μάτια. "Εγώ θα σου...
